اطلاعات رسمی و رسانه‌ای در مورد تعداد نیروهای ترکیه‌ای که وارد شمال عراق شده‌اند، ضد و نقیض است، همانطور که اهداف این نفوذ نظامی ترکیه در منطقه نزدیک موصل که داعش آن را اشغال کرده است هم ضد و نقیض است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روزنامه الاخبار چاپ لبنان در گزارشی به بیان ابعاد جدیدی از اشغال عراق توسط ترکیه پرداخته و نوشته است: روزنامه حریت ترکیه پیش‌بینی کرده است که در آینده‌ای نزدیک تعداد نظامیان ترکیه در شمال عراق به حدود 2000 تن برسد.

این روزنامه در ادامه نوشت که ارتش ترکیه از عشایر سنی حامی اثیل نجیفی، استاندار سابق موصل که داعش آن را در نهم ژوئن سال گذشته اشغال کرد، حمایت خواهد کرد و آنها را آموزش خواهد داد.

اطلاعات حاکی از این است که توافق قبلی میان آنکارا با نجیفی و مسعود بارزانی، رئیس اقلیم کردستان عراق و طارق هاشمی، معاون صدام در مورد اعزام نیروهای ترکیه به شمال عراق وجود داشت تا با تحولات احتمالی در سطح دولت عراق و نیروهای بسیج مردمی و نیروهای مستشار ایرانی در عراق مقابله کنند.

محافل سیاسی و رسانه‌ای به این امر اشاره دارند که رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه و احمد داووداوغلو، نخست وزیرش طرح‌هایی برای تحمیل نظر ترکیه در میز مذاکرات پیرامون آینده عراق قبل یا بعد از رهایی از دست داعش دارند. در همین حال، حرف و حدیث‌هایی در مورد تقسیم عراق میان اهل تسنن، تشیع و کردها وجود دارد. محافل ترکیه‌ای از "حق" ترکیه در اشغال موصل که شامل شهر موصل، اربیل، کرکوک و سلیمانیه می‌شود، صحبت می‌کنند و بهانه آنها هم این است که ترکمان‌ها در این مناطق هستند و مدعی هستند که انگلیس در سال 1925 این منطقه را از ترکیه جدا کرد.

آنها معتقدند که زمان آن فرا رسیده است تا این منطقه به ترکیه بپیوندد، کردها که منظور از آنها دار و دسته مسعود بارزانی، هم‌پیمان استراتژیک اردوغان است، اعتراضی به این مساله ندارند و آنها مدعی هستند که "اهل تسنن" در این منطقه و چه بسا "مسیحیان" نیز الحاق به ترکیه را تایید می‌کنند، به ویژه اینکه الحاق این منطقه آسان و سریع صورت می‌گیرد، چراکه نیروهای نظامی ترکیه که تعداد آنها در روزها و هفته‌های آتی نیز بیشتر خواهد شد و از حمایت آمریکا نیز برخوردار هستند، در اینجا مستقر هستند.

به نظر می‌رسد که ترکیه چراغ سبز آمریکا را برای طرح‌های اشغالگرانه خود به دست آورده است و در مقابل به جنگنده‌ها و کشتی‌های ناتو اجازه داده است تا پایگاه‌ها و اسکله‌ها و آب‌های منطقه‌ای ترکیه را به بهانه مقابله با روسیه پر کنند.

تعداد کشتی‌های ناتو در شرق دریای مدیترانه به 50 کشتی و تعداد جنگنده‌های کشورهای عضو ناتو نیز در پایگاه‌های آمریکا در ترکیه به 200 جنگنده رسیده است.

برخی از محافل دیپلماتیک این تحولات را با توافق اخیر میان آنکارا با واشنگتن جهت "مقابله با داعش" در طول مرزهای سوریه با ترکیه به هم ربط می‌دهند، چرا که دیواری به طول سه متر در مقابل مرزهای سوریه از شهر جرابلس تا شهر اعزاز کشیده شده است تا شبه نظامیان ارتش آزاد سوریه و گروه‌های ترکمانی و نیروهای حامی آن که مورد حمایت ترکیه هستند، "داعش" را از این منطقه بیرون برانند و ترکیه در مناطق تحت تصرف یگان‌های حمایت مردمی حامی حزب اتحاد دموکرات کردستان سوریه که در طول 500 کیلومتر از مرزهای سوریه با ترکیه در شرق رود فرات کشیده‌ شده‌اند، مداخله نکند.

پیشتر ترکیه این نیروهای کرد را "تروریست" توصیف و موضع واشنگتن، لندن، پاریس و برلین مبنی بر آموزش و حمایت تسلیحاتی از این نیروها را محکوم کرده بود و نکته قابل توجه این است که این نیروهای کرد با نیروهای پیشمرگ عراق که حامی بارزانی هستند، رقابت دارند. در مقابل، گروه‌های کرد حامی جلال طالبانی و جنبش تغییر مداخله نظامی ترکیه در شمال عراق را که با ادعای آموزش نیروهای پیشمرگ حامی بارزانی صورت گرفته است، محکوم کرده‌اند.

اطلاعات حاکی از این است که بارزانی، دوست اردوغان از حضور نظامی ترکیه در هنگام چانه‌ زنی‌هایش با بغداد سود خواهد برد و این امر با هماهنگی با سرشناسان عشایر غرب عراق به ویژه اثیل نجیفی صورت می‌گیرد که بین اربیل و استانبول در حال آمد و شد است و نقش هماهنگ کننده را میان برخی از طرف‌های عراقی و ترکیه، اردن، عربستان و دیگر کشورهای عربی حوزه خلیج فارس پیرامون چندین سناریوی احتمالی در عراق به ویژه در رویارویی با نقش ایران در آنجا ایفا می‌کند.

طبق پیش‌بینی‌ها، آنکارا حجم حضور نظامی خود در شمال عراق را به ویژه با نزدیک شدن زمان آزادسازی شهر موصل از دست داعش بیشتر خواهد کرد، به ویژه اگر سکوت دولت عراق و اتحادیه عرب و کشورهای غربی در قبال این حضور ترکیه‌ایها که احتمالا به 10 هزار نیرو با تسلیحات کامل و تجهیزات سنگین‌شان می‌رسد، ادامه یابد. آنکارا می‌خواهد که آنها ابزاری برای محدود کردن تحرکات حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک) و حامیان سوری آنها باشند و شمال عراق و شمال سوریه را تحت اشغال خود درآوردند. این در حالی است که محافل نزدیک به اردوغان از طرح‌های آمریکا برای برخورد با هرگونه حضور نظامی روسیه در سوریه و عراق صحبت می‌کنند و همچنین اهداف ائتلاف چهارگانه (دمشق، بغداد، تهران و مسکو) را در جنگ علیه تمامی گروه‌های تروریستی به شکست بکشانند و نقشه این دو کشور را مجددا با پوشش "ائتلاف بین‌المللی" یا بهتر بگوییم ائتلاف غرب علیه تروریسم ترسیم کنند.

انتهای پیام