یک منتقد با اشاره به اتفاقات اخیر پیش‌آمده برای مجموعه‌ی «در حاشیه»، توصیه کرده است: اگر قرار هست برنامه طنز بومی و جذابی تهیه شود، ابتدا ضمن بالا بردن جسارت و قانون‌مداری مدیران تلویزیونی، آستانه درد مشاغل را هم با پخش چنین برنامه‌هایی بالا برد.
او تاکید کرده است، قبل از آنکه صورت مسئله را پاک کنیم، بهتر است آستانه تحمل مشاغل در جامعه را بالا ببریم.
هوشنگ صدفی در مطلبی که به سرویس تلویزیون و رادیو ایسنا ارسال کرده، آورده است:
«پخش قسمت پایانی مجموعه تلویزیونی "در حاشیه" نشان داد که پایان‌بخشی این برنامه طنز پرحاشیه آن قدرها هم بی‌حاشیه نبوده است. بخصوص رفتارخشک و غیرحرفه‌ای ماموران قضایی و بازرسان بهداشتی بدون رعایت تشریفات قانونی در تعطیلی بیمارستان حاشیه و دستگیری متهمان بهداشتی بدون روند قضایی، صرفا دستوری بوده و فاقد سناریوی از پیش تعیین شده است. فارغ از این نوع اشتباهات فاحش در پرداخت روند بخش پایانی، این مطلب بیشتر در پی واکاوی عدم حمایت مدیران سیما از برنامه‌های پرچالش تلویزیونی است تا نقادی یک برنامه پرحاشیه طنز تلویزیونی.
به گفته غلامرضا میرحسینی، مدیر شبکه سه، "پایان فصل اول هیچ ارتباطی به اعتراض‌ها و حواشی سریال درحاشیه ندارد. ضمن این‌که به اعتراض‌ها و انتقادها بی‌تفاوت نبوده و نیستیم ... در مجموع اقشار مختلف مردم جامعه ما به این درک و شناخت رسیده‌اند که بین آثار طنز، فانتزی، ملودرام و دیگر گونه‌های نمایشی تفاوت قائل شوند."
شاید یک دلیل عقب‌نشینی صداوسیما از پخش "در حاشیه" به اعتراض نهادهای صنفی پزشکی و قدرت رسانه‌ای مسئولان بهداشتی برگردد؛ همانطور که در پخش برنامه تلویزیونی، "سرزمین کهن" نیز اعتراضات قومیتی تاثیرگذار بود. کمتر کسی بر این باور است که توهین و تحقیر قومیت‌ها و مشاغل، سیاست فعلی مدیران سیما باشد، معلوم نیست چرا با وجود پخش برنامه طنز "ساختمان پزشکان " چنین اتفاقی در جامعه رخ نداد ؟ هرچند که بیشتر قصه ها به تخلفات پزشکی برمی‌گشت.
به رغم انتقادات برخی مشاغل به برنامه‌های تلویزیونی باید گفت که مدیران سیما باید این جسارت را داشته باشند که در کنار برنامه طنز، امکان نقادی یا بازخوردهای اعتراض مشاغل را پخش کنند چرا که افکارسنجی بهترین معیار برای بازخوردهای رسانه‌ای است؛ لذا توقف برنامه پربیننده طنز "در حاشیه" راه حل خوبی نیست اگر قرار باشد با نقد و اعتراض این شغل یا آن شغل برنامه تلویزیونی متوقف شود باید روزنامه‌ها یا مجلات نیز گزارش‌های انتقادی خود را متوقف کنند. در حالی که هفته‌ای نیست که شاهد احضار و محاکمه مدیران نشریات در دادگاه رسانه و فرهنگ به خاطر همین سوء برداشت‌های افرادحقیقی و حقوقی نباشیم. این طور به نظر می رسد که رفتار محافظه‌کارانه مدیران سیما بعد از اعتراض به برنامه ورزشی "نود"، "سرزمین کهن" و "او یک فرشته بود" کم کم به عنوان رویه تلقی شده و موجب افول برنامه‌سازی رسانه ملی می شود.
اتفاقا حسن حضور مشاوران انتظامی، مذهبی و بهداشتی در برنامه‌های تلویزیونی همین است که برنامه تخیلی با واقعیت‌های موجود جامعه هم‌خوانی داشته باشد؛ بنابراین توقف برنامه تنها راه حل موجود برای کاهش اعتراض ها نیست. این روزها عدم امنیت غذایی خوردنی‌ها و آشامیدنی‌های مردم را همین مسؤولان وزارت بهداشت رصد کرده و افشا می کنند در حالی که خود مجوز تولید داده و بر تولید آنها نظارت دارند، وجود روغن پالم در شیر و ماست، استفاده از خمیر مرغ در سوسیس و کالباس، تولید رب غیر بهداشتی، زیرمیزبگیری پزشکان، خلفات منجر به خسارت بیماران، تولید نان غیر استاندارد، تاثیر منفی پارازیت مخابراتی برجسم و جان افراد و سایر مخاطرات غذایی را همین متولیان بهداشتی افشا می‌کنند، اما کسی معترض نمی‌شود چرا با وجود این همه نظارت‌ها، باجان و سلامت ما بازی می‌کنید؟
تجربه حمایت مدیر سابق شبکه سوم (معاون فعلی سیما) و عزت الله ضرغامی، مدیر وقت سازمان رسانه ملی از برنامه تلویزیونی "نود" نشان داد که می‌توان در عین رعایت قانون رسانه‌ای، برنامه پرچالشی با حمایت مدیران تلویزیونی ساخت. هم اکنون در شبکه ترکیه، برنامه تلویزیونی پرچالشی درباره یک زن جوان پخش می شود که ساختار قضایی، پلیسی و کلیت ساختار جامعه شهری ترکیه را به چالش می کشد آیا تاکنون مدیران ترکیه مانع از پخش آن شده‌اند یا نه؟
با روند اعتراض‌ها و توقف برنامه‌های تلویزیونی نباید انتظار داشت مدیران دست و پا بسته رسانه ملی با وجود ممنوعیت شبکه‌های تلویزیونی ایران به مضامین خشونت، رفتارهای افسار گسیخته فرهنگ غربی و رویاپردازی بتوانند با برنامه‌های نیم بند طنز مخاطبان گریز پای ایرانی را جذب کنند. آشتی دادن مردم با رسانه ملی در درجه اول به برنامه سازی موفق و جذاب با حمایت مدیران جسور و شجاع رسانه ملی نیاز دارد وگرنه کمتر کسی به نمایش برفک از شبکه تلویزیونی ایران بازخوردی نشان می‌دهد.
لذا توصیه می‌شود اگر قرار هست برنامه طنز بومی و جذابی تهیه شود ابتدا ضمن بالا بردن جسارت و قانون‌مداری مدیران تلویزیونی، آستانه درد مشاغل را هم با پخش چنین برنامه هایی بالا برد؛ وگرنه آن قدر می‌توان برنامه‌های انتقادی و طنز درباره مشاغل آسیب‌پذیری چون نانوایان، کارگران، کشاورزان، معتادان، رانندگان، رفتگران یا افراد آسیب‌دیده‌ای مثل زندانیان، مجرمان و قاچاقچیان ساخت که به قبای کسی هم برنخورد پس قبل از آنکه صورت مسئله را پاک کنیم، بهتر است آستانه تحمل مشاغل درجامعه را بالا ببریم.»
انتهای پیام