وزنهبردار دسته 107 کیلوگرم جانبازان و معلولان گفت: قصد دارم به طلای پارالمپیک از وزنه برداری معلولان خداحافظی کنم.
علی صادق زاده در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به بهبود آسیبدیدگیاش نسبت به گذشته، اظهار کرد: وضعیت آسیبدیدگی پارگی سینهام نسبت به گذشته بهتر شده و شرایط راضی کنندهای از نظر افزایش رکورد داشتم؛ به طوری که رکوردم نسبت به قبل و به ویژه پس از اردوی 15 روزه در شمال، 20 کیلو ارتقا پیدا کرده که این مساله از نظر روانی شرایط خوبی را برای مدال آوری در ریو رقم میزند.
وی ادامه داد: چون پارالمپیک ریو آخرین حضور من در ورزش حرفهای است و قصد خداحافظی از وزنهبرداری را دارم، تمام تلاشم بر این است که با تبدیل مدال برنز پارالمپیک لندن به مدال طلا، پرونده افتخاراتم را در ریو ببندم.
صادق زاده خاطر نشان کرد: در حال حاضر رکوردم در تمرینات 230 کیلوگرم است که اگر بتوانم این رکورد را به 243 ارتقا ببخشم، مدال طلایم در پارالمپیک حتمی است. البته برای رسیدن به این موفقیت کار سختی را پیشرو دارم و اگر پارگی سینهام برای زدن وزنههای سنگین اذیتم نکند، با تحمل تمرینات سنگین به سمت طلا خیز خواهم برداشت.
وی یکی از عوامل خداحافظیاش از ورزش حرفهای را مشکل دیابت عنوان کرد و افزود: به خاطر داشتن دیابت باید حداقل 30 تا 40 کیلوگرم وزن کم کنم که این کاهش وزن با ورزش حرفهای امکان پذیر نیست.
وزنهبردار دسته 107 کیلوگرم جانبازان و معلولان با اشاره به این که صندوق حمایت از ورزشکاران و پیشکسوتان مدت پنج ماه است که حقوقم را پرداخت نکرده، خاطر نشان کرد: با وجود این که دو مدال برنز پارالمپیک پکن و لندن را دارم، تنها مدت دو ماه است که صندوق حمایت از ورزشکاران و پیشکسوتان مبلغی در حدود 325 هزار تومان به من پرداخت کرده و نزدیک 5 ماه است که حق و حقوقم از سوی صندوق به تعویق افتاده است. واقعا من نمی دانم چه فرقی بین یک ورزشکار معلول با سالم وجود دارد. مگر مدالی که آنها میگیرند خوش رنگتر از مدال یک ورزشکار معلول است که مدال آوران طلایی آنها دو میلیون تومان، نقره یک میلیون و پانصدهزارتومان و مدال آوران برنز یک میلیون از صندوق دریافت میکنند در حالی که این مبلغ برای قهرمانان پارالمپیک 900، 500 و 325 هزار تومان پیشبینی شده است. آیا پرچمی که آنها در صحنه المپیک به اهتزاز در میآورند، با پرچم ورزشکاران معلول تفاوت دارد؟ تا کی باید این گونه تبعیض ها را تحمل کنیم. واقعا هیچ مسئولی نیست که پاسخگوی مشکلات ورزشکاران معلول باشد.
صادق زاده اضافه کرد: البته چون در حال حاضر هدفم کسب بهترین نتیجه در پارالمپیک ریو است، سعی میکنم به این گونه مسائل زیاد توجه نکنم و ذهنم را بیشتر روی تمریناتم تمرکز کنم تا با خوش رنگترین مدال از پارالمپیک خداحافظی کنم.
وی در پایان در پاسخ به این پرسش که تصور می کنید شرایط تیم ملی وزنهبرداری معلولان در پارالمپیک ریو چگونه باشد، افزود: در لندن ما با هشت ورزشکار موفق به کسب چهار مدال طلا، یک برنز و یک نقره شدیم، اما در برزیل این تعداد کاهش پیدا کرده و تنها موفق به کسب 6 سهمیه شدیم. اما به هر حال امید زیادی به کسب دو مدال طلا توسط سیامند رحمان و مجید فرزین داریم، حال این که در سایر دستهها وضعیت چگونه باشد؛ قابل پیشبینی نیست و تنها صحنه مسابقات شرایط را برای مدال آوری تعیین میکند.
انتهای پیام