تیم ملی هندبال ایران در حالی عازم مسابقات قهرمانی آسیا 2016 شد که باز هم مثل سال‌های گذشته برخی از شاخص‌ترین بازیکنان خود را در اختیار نداشت، با این تفاوت که در این دوره لژیونرها از دور نامه فدایت شوم می فرستند.

به گزارش ایسنا، تیم ملی هندبال ایران بعد از نایب قهرمانی در مسابقات انتخابی المپیک باز هم نگاه‌های بسیاری را متوجه خود کرد. نمایش مقتدرانه بازیکنان ایران در مقابل حریفان آسیایی، بسیاری را به این باور رساند که هندبال ایران فاصله زیادی با فتح قله‌های افتخار جهان ندارد. اما هنوز چند روز از کسب مدال نقره تیم ملی در مسابقات انتخابی المپیک قطر نگذشته بود که حاشیه‌ها بر این ورزش سایه افکند.

تیم ملی هندبال ایران در حالی برای اردوهای انتخابی جام جهانی و قهرمانی آسیا آماده می شد که عرفان اسماعیلاگیچ نام سه بازیکن شاخص را در لیست دعوت شده ها به اردو نگذاشته بود. از سوی دیگر شاخص ترین بازیکنان ایران از تیم های باشگاهی خود در اروپا خبر دادند که حاضر به ادامه همکاری با اسماعیلاگیچ نیستند.

در این میان سیاست فدراسیون به جای مدیریت بهنگام موضوع، سرپوش گذاشتن روی آتش اختلافات بود. در نهایت تیم ملی هندبال ایران در حالی مسابقات قهرمانی آسیا را شروع کرد که هفت تغییر اساسی نسبت به رقابت‌های انتخابی المپیک دو ماه قبل داشت. رضا رجبی، جلال کیانی و مجتبی حیدرپور دعوت نشدند. الله کرم استکی، سجاد استکی، دانیال کومایش شش ملی پوشی بودند که همراه کاروان ایران به بحرین اعزام نشدند. از سوی دیگر میلاد مسائلی، مجتبی کرمیان و علیرضا موسوی هم دقیقه 90 به اردوی تیم ملی ایران ملحق شدند و در هیچ یک از برنامه های تمرینی قبلی حضور نداشتند.

کاظم جمعه پور وسط مسابقات از اردو کنار گذاشته شد و سعید پورقاسمی از ایران به ترکیب تیم ملی اضافه شد!

همین موضوع موجب آشفتگی تیم ملی هندبال ایران در مسابقات قهرمانی آسیا و نمایش ضعیف و شکست ایران برابر بحرین و عربستان شد. تا جایی که ملی پوشان ایران که در دوره قبلی سوم شده و برنز آسیا را گرفته بودند در این دوره در خوش‌بینانه ترین حالت دنبال کسب مقام پنجمی هستند.

در این که ضعف مدیریت تیم های ملی در چگونگی حضور بازیکنان در اردوها و مسابقات یکی از عوامل اصلی ناکامی هندبال ایران از صعود به نیمه نهایی است، تردیدی وجود ندارد. اما از سوی دیگر رفتار برخی از بازیکنان که عطای بازی در تیم ملی را به هر دلیل به لقای آن بخشیدند و حاضر به بازی برای ایران نشدند در نوع خود جالب توجه است.

این که بازیکنان تیم ملی درست در زمانی که کشور به آن‌ها نیاز دارد، به دلایل مختلف مثل مشکلات شخصی، یا عدم موافقت باشگاه حاضر به بازی برای ایران نیستند؛ جای تاسف دارد. اما نکته جالب توجه ارسال نامه‌های فدایت شوم برخی از این چهره های شاخص است. اینکه هر روز یکی از بازیکنان غایب در مسابقات در صفحه‌های مجازی اش پستی می گذارد به دنبال ناکامی‌های تیم ملی ایران برای سایر ملی پوشان آرزوی موفقیت می کند، در نوع خود جالب توجه است.

لژیونرها و آقایان خاص هندبال ایران باید بدانند که تیم ملی ایران به جای نامه فدایت شوم، سرباز می خواهد و علاقه‌مندان هندبال ایران انتظار داشتند که با وجود همه نارسایی‌ها و اختلاف نظرها شاهد حضور سربازان خود در میدان نبرد قهرمانی آسیا باشند. زمانی که ملی‌پوشان در میدان مسابقه در مصاف با عربستان و بحرین در تنگنا قرار گرفته‌اند و فشار مسابقه را کاملا احساس می‌کنند، پست گذاشتن برخی لژیونرها در صفحات اجتماعی و آرزوی موفقیت کردن و انرژی دادن از راه دور هیچ دردی را دوا نمی‌کند.

انتهای پیام