اگر در ظهر عاشورا به ارمغانخانه در 35 کیلومتری شمال‌غرب زنجان برویم، شور و حال عجیبی را می‌بینیم.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه زنجان، صدای تعزیه و شبیه‌خوانی از تکیه 400 ساله این شهر، عجیب هوایی می‌کند هر آن کس را که حال و هوای نینوایی دارد. پس از اینکه مکتب تشیع در دوران صفویه ترویج یافت و به تدریج مراسم تعزیه‌خوانی در این شهر رایج شده، برگزاری این مراسم تاکنون ادامه داشته است.
اهالی این شهر از اول محرم و برای اعلان عزاداری خود اقدام به برپایی تعزیه در تکیه ارمغانخانه می‌کنند و این مراسم تا 13 محرم ادامه دارد و از جمله این تعزیه‌ها می‌توان به مجلس شهادت موسی بن جعفر (ع)، مجلس شهادت مسلم بن عقیل، مجلس شهادت طفلان مسلم، مجلس حجة‌الوداع، مجلس بازار شام، مجلس از ناقه افتادن حضرت رقیه و شهادت حضرت حمزه سیدالشهدا اشاره کرد که با شور و گرمی خاصی توسط تعزیه‌خوانان اجرا می‌شود و دل هر ببیننده‌ای را با یاد حادثه کربلا به درد می‌آورد.
طبق اعلام رئیس هیئت امنای تکیه ارمغانخانه برای جلوگیری از ورود سلیقه‌های شخصی و انحراف در تعزیه، متن‌های آن توسط کارشناسان تاریخ و ادبیات، نگارش و توسط تعزیه‌خوانان مورد مطالعه قرار می‌گیرد و اجرا می‌شود. با توجه به اینکه تکیه حسینی این شهر به دلیل قدمت 400 ساله در سال 89 به عنوان میراث‌معنوی کشور ثبت ملی شده است، می‌تواند سهمی کوچک در انتقال پیام عظیم عاشورا برای عزاداران داشته باشد.
حال و هوای ظهر عاشورا حس عجیبی به حاضران در ارمغانخانه می‌دهد. ازدحام جمعیت در بین دود اسپند و گرد و خاک سم اسبانی که در میدان تعزیه دارند می‌تازند، گم شده است. تشنه که می‌شوی عده‌ای به عنوان سقا را می‌بینی که مشغول توزیع آب هستند و با لبخند جرعه‌ای آب خنک را تقدیمت می‌کنند. بساط نذری چای و شربت هم در این بین گرم است.
چیزی که در این بین جالب به نظر می‌آید مهمان‌نوازی مردم ارمغانخانه از عزاداران است. هنگام ظهر بدون استثنا درب همه خانه‌ها باز بوده و صاحبخانه جلوی در ورودی ایستاده است و مهمانان و افرادی را که برای شرکت در تعزیه از مسیرهای دور و نزدیک به اینجا آمده‌اند را با عنوان اینکه شما میهمانان حسین (ع) هستید به منزل دعوت می‌کند. هر کس به حد وسع خود برای ناهار غذایی تدارک دیده و بدون هیچ تکلفی و با نیت پذیرایی از زائر حسین (ع) از مهمان پذیرایی می‌کند. فرقی ندارد در این روز بعد از تماشای تعزیه می‌توانی هر خانه‌ای از اهالی ارمغانخانه را منزل حسین (ع) بدانی، همه حاجتمند شفاعت حسین (ع) و اهل بیت او هستند و سعی می‌کنند با پختن نذری ادای دینی کرده باشند. این سفره‌ها برپایند تا مردم علاقه‌مند به عاشورا بتوانند گوشه‌ای از تاریخ را با دیدن تعزیه مرور کنند و بدانند نادانی و شکستن عهد چه بلایی بر سر خاندان رسول‌الله (ص) آورد.
به گزارش ایسنا، تکیه ارمغانخانه در ادوار گذشته توسط مردم و افراد خیر چندین بار مورد ترمیم و بازسازی قرار گرفته است که از آن جمله می‌توان از مرحوم فاطمه خانم، مرحوم حاج مسیب اسدی و مرحوم حاج صفر افشاری نام برد. این مکان به دلیل نامناسب و نامتناسب بودن و جواب‌گو نبودن به خیل مشتاقان نیاز به ترمیم و بازسازی اساسی داشت که اخیراً افراد خیر به همت اهالی و کمک‌های دولتی تکیه را بازسازی کردند و به شکوه و جلوه آن افزودند.
در این تکیه علاوه بر "توکل‌خان" مرحوم خاندان "عیوض" و پس از عیوض پسرش "ملاعرب" بعد از وی پسرش "اسکندر" پس از او "ملا نجف" بعد از ایشان فرزندش "ملاحسین" بعد از وی مرحوم "میرزا باقر" و در آخر کربلایی "جواد اسکندری" در تکیه ایفای نقش تعزیه داشته‌اند.
از تعزیه‌خوانان مشهور تکیه حسینی در طول چند صد سال گذشته می‌توان به میرزا سمیع سهرینی، ملاسیف‌علی، میرزا حسین قالایچی، میرزا علی نجفی، میرزا مجید، میرزا جمشید، کربلایی غلامحسین دوسرانی، میرزا علی فرزند قنبر اهل باکو، حاج مسیب اسدی، میرزا باقر، کربلایی بهار، حاج رمضان، ملانجف، ملا حسین، میرزا قهرمان، مشهدی رزاق، میرزا تراب اسدی، میرزا یعقوب، حاج فیروز رستمی، کربلایی اسلام افشاری، کربلایی عیسی مرشدی، جعفرعلی افشاری، کربلایی عباس اوجاقلو، کربلایی رسول اوجاقلو، کربلایی علیرضا رستمی و کربلایی شاه حسین مقصودی اشاره کرد.
انتهای پیام