طبق اعلام اداره‌کل پزشکی قانونی استان زنجان، طی سال گذشته 50 درصد از آمار کشته شدگان حوادث رانندگی درون شهری در استان، مربوط به عابران پیاده بوده است. همچنین از این تعداد، 35 درصد مربوط به راکبان موتورسیکلت بوده و تنها یک نفر طی سال گذشته در اثر برخورد دو خودرو در سطح شهر، جان خود را از دست داد‌ه‌اند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه زنجان، از چند هفته پیش سئوالات «باران» شروع شده بود: «مامان کی می‌خوای برام تولد بگیری؟»، «کیک تولدم چه شکلیه؟»، «دوستام رو هم دعوت می‌کنی؟»، «کادوی تولد چی می‌خری؟» و هزار جور سئوال دیگه که مادر هم با حوصله تمام به همه آنها جواب می‌داد. بیشتر از فرزند، مادر بود که تلاش داشت تا بهترین جشن را در سومین سال تولد کودک شیرین‌زبانش برگزار کند.
صبح روز تولد، در خانه تکاپویی زیبا و هیجان‌انگیز برپا شده بود؛ تزیین دیوارها با بادکنک‌های رنگی و عکس‌های روز تولد، یک‌سالگی و دوسالگی، ارسال پیامک به بستگان برای دعوت مجدد برای حضور در مراسم و خوشحال کردن دل باران کوچولو، کادو پیچ شدن هدیه مادر و پدر به باران، تدارک وسایل پذیرایی از مهمانان و خرید کیک تولد؛ همه با شیرین زبانی کودک در حال انجام بود. شب همه مهمانان رسیده بودند و تنها کیک تولد باران در راه بود. باران با لباس زرد و مشکی طرح زنبور طلایی بالا و پایین می‌پرید و منتظر دایی جان بود تا کیک خوشگل زنبوری‌اش را بیاورد.
صدای بوق ماشین که آمد، مادر بلافاصله خود را به کوچه رساند تا امانتی را از برادرش بگیرد؛ دخترک نیز پشت سر مادرش به کوچه رفت؛ دایی کمی دنده عقب گرفت تا خودرو را پارک کند، ولی در یک لحظه فریاد دلخراش کودک به هوا برخاست و دیگر هیچ .....
مادر پیکر بی‌جان باران را در آغوش خود می‌فشرد و فریاد می‌زد تا او را برای فوت کردن شمع‌های کیک تولد و باز کردن هدیه‌هایش در سومین سال جشن تولدش بیدار کند، ولی باران کوچک در شبی بارانی برای همیشه چشم‌های زیبایش را بست تا خانواده‌اش را در حسرت بازی‌های کودکانه و شیرین‌زبانی‌هایش بگذارد. آن شب آسمان شهر برای دلتنگی‌های مادر و اشک‌های خاموش و بی‌صدای پدر آرام‌آرام بارانی شد.
امروز فاصله میان مرگ و زندگی تنها به اندازه دنده عقب گرفتن دایی برای جابه‌جایی یک متری خودرو، پیاده‌روی پدری در شبی بارانی و یا پسر جوانی برای خرید نان است. بی‌احتیاطی رانندگان و عابران پیاده، سوء‌مدیریت در فضاسازی بهینه شهری و بسیاری از عوامل دیگر زمینه را برای داغدار کردن خانواده‌ای، زندانی شدن فردی که ناخواسته مرتکب جرمی شده است، فراهم می‌کند.
عابران پیاده؛ نیمی از کشتهشدگان سال گذشته در داخل شهرهای استان
طبق آمار سالانه چندین هزار نفر از عابران پیاده چه در داخل شهرها و چه جاده‌ها بر اثر تصادف رانندگی جان خود را از دست می‌دهند، در حالی که در کشورهای اروپایی تعداد عابران کشته شده به دلیل تصادف درون‌شهری تنها ۲۰ درصد از کل کشتهشدگان است.
رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی فرماندهی انتظامی استان زنجان به خبرنگار ایسنا می‌گوید: طبق اعلام اداره‌کل پزشکی قانونی استان، طی سال گذشته 50 درصد از آمار کشتهشدگان حوادث رانندگی مربوط به عابران پیاده بوده است.
سرهنگ رمضان آفریدون می‌افزاید: همچنین از این تعداد، 35 درصد مربوط به راکبان موتورسیکلت بوده و تنها یک نفر طی سال گذشته در اثر برخورد دو خودرو در سطح شهر، جان خود را از دست داد‌ه‌اند.
