به گفته معاون میراث فرهنگی، در صورت موافقت سازمان میراث فرهنگی با تبدیل خانه «عدل» به موزه، این خانه به طور یقین ثبت ملی خواهد شد.

به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، یکی از موضوعات مطرح شده در چند روز گذشته در رابطه با مرحوم پروفسور «شهریار عدل»، بنیادی است که قرار است به نام او ایجاد شود. در مراسم بزرگداشت این ایران‌شناس که صبح امروز (سه‌شنبه 9 تیر) در کاخ گلستان برگزار شد، کامران عدل، برادر این مرحوم با اشاره به این موضوع خواستار رسیدگی سریع به این مسأله شد.

او حتی به این موضوع که خانه‌ی عدل، قابلیت‌ تبدیل شدن به موزه را دارد اشاره کرد.

«کامران عدل» در این زمینه اظهار کرد: این خانه یک ساختمان دو طبقه است که طبقه دوم آن بسیار آنتیک است و سالن آیینه‌کاری و چلچراغ‌های گرانقیمتی دارد. هرچند بسیاری از اموال در تقسیم ارث بین ورثه واگذار شده است. به نظرم طبقه بالا قابلیت تبدیل به موزه را دارد.

او با اشاره به اینکه خانه عدل در سال 1310 ساخته شده و خانه مادری آنها به شمار می‌رود، توضیح داد: طبقه پایین هم چون بزرگ است و همه اتاق‌های آن به هم مرتبط هستند، قابلیت تبدیل به یک سیستم دفتری برای حضور هیئت‌های مختلف علمی و بحث و مبادله افکار در آن وجود دارد.

وی همچنین به باغ بزرگ این خانه‌ی قدیمی و تاریخی اشاره کرد و گفت: اگر سازمان میراث فرهنگی قبول کند که این خانه تبدیل به موزه شود، فکر می‌کنم بهتر باشد پیکر برادرم در خانه خودش دفن شود. در ضمن مردم هم می‌تواند ضمن بازدید از موزه در باغ نیز قدم زده و از آن بهره ببرند.

برادر «عدل» به مصاحبه برادر مرحومش با یکی از رسانه‌ها اشاره و اظهار کرد: شما اگر درختان را آب دهید، به علت مصرف زیاد آب جریمه می‌شوید، اگر هم این کار را نکنید باز به علت تخریب باغ و خشکاندن درختان جریمه می‌شوید. ما مشکلات این‌چنینی هم داریم. در اطراف خانه‌ی ما لوله‌های آب شهرداری هست، اجازه بدهند این باغ را با آب مختص شهرداری مشروب کنیم.

وی درباره به امانت گذاشتن پیکر مرحوم عدل در قطعه « نام‌آوران» نیز گفت: می‌توان پیکر را به رسم امانت به خاک سپرد و شش ماه بعد، از دادگستری درخواست نبش قبر و انتقال آن به جای دیگر را کرد.

«بنیاد عدل» و «موزه‌ عدل» بررسی می‌شوند

از سوی دیگر محمدحسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی نیز در این زمینه و در پاسخ به این پرسش که آیا تصمیمی برای ثبت خانه عدل وجود دارد، اظهار کرد: در صورت موافقت سازمان میراث فرهنگی با تبدیل خانه‌ی «شهریار عدل» به موزه، این خانه به طور یقین ثبت ملی خواهد شد.

او افزود: شنبه‌ آینده گروهی به بررسی وضعیت و چگونگی تشکیل «بنیاد عدل» خواهند پرداخت. همچنین تعیین تکلیف خانه مرحوم عدل و اموال آن هم نیاز به گفت‌وگوی بیشتر دارد که سازمان میراث فرهنگی آن را در دستور کار خود قرار خواهد داد.

وی درباره دفن پیکر مرحوم عدل در محوطه یکی از آثار تاریخی نیز گفت: ما همه‌ تلاش‌مان را کردیم تا بهترین کار برای دفن پیکر ایشان انجام شود، اما از آنجا که دفن در مراکز تاریخی براساس نظر هیأت وزیران ممنوع است، شکاندن این قانون ممکن بود تبعات دیگری را به دنبال داشته باشد.

اگر شهریار زنده بود خودش به چنین چیزی راضی می‌شد؟

به گزارش ایسنا، از سوی دیگر سید محمد بهشتی در مورد اتفاقات و صحبت‌های مطرح شده درباره‌ی دفن پیکر شهریار عدل در مراسم بزرگداشت وی با اشاره به انتشار مطالب مختلف در رسانه‌ها درباره چگونگی و کجایی دفن پیکر وی توضیح داد: قطعاً همه‌ی این حساسیت‌ها و رصدها و حتی تذکرات دوستان به شخص من از باب دوستی و عشق به شهریار عدل بوده است، تا آنجا که وقتی خبر فوت آن مرحوم رسید، همه‌ ما دوست داشتیم هرآنچه می‌توانیم و شایسته است به بهترین نحو انجام دهیم. و سراسیمه به دنبال آن بودیم که مقدمات دفن او در قطعه نام‌آوران را فراهم کنیم.

وی افزود: پس از آن آقای جلالی - نماینده ایران در یونسکو - پیشنهاد داد که خوب است ایشان را در بسطام دفن کنیم. در گیر و دار فراهم کردن مقدمات این کار بودیم که به یادآوردیم بسطام در فهرست آثار در انتظار ثبت جهانی است و نمی‌شود چنین کاری را انجام داد. بعد هم تلاش کردیم در نزدیک مقبره بسطامی جایی را پیدا کنیم که نشد.

او گفت: سپس تلاش‌ها به دلیل فعالیت مرحوم عدل در «شهر‌ ری» به آن‌جا معطوف شد. اینها همه از دوست داشتن زیاد عدل بود، اما گویی یک تلنگری وارد شد که آیا این امکان وجود دارد میراث فرهنگی خود اقدام به دفن پیکر یکی از اهالی آن در اماکن تاریخی کند. هرچند قانون به دست بشر تدوین شده و قابل اصلاح و استثنائاتی هم هست اما یادمان باشد قانون یک روح هم دارد.

وی تاکید کرد: یک لحظه فکر کردیم اگر شهریار زنده بود خودش یک لحظه به چنین چیزی راضی می‌شد؟ به همین دلیل هم مرحوم شیرازی، آذرنوش و مهریار را در اماکن تاریخی دفن نکردیم،‌ به همین دلیل نیز عدل را به رسم امانت به خاک سپردیم تا اگر روزی قانون تغییر کرد یا تصمیم به دفن پیکر او در مکان خاصی گرفته شد، این کار انجام شود.

انتهای پیام