رییس دانشگاه مذاهب اسلامی گفت: اهل بیت عصمت و طهارت (ع) و سیره آنان منبع غنی و پرباری برای شناخت جایگاه احساس، عاطفه و محبت در دین است.

به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، حجت الاسلام والمسلمین احمد مبلغی در جمع عزاداران حسینی در آلمان اظهار کرد: در شرایط امروزی که گروه‌های افراطی، فطرت انسانی از جمله احساس و عاطفه را هدف قرار داده و دینی بی رحم و بی عاطفه را به نمایش گذاشته‌اند لازم است کوشش در خوری از جانب حوزه‌های علمیه و شخصیت‌های متفکر جهان اسلام برای تبیین این جمله حضرت امام صادق(ع) «هَل الدّین إلاّ الحُبّ» به عمل آورند.

استاد برجسته حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: حوزه و شخصیت های بزرگ جهان اسلام همچنین نسبت به تبیین آیه 30 سوره مبارکه روم" فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا لَا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ..." اقدام و آشکار کنند که چه رابطه ای بین فطرت انسانی و دین وجود دارد. البته در گذشته مرحوم علامه طباطبایی و به دنبال آن شهید مطهری و سایر بزرگان دینی، کوشش‌های علمی درخور توجه ای در جهت ارتباط بین فطرت و آموزه‌های دین به عمل آوردند و با طرح نظریه فطرت، حقایق ناگفته‌ای را در ارتباط با مسائل اجتماعی اسلام آشکار کردند.

وی ادامه داد: ما امروزه اگر بخواهیم دین را در قالب یک نظریه اجتماعی، در قبال مکتب‌های دیگر استواری ببخشیم و از منبع لایزال دین در ارتباط با مسائل جامعه انسانی بهره بگیریم چاره‌ای جز طرح نظریه فطرت در نگاه به دین و تبیین دین نداریم.

وی با اشاره به اینکه حب به خداوند از کانون محبت و احساس نهفته در طبیعت انسان می جوشد، اظهار کرد: اسلام نه تنها عاطفه کش و انسانیت کش نیست بلکه عاملی برای تقویت، تکمیل و مجال دادن این صفت‌های مهم انسانی است و این از اهم ضرورت‌های دینی در شرایط کنونی است.

مبلغی خاطرنشان کرد: اگر ما بخواهیم فضای رفتن انسان‌ها به سوی خداوند و ارزش‌های اسلامی را فراهم بیاوریم، هیچ گاه نباید احساس، محبت و عاطفه را که در نهاد انسان به ودیعه نهاده شده تخریب کنیم، بلکه باید به تقویت حداکثری آنها دست بزنیم.

رییس مرکز تحقیقات اسلامی مجلس ادامه داد: اهل بیت عصمت و طهارت (ع) هم دارای عاطفه انسانی بودند و هم عاطفه آنها از شدت و سطح بالاتری نسبت به عاطفه انسان‌های عادی برخوردار بود. آنچه برای ما شیعان و پیروان اهل بیت (ع) بسیار دردناک و سوزناک است اینکه شخصیت‌های اینگونه دارای احساس و عاطفه، در روز عاشورا دچار آن همه مصیبت شدند.

این چهره تقریبی جهان اسلام با اشاره به نمونه هایی از عاطفه اهل بیت عصمت و طهارت (ع) گفت: اگر مقتل را مرور کنیم به مواردی برمی خوریم که امام حسین(ع) و حضرت زینب (س) و یا سایر اهل بیت (ع) گریه می کردند که تاریخ آمده است گریه بلند و یا همراه با بیهوشی به آنها دست می‌داده است. طبیعتا این حالت را باید برخاسته از شدت عاطفه آنان به حساب آورد. آنها با کوچکترین وضعیتی که دل دختران اهل بیت (ع) را می آزرد، دچار احساس عاطفی منتهی به گریه می‌شدند.

مبلغی یادآور شد: در مقاتل وارد شده است که امام حسین (ع) در جاهایی به شدت گریه کرده و حتی صدای خود را نیز از شدت گریه بلند می‌کرده است، جاهایی هم است که آنقدر این گریه شدت پیدا می کرد که حالت بیهوشی به آن حضرت دست می‌داد.

رییس دانشگاه مذاهب اسلامی ادامه داد: اهل بیت عصمت و طهارت (ع) که در راس آن پیامبر اسلام (ص) قرار دارد، آنقدر احساس عاطفه داشتند که وقتی روزی پیامبر اسلام (ع) بالای منبر بود، امام حسن مجتبی( ع) وارد شد و لباس او زیر پایشان قرار گرفت و نزدیک بود به زمین بخورد، پیامبر بلافاصله سخنرانی را قطع کرده و پایین آمدند و ایشان را در آغوش گرفت و این اقدام پیامبر(ص) هم جنبه‌های عاطفی و جنبه تربیتی داشت.

وی خاطرنشان کرد: حضرت فاطمه زهرا (س) آنقدر پدرش را دوست می‌داشت که وقتی پیامبر اسلام (ص) رحلت کردند شب و روز گریه می کرد و هر چیزی که می توانست عامل برانگیخته شدن خاطره و گریه باشد را به یاد می آورد و به گریه می‌افتاد.

مبلغی گفت: امام سجاد (ع) نیز به هنگام مواجه شدن با عوامل به یادآورنده خاطره عاشورا به گریه می افتاد.

وی ادامه داد : اهل بیت (ع) در کنار احساس و عاطفه قوی از احساس برتر نسبت به خداوند، حّب بیشتر نسبت به ذات مقدس او و توجه خاص و با همه وجود نسبت به آن مبدا جمال و کمال برخوردار بودند.

رییس دانشگاه مذاهب اسلامی گفت: انسان دارای احساس و حّب واجد آمادگی بیشتری برای رفتن به سمت معنویت و توجه عمیق به خداوند است و عبادت‌های او نیز معنادار تر است.

رییس دانشگاه مذاهب اسلامی یادآور شد: نگاه انسان بی احساس نسبت به خداوند، عاری از محبت است و در حقیقت او واقعیت دین که عبارت از حب (هل الدین الا الحب) است را در اختیار ندارد. انسان بی عاطفه چنانچه به خداوند هم روی آورد، خشک و صرفا برخواسته از فهمی است که به تکالیف دارد که در موارد بسیار به آن عادت کرده است.

انتهای پیام