اما واقعیت تلخی که آفریدون در اوایل سال جدید از بروز آن خبر می‌دهد، این است که علی‌رغم کاهش تصادفات جرحی از ابتدای سال تاکنون که از پای‌بندی نسبی رانندگان به قانون حکایت دارد، تصادفات فوتی در مقایسه با سال گذشته یکسان بوده است. به‌طوری که از روز 17 فروردین تاکنون شاهد فوت سه نفر از شهروندان زنجانی در سوانح مختلف بوده‌ایم و این امر دلالت بر این دارد که متاسفانه عابران پیاده، موتورسواران و در برخی موارد رانندگان خودرو هنوز آن‌چنان که باید خود را ملزم به رعایت قوانین نمی‌دانند.
این مسئول عوامل اصلی فوت عابران پیاده در مسیرهای درون‌شهری را عمدتا به دلیل رعایت نکردن قوانین مربوط به عابران پیاده از جمله توجه به چراغ راهنما، عبور از خط‌کشی عابر پیاده و پل‌های عابر عنوان می‌کند.
مدیرکل پزشکی قانونی استان زنجان نیز با اشاره به کاهش میزان تصادفات سال 93 در مقایسه با سال 94، اظهار می‌کند: آمار تصادفات منجر به فوت در جاده‌ها و شهرها در این مدت زمانی قریب به 8 درصد کاهش داشته است.
مهرداد ستاره ادامه می‌دهد: خوشبختانه طی سال‌های اخیر با اقدامات ویژه پلیس راهنمایی و رانندگی و پلیس‌راه استان و نیز ارگان‌های مرتبط با امر حمل و نقل و فرهنگ‌سازی گسترده رسانه‌ای، شاهد کاهش میزان مرگ و میر ناشی از تصادفات هستیم.
این مسئول، توجه نکردن عابران و رانندگان خودرو و موتورسیکلت به مقررات راهنمایی و رانندگی، نحوه عبور از چهارراه‌ها، بالا بودن سرعت خودورها خصوصا در مسیرهای ترددی در داخل شهرها، عبور نکردن عابران پیاده از پل‌های عابر و خطوط عبوری و بسیاری از موارد را از عوامل مهم و مؤثر تصادفات عابران پیاده عنوان می‌کند.
پل‌های عابر پیاده در آرزوی لمس گام‌های شهروندان
امروزه عبور از پل‌های عابر پیاده، از نشانه‌های توسعه‌یافتگی زندگی شهری بوده و هم‌ردیف فرهنگ شهرنشینی است، اما این توسعه‌یافتگی در ظاهر عملکرد برخی از شهروندان نمودی ندارد. حتی طی چند سال اخیر علی‌رغم احداث پل‌های برقی در بسیاری از شهرها، همچنان شاهد عبور شهروندان از مسیرهای پرخطر و بروز حوادث غم‌بار هستیم.
گاهی هم در همین پل‌های هوایی، پله‌های خاموش به شهروندانی که باز هم با اتکا به قوت زانوی خود از آنها بالا می‌روند، نیشخند می‌زنند و کسی نیست که جواب بدهد اگر قرار بود پله‌ها خاموش بمانند دیگر چه نیازی به خرید تجهیزات گران‌قیمت از خارج از کشور و کوبیدن مهر مکانیزه بر پیشانی این پل‌ها و درخواست بودجه برای تعمیر و نگهداری وجود داشت؟
«م . صالحی» از جمله شهروندانی است که استفاده از پل هوایی را یک فرهنگ عنوان کرده و اظهار می‌دارد: اگرچه در طول سال بیشتر از چند بار فرصت استفاده از این امکانات برایم فراهم نمی‌شود، ولی با این‌حال تنها برای اینکه جان خود را به خطر نیندازم و از سویی دیگر فرد دیگری را با بی‌احتیاطی خود گرفتار نکنم، از پل هوایی استفاده می‌کنم؛ حتی اگر مکانیزه نباشد.
این شهروند زنجانی، همت مردم برای اشاعه فرهنگ استفاده از پل‌های عابر را حائز اهمیت دانسته و ادامه می‌دهد: زمانی بود که مردم کمربند ایمنی را وسیله‌ای مازاد در خودرو تلقی می‌کردند، ولی با همتی که مسئولان و حتی خود مردم طی چند سال اخیر داشتند، کمربند ایمنی از وسیله‌ای زائد خارج شده و بستن آن به عادتی دائمی تبدیل شده است. از این‌رو باید استفاده از پل هوایی نیز همچون بستن کمربند ایمنی به فرهنگی ماندگار و فراموش ناشدنی در بین شهروندان تبدیل شود که باز هم همت خود مردم و مسئولان را می‌طلبد.
«ر . اکبری»، مادری است که می‌گوید از همان ابتدا به فرزندان خود خطرات رعایت نکردن قوانین راهنمایی و رانندگی را گوشزد کرده و امروز هر دو فرزند نوجوانش عبور از چراغ خطر، خط عابر پیاده، پل عابر پیاده و به بسیاری از قوانین این حوزه واقف بوده و آنها را رعایت می‌کنند.
