سید ضیاء‌الدین دری درباره‌ی لزوم تعامل بیشتر میان سینما و تلویزیون و اینکه این روزها تلویزیون با برنامه‌هایی که روی آنتن می‌فرستد، تا چه میزان به سینما کمک می‌کند‌؟ مطرح کرد که مخالف این برنامه‌های تلویزیون برای سینماست، به جهت اینکه مردم از طریق برنامه تلویزیونی نباید شاهد مشکلات درون صنفی سینما باشند‌ و این را برای سینما خوب نمی‌داند.

کارگردان سریال‌هایی همچون «کیف انگلیسی» و «کلاه پهلوی» در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو ایسنا،‌ یادآور شد: اساسا تلویزیون نباید درباره سینما اظهارنظری کند. به جهت اینکه بیشتر به وضعیت سینما آسیب می‌زند. اما درعین حال اگر هم حرفی زده می‌شود، دو طرف موافق و مخالف باید حرف بزنند.

او با اشاره به اینکه با برنامه‌های سینمایی کنونی تلویزیون و آن بخش که به مسائل صنفی سینما می‌پردازد، مخالف است، یادآور شد: با برنامه‌ی «هفت» چه در دوره آقای جیرانی، چه آقای گبرلو و چه در حال حاضر که در دست بهروز افخمی است، مخالف هستم. چون برنامه‌هایی که تلویزیون برای سینما پخش می‌کند، صنفی است و به مشکلات درونی سینما برمی‌گردد؛ بنابراین این برنامه‌ها بیشتر به وضعیت سینما آسیب می‌زنند.

ضیاء‌الدین دری با اشاره به اینکه نمی‌توان گفت سینما و تلویزیون با یکدیگر قهر هستند، در عین حال یادآور شد: ما مدیرانی داشتیم که زمانی که در تلویزیون بودند در مسائل ممیزی خیلی سخت‌گیر بودند و به متونی که در تلویزیون نمایش داده می‌شد، نگاه سخت‌گیرانه‌ای داشتند. آنها حاضر بودند در متن‌ها، فیلم‌ها و سریال‌ها همه چیز را به نفع اهداف تبلیغاتی نظام، عیان نشان دهند. اما وقتی به مدیریت سینما رفتند، رویه‌ی عکس آن را اتخاذ کردند. اگرچه تلویزیون در این زمینه تقصیری به آن معنا ندارد، مگر اینکه بخواهیم به طور مصداقی بگوییم که تلویزیون آمده و برعلیه سینما حرف زده، اما در بعضی از موارد حق دارد که از سینما دلخور باشد و مواردی وجود دارد که مصداقی می‌توان به آنها اشاره کرد.

او در این زمینه با اشاره به فیلم سینمایی ضد تروریستی که در تلویزیون ساخته و قرار بود به جشنواره راه پیدا کند، گفت: این فیلم سینمایی به زبان انگلیسی، بازیگران آن هم غیرایرانی و با پول تلویزیون ساخته شده بود. یادم هست وقتی یک مدیر تلویزیون به معاونت سینمایی رفت، عنوان کرد که این فیلم تبلیغاتی است، در حالی که تبلیغی نبود و واقعیتی بود که می‌خواستیم بگوییم ایرانی تروریست نیست، اما این مخالفت موجب شد تا این فیلم در بخش مسابقه راه پیدا نکند؛ بنابراین طبیعی است که تلویزیون قهر کند. جالب است این فیلم با حضور مدیری سینمایی که سابقا در تلویزیون بود، از بخش جشنواره حذف شد و هیچ وقت هم به نمایش درنیامد. بنابراین تلویزیون حق دارد که از سینما دلخور شود و اینها موارد کمی نیست. هرچند تلویزیون کار خودش را می‌کند چون سینما مساله مهمی در مملکت ما و در دنیا است و چون تلویزیون رسانه فراگیر است و ما شبکه‌های خصوصی نداریم، صدا و سیما به رسالت خود عمل می‌کند، مسائل سینما را هم مطرح می‌کند.

دری همچنین درباره دوستی سینما و تلویزیون معتقد است: به لحاظ شرح وظایف در جهت آرمان‌های فرهنگی مملکت و نظام‌، سینما و تلویزیون باید همکاری کنند، منتهی از آنجا که دولت‌ها با گونه‌های فکری متفاوت سر کار می‌آیند، با یکدیگر دچار اختلاف نظر می‌شوند؛ بنابراین از همان دهه انقلاب به بعد اختلافات در نحوه نگاه به مقوله سینما در تلویزیون ظاهر شده است؛ بنابراین می‌بینیم یکی می‌گوید ما باید مشکلات اقتصادی جامعه را در فیلم‌ها طرح کنیم و دیگری می‌گوید نه، شرح وظایف تلویزیون این است که موارد کلان فرهنگی را مد نظر قرار دهد و نباید وارد کشمکش‌های تغییر سیاست دولت‌ها شد.

ضیاء‌الدین دری در بخش پایانی گفت‌وگوی خود بیان کرد: تلویزیون نمی‌تواند بگوید هرچه که گفته می‌شود باید دقیقا هم‌صدا با دولت باشد، چون به هر حال در سینما در تمام این سه دهه، هر معاون وزیر و وزیری که سر کار بوده، عده‌ای مخالفشان بوده‌اند؛ بنابراین تلویزیون به بهانه اینکه این دولت سرکار است، حتی اگر موافق آن هم باشد، مجبور است به مخالفان هم تریبون برای حرف زدن بدهد. بنابراین برنامه‌هایی سینمایی که در تلویزیون ساخته می‌شوند و حرف‌هایی که در آن گفته می‌شود ممکن است خوشایند دولت وقت نباشد. در حالی که اگر کسی مخالف سازمان سینمایی است مفهوم آن این نیست که مخالف دولت است بلکه مخالف با عملکرد یکی از معاونت‌ها در دولت است.

انتهای پیام