یک روان‌شناس بالینی گفت: فقدان نشاط در جامعه موجب هدررفتن وقت و از دست دادن مدیریت زمان می‌شود.
«سمیه باقری» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه‌ی ایلام، اظهار کرد: شادی و نشاط یکی از نیازهای روانی و تأثیرگذار بر زندگی انسان‌ها است و نشاط هر جامعه‌ای موتور محرکه‌ی آن است به‌طوری‌که توسعه یا عدم توسعه‌یافتگی هر جامعه با میزان نشاط اجتماعی آن جامعه اندازه‌گیری می‌شود و نشاط اجتماعی را در هنجارهای جامعه‌ایی معنا می‌کنند.
این روان‌شناس بالینی با بیان این‌که پژوهش در زمینهٔ شادکامی نشان می‌دهد 50 درصد مردم این مؤلفه را مهم‌ترین موضوع در زندگی می‌دانند، ادامه داد: برقراری مراودات شخصیتی، اجتماعی و تشکیل دوستی‌های مفید قطعاً در شرایطی تحقق می‌یابد که فراغ خاطر، خوشحالی، خوش‌بینی و امنیت روانی وجود داشته باشد در غیر این صورت افراد در لاک خود فرورفته و اوقات مفید بسیاری را از دست می‌دهند.
باقری افزود: یکی از علل عمده‌ی از دست رفتن مدیریت زمان و هدر دادن وقت، پدیده‌ی بی‌نشاطی است، بنابراین نشاط اجتماعی سرآغاز توسعه‌ی هر جامعه محسوب می‌شود و بی‌توجهی به این موضوع زمینه‌ی تخریب جامعه را فراهم می‌آورد.
وی با اشاره به این‌که اگر نشاط اجتماعی را حاصل شادی و نشاط تک‌تک افراد جامعه بدانیم به این باور می‌رسیم که افسردگی‌های افراد در افسردگی جامعه مؤثر است، خاطرنشان کرد: با این اوصاف باید عوامل مؤثر در ارتقای شادی‌های افراد جامعه را بشناسیم و برای گسترش این عوامل در جامعه تلاش کنیم اما اهمیت نشاط اجتماعی از آن‌جهت مهم است که موفقیت هر جامعه‌ای به نیروهایی بستگی دارد که شاد هستند و دور از سستی و افسردگی و ناامیدی هستند و از اعتمادبه‌نفس برخوردارند و به خودباوری رسیده‌اند پس به‌طور قاطع می‌توان گفت برنامه‌ریزی برای هر جامعه نیازمند شناخت وضعیت نشاط اجتماعی حاکم بر آن جامعه است.
این روان‌شناس بالینی تصریح کرد: تحقیقات در ایران نشان می‌دهد امید به آینده، اعتقادات دینی، ارضای نیازهای عاطفی و مقبولیت اجتماعی، امکانات رفاهی، عضویت در گروه‌ها و مشارکت اجتماعی و تعاملات اجتماعی از عوامل مهم و تأثیرگذار بر نشاط اجتماعی است بدین‌جهت استنباط می‌شود که نشاط تک علتی نیست و عوامل بسیاری در کاهش و ارتقای آن دخیل هستند.
باقری دو عامل فردی - خانوادگی و محیطی اجتماعی را کاهنده‌ی نشاط اجتماعی برشمرد و افزود: در عوامل فردی و خانوادگی می‌توان بروز مشکل در سلامت جسمی و روانی، مشکلات اجتماعی و معنوی، درآمد ناکافی و مشکلات اقتصادی، کمبود وسایل تفریحی و رفاهی، ضعف در مهارت‌های ارتباطی با دیگران، خانوادگی و کاهش روابط خانوادگی را برشمرد.
وی گفت: اما در بخش عوامل محیطی - اجتماعی به آلودگی‌های صوتی و از میان رفتن صدای طبیعت مانند صدای آب جاری، صدای دل‌نشین پرندگان، تنش‌های عصبی و پائین آمدن آستانه‌ی تحمل افراد، درگیری و نزاع‌های خیابانی، عدم ثبات اقتصادی و تورم و دسترسی سخت به امکانات لازم برای یک زندگی ساده، بزه‌کاری اجتماعی، هنجارشکنی‌های اجتماعی، نهادینه شدن برخی ضد ارزش‌ها مانند کاهش روحیه‌ی همدلی و نوع‌دوستی، جدا شدن انسان از طبیعت و... اشاره کرد.
این روان‌شناس بالینی خاطرنشان کرد: آموزش مهارت‌های زندگی به افراد و ارتقای سطح سلامت روان جامعه و پیشگیری از آسیب‌های فردی با افزایش آستانه‌ی تحمل افراد، تقویت اعتمادبه‌نفس، تقویت اراده، ریشه‌کنی افکار منفی، ایجاد قدرت غلبه‌ی بر ترس، ناراحت‌های زندگی و... از راهکارهایی برای ارتقای نشاط اجتماعی است.
باقری تصریح کرد: تقویت ارتباط‌های اجتماعی و ارتباط‌های خانوادگی صحیح، ورزش و فعالیت‌های جسمانی بخصوص ورزش‌های گروهی از دیگر راه‌های نشاط‌آفرینی است هم‌چنین توجه به اعتقادات مذهبی به‌ویژه پرورش معنویت در قشر نوجوان و جوان ارتباط مؤثری با نشاط دارد به‌گونه‌ای که حتی روان‌شناسان غربی ایجاد معنویت را یکی از فاکتورهای اساسی سلامت روان نام برده‌اند.
انتهای پیام