با این حال، این شهروند عبور از پل عابر پیاده را برای مردم دشوار عنوان کرده و می‌افزاید: برای افراد مسن بالا رفتن از این پله‌ها بسیار دشوار است و من اگر در مسیری باشم که فاصله رسیدن به پل هوایی 300 – 200 متر باشد، حتما از خیابان عبور می‌کنم. چون از لحاظ جسمانی توانایی بالا رفتن و قدم گذاشتن به 60 -50 پله را ندارم.
طبق گزارش‌های واصله توسط کارشناسان پلیس راهنمایی و رانندگی از صحنه وقوع تصادف عابران پیاده با خودروها، نشان می‌دهد که در اغلب موارد حادثه در اماکنی به‌وقوع پیوسته که در فاصله کمی از آن پل عابر پیاده و یا گذرگاه خط‌کشی ویژه تردد عابرین قرار داشته که متأسفانه به دلیل سهل‌انگاری، عجول بودن، تنبلی برای طی کردن پله‌های پل عابر پیاده و ده‌ها بهانه دیگر، حادثه‌ای تلخ و جبران‌ناپذیر را رقم می‌زنند که پشیمانی از آن برای هیچ‌کس سودی نخواهد داشت.
اگر چه در شهری همچون زنجان مسئولان شهری در بیشتر نقاط حادثه‌خیز اقدام به ساخت و نصب پل هوایی برای عبور عابرین پیاده کرده‌اند، ولی به‌نظر می‌رسد بسیاری از عابران ترجیح می‌دهند با عبور از عرض خیابان و تحمل مشقات زیبا برای گذشتن از نرده‌های بلند وسط بزرگراه‌ها، خطر تصادف با خودروهایی را که با سرعت بالای 100 کیلومتر در حال عبور هستند به جان بخرند، اما از پل هوایی عابر پیاده‌ای که فقط چند متر آن طرف‌تر است، استفاده نکنند.
به نظر می‌رسد، برخی عوامل همچون ضعف فرهنگ ترافیک، عجله داشتن، ناتوانی و بیماری جسمی و یا ترس از ارتفاع، عادت نداشتن و ... در بی‌رغبتی شهروندان به استفاده از پل‌های عابرپیاده بی‌تاثیر نیست.
چه باید کرد؟
پدر پس از صرف شام، برای بهره بردن از آب و هوای بارانی و بهاری شهر هوس پیاده‌روی می‌کند. لباس ورزشی به تن از خانه خارج شده ولی هرگز به خانه بازنمی‌گردد و چشمان منتظر مادر به در می‌ماند. راننده جوان که برای رسیدن به مراسم بعله‌برون خود پا روی گاز گذاشته و با سرعت 100 کیلومتر ارابه مرگ را می‌تازاند، چراغ عمر پدری را خاموش می‌کند تا آرزوی استفاده از ایام بازنشستگی را در دل او و خانواده‌اش بمی‌راند. ایکاش پدر حوصله به خرج می‌داد و از خط عابر پیاده عبور می‌کرد و تازه داماد نیز خودروی سرکش خود را مهار می‌نمود تا امروز به جای چشم انتظاری در پشت میله‌های زندان، بر سر سفره عقد تازه عروس‌اش می‌نشست.
با توجه به گزارش‌های روزانه و هفتگی تصادفات و آمار فوت شدگان این حوادث، مرگ جانخراش عابران پیاده هشداری است جدی به مسئولان برای اینکه همراه با تدوین ضوابط قانونی به فرهنگ ترافیک توجه ویژه‌ای داشته باشند و برای نهادینه کردن فرهنگ استفاده از پل‌های هوایی نگرش شهروندان را در این زمینه تغییر دهند و این امر هرگز عملی نخواهد شد مگر با فرهنگ‌سازی به روش‌های مختلف از جمله آموزش دانش‌آموزان در مهدهای کودک و مدارس، پخش فیلم‌های انیمیشن کوتاه از طریق صدا و سیما و غیره.
در کنار موضوع آموزش، ترمیم پل‌های عابر پیاده فرسوده، افزایش تجهیزات و احداث پل‌های عابرپیاده مکانیزه در راستای تشویق شهروندان و ایجاد رغبت در شهروندان برای استفاده از آنها و در نهایت جدیت پلیس در اعمال قوانین و برخورد با عابران پیاده متخلف از مهم‌ترین اقداماتی است که می‌توان با به‌کارگیری آنها به قانونمند کردن هرچه بیشتر شهروندان از یک‌سو و نهادینه شدن فرهنگ استفاده از پل‌های عابر پیاده، امیدوار بود تا شاید به این ترتیب پل‌های عابرپیاده نیز از مهجوربودنی که سال‌هاست دامنگیرشان شده رها شوند.
انتهای پیام