ساعت 9 صبح امروز «نهم اردیبهشت‌ماه» موزه ملی ایران درهایش را باز و کار همیشگی خود را آغاز کرد، اما با یک تفاوت!
این‌بار علاوه بر نمایش آثار منحصربه‌فرد و تاریخی موجود در این موزه که برخی از آن‌ها در همان زمان ساخت و گشایش موزه، به دیوارها نصب شدند و به مرور در ویترین‌ها جا گرفتند، 108 شیء تاریخی و منحصربه‌فرد از محوطه «چغامیش» هم به این فضا اضافه شد.
به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، پس از تهیه بلیط و وارد شدن به فضای موزه، در سمت چپ ورودی موزه یا به قول طالبیان، معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، در لابی موزه ملی ایران، با پنج ویترین حاوی 108 شیء تاریخی و سفالی از محوطه چغامیش مواجه می‌شویم که برای بازدید عموم به نمایش درآمده‌اند.
نمایش دومین محموله استردادی ایران از کشورهای خارجی که این‌بار به محوطه چغامیش از دانشگاه شیکاگو مربوط بود، یک تفاوت بزرگ با نمایش «مجموعه خوروین» نخستین آثار استردادی ایران از بلژیک داشت.
آثار «خوروین» را در گالری موزه دوران اسلامی - که حدود 10 سال است تعطیل است - به نمایش درآوردند؛ جایی که به جز تعداد اندکی علاقه‌مند، پای هیچ‌کس رغبت رفتن به آن سمت را نداشت، حتی با وجود رایگان بودن بازدید از نمایشگاه!
اما نمایش مجموعه «چغامیش» در فضای داخلی موزه ایران باستان، از همان روز نخست آن‌قدر علاقمند داشت که برای دیدن این آثار باید روی پنجه پا می‌ایستادند و قد می‌کشیدند تا بتوانند به قول چند بازدیدکننده، این «سنگ‌ریزه‌های خشتی» را ببینند.
چند گروه خارجی و دختران دبستانی و دبیرستانی صبح امروز موزه ایران باستان را قُرُق کرده بودند برای دیدن شکوه موزه ملی ایران و آثار تازه‌برگشته به کشور.
این نخستین روز نمایش مجموعه «چغامیش» بود که «گیل استاین» رییس موسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو آن را «گنج بزرگ» نامیده است.
پس از دیدن این آثار، به سمت گالری موزه دوران اسلامی، مکان نمایش مجموعه «خوروین»، رفتیم، که روز گذشته (هشتم اردیبهشت) محمدحسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، در حاشیه یک نشست خبری اعلام کرده بود، بازدید از این مجموعه هم تا پایان هفته میراث فرهنگی (هفتم خرداد) امکان‌پذیر است، اما گالری بسته بود.
نگهبان مجموعه درباره علت بسته بودن این بخش به خبرنگار ایسنا گفت، این بخش از 20 فروردین بسته شده و نمایش آثار خوروین به پایان رسیده است؛ یعنی اتفاقی که معاون میراث فرهنگی هم از آن اطلاعی نداشت!
این‌جاست که می‌توان در مقایسه بین نمایش این دو مجموعه استردادی پروژکتورهایی را دید که همه نور و توجه‌شان را به سمت «چغامیش» تابانده‌اند؛ خوش به حال «گنج بزرگ» و بیچاره «مجموعه خوروین».
انتهای پیام