عضو هیات علمی گروه هواو فضای دانشگاه تربیت مدرس گفت: باید جریان تداوم‌دار انقلاب فرهنگی در جامعه حاکم باشد.

فتح‌الله امی به مناسبت سالروز اعلام انقلاب فرهنگی در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، با تاکید بر این که انقلاب فرهنگی باید در کنار انقلاب آموزشی توسعه پیدا کند و در جامعه مورد توجه قرار گیرد، اظهار کرد:‌ فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها از لحاظ ارزشهای فرهنگی با هر اعتقادی از جمله مسلمان و مسیحی و اهل کتاب باید از نظر اخلاقیات اجتماعی آموزش داده شوند.

وی با اشاره به این که اخیرا در گروه مهندسی مثل پزشکان سوگندنامه برای مهندسین نوشته‌اند که از تخصص خود در راه ارتقای جامعه استفاده کنند، تاکید کرد:‌ فرهنگ جامعه باید نسبت به اخلاقیات هر روز نسبت به روز گذشته ارتقاء یابد و ارزشهای اخلاقی بر روابط اجتماعی حاکمیت داشته باشد.

امی با اشاره به اینکه امروز در دانشگاهها نسبت به بخش‌های دیگر جامعه، کمتر شاهد جرایمی از جمله اعتیاد، رشوه و فساد اخلاقی هستیم تصریح کرد‌: در شهرهایی که دانشگاه تاسیس می‌شود تعداد جرایم کمتر می‌شود که باید به این موضوع اهمیت داده شود.

وی با تاکید بر این که اخلاقیات را باید همزمان با تخصص در جامعه توسعه دهیم، گفت: مردم باید احساس کنند هر روز نسبت به روز گذشته بهتر می‌شوند و جنایات و جرایم در جامعه کاهش می‌یابد.

این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد‌: برای این که سطح شعور در دانشگاه بالا رود باید فرهنگ دانشگاهی را در جامعه توسعه دهیم و حاکم کنیم.

امی با بیان اینکه متاسفانه نسبت به تداوم انقلاب فرهنگی در جامعه آن طور که انتظار می‌رفت پیشرفت نداشته‌ایم، افزود: اندیشمندان باید فکری کنند تا سطح جرایم در جامعه اسلامی ایران نسبت به جوامع دیگر در اندازه‌ای چشمگیر کاهش یابد.

این عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس با بیان اینکه در جریان انقلاب فرهنگی باید به دو بخش انقلاب آموزشی و انقلاب فرهنگی توجه داشته باشیم، خاطر نشان کرد:‌ انقلاب آموزشی یعنی باید دروس خودمان و مباحثی که در دانشگاهها تدریس می‌شوند بخصوص در سطح تحصیلات تکمیلی به‌روز باشد و دائما متحول شود. یعنی جامد نباشند و هر 4 یا 5 سال بازنگری شوند که تقریبا این کار انجام می‌شود اما باید قوی‌تر به آن بپردازیم.

وی در ادامه با اشاره به اینکه انقلاب فرهنگی در سال 59 اعلام شد و در آن زمان بنده در شرف فارغ‌التحصیلی در دوره کارشناسی در دانشگاه علم و صنعت بودم، گفت: بعد از انقلاب که دانشگاهها بازگشایی شده بودند، با فضای بسیار جدیدی مواجه بودیم و در حقیقت دموکراسی آزادی در حد کمال خود در دانشگاهها حاکم بود.

امی اضافه کرد:‌ فضای دانشگاه در سال 58 طوری بود که هر سه نفر با هر اعتقاد و عقیده‌ای، چه دینی و توحیدی و چه الحادی و ماتریالیستی اجازه داشتند گروه تشکیل دهند و از امکانات دانشگاه برای تبلیغات خود استفاده کنند. حتی آن زمان کوموله در کردستان قصد تجزیه طلبی داشت و نیروهای نظامی و انقلابی را کشتار وحشیانه می‌کرد و علیرغم آن در دانشگاهها دفتر داشتند و تبلیغ می‌کردند و عضو می‌گرفتند و عضوشان را مسلح کرده و به کردستان می‌فرستادند تا در مقابل نیروهای انقلابی قرار گیرند.

وی اضافه کرد: فعالیت‌های گروه کوموله در دانشگاهها و در مقابله با نیروهای انقلابی که مدافع یکپارچگی ایران بودند انجام می‌شد و کسی به آنها کاری نداشت. بنابراین آزادی تا این حد در دانشگاهها وجود داشت.

وی با اشاره به این که در آن زمان دانشگاه به صورت شورایی اداره می‌شد و مدیریت و رئیس دانشگاه هیچ کاره بود، گفت: در واقع تصمیمات را شورا می‌گرفت که در آن همه گروههای مهم عضو داشتند از جمله گروه‌های مارکسیستی، ملی‌ها و مسلمانان و غیره.

این عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس با اشاره به این که پس از پیروزی انقلاب تا اردیبهشت سال 59 برای مدت حدود 15 ماه دانشگاهها فعالیت داشتند، تصریح کرد:‌ تنها کاری که در دانشگاه‌ها در این دوره انجام نمی‌شد فعالیت علمی و تحقیقاتی و پژوهشی بود و شرایط طوری بود که وقتی هر روز به دانشگاه می‌رفتیم به دلایلی کلاس‌ها تعطیل می‌شد. مثلا می‌گفتند امروز سالروز حمله آمریکا به ویتنام و یا کوبا است و کلاس‌ها تعطیل می‌شد و راهپیمایی شکل می‌گرفت.

امی با اشاره به این که قبل از انقلاب فرهنگی فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی در دانشگاهها صفر بود، خاطرنشان کرد: به همین دلیل شکایت‌هایی به دولت و دفتر امام خمینی (ره) شد و اساتید دانشگاه از فضای دانشگاهها شکایت کردند. پس وقتی این اتفاقات به گوش حضرت امام رسید، ایشان در سخنرانی‌هایشان توصیه هایی کردند مبنی بر این که دانشگاه محل درس است. البته نه به این معنا که نباید در دانشگاه فعالیت سیاسی داشته باشیم اما نباید طوری شود که فعالیت علمی و درسی به عنوان هدف دانشگاه که دولت برای آن هزینه می‌کند، متوقف شود.

وی در ادامه با بیان خاطره‌ای به فضای غیر علمی دانشگاهها در زمان پیش از انقلاب فرهنگی اشاره کرد و گفت: به طور مثال به خاطر دارم آن زمان برخی از افراد در کمدهای دانشگاه که برای نگهداری وسایل شخصی‌شان بود کلت یا اسلحه نگهداری می‌کردند در حالی که داشتن اسلحه در دانشگاه ممنوع بود اما کسی جرات نمی‌کرد حرفی بزند.

این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه امام (ره) خطاب به آنهایی که از وضعیت دانشگاه ناراضی بودند می‌گفتند وضع دانشگاهها را باید خودتان اصلاح کنید، افزود: فضای دانشگاهها کاملا مشخص بود و در چنین شرایطی بود که قرار شد آیت‌الله هاشمی رفسنجانی به دعوت دانشگاه تبریز در این دانشگاه به عنوان فردی که نقش کلیدی در انقلاب داشته است سخنرانی کند. اما مارکسیست‌ها سخنرانی ایشان را به هم ریختند و البته این اتفاق امری طبیعی بود که مخالفان یک گروه سخنرانی طرف مقابل را به هم بزنند.

امی با اشاره به این که با به هم ریختن سخنرانی آیت‌الله هاشمی رفسنجانی از سوی مارکسیست‌ها در دانشگاه تبریز بچه مسلمان‌های این دانشگاه خونشان به جوش آمد و با نیروهای شهر درگیر شدند، گفت: درگیری در دانشگاه تبریز شروع شد و جرقه‌ای به تمام دانشگاهها در سراسر کشور شد. چراکه دانشگاهها مثل انبار باروتی بودند که منتظر جرقه‌ای برای منفجر شدن بودند. البته این درگیری‌ها قابل پیش بینی بود که با وجود تبلیغات گروههای مختلف در دانشگاهها روزی این اتفاق بیفتد.

امی با اشاره به این که در نتیجه درگیری‌ها در دانشگاههای سراسر کشور عده‌ای کشته و زخمی شدند و در نهایت دولت وارد عمل شد توضیح داد: البته ورود دولت مستقیم نبود چرا که نیروی نظامی نمی‌توانست وارد دانشگاه شود. بنابراین در آن زمان شورای انقلاب که مرحوم حسن حبیبی ریاست آن را به عهده داشت، بیانیه‌ای داد و از همه دعوت کرد که به آرامش روی بیاورند و به دولت کمک کنند و در مورد دانشگاهها تصمیم گیری شود. بنابراین نیروهای انقلابی طرفدار نظام نیز که در دانشگاه حاضر بودند به دولت کمک کردند تا جلوی درگیری‌ها گرفته شود و علی رغم همه این شرایط نیروهای نظامی وارد دانشگاه نشدند چون از نظر قانونی ورود آنها ممنوع بود.

امی با اشاره به اینکه با اعلام انقلاب فرهنگی در اردیبهشت سال 59 دانشگاهها تعطیل شد و امام دستور دادند شورای عالی انقلاب فرهنگی تشکیل شود اظهار کرد: قرار شد این شورا هم عضو هیات علمی و هم عضو دانشجویی داشته باشد که شامل دکتر حسن حبیبی ، شهید باهنر، حجت‌الاسلام ربانی املشی، دکتر سروش، شمس آل احمد و جلال فارسی بود و برای انتخاب دو عضو دانشجویی آن نیز در دانشگاههای سراسر کشور انتخاباتی شکل گرفت و دکتر حسین رحیمی و بنده که آن زمان نماینده انجمن اسلامی در شورای دانشگاه علم و صنعت بودم به عنوان دو عضو دانشجویی شورای عالی انقلاب فرهنگی انتخاب شدیم.

این استاد دانشگاه با اشاره به این که پس از شکل‌گیری شورای عالی انقلاب فرهنگی بحث‌های جدی اتفاق افتاد که با تعطیل شدن دانشگاهها فرصت مناسبی است در مورد رشته‌ها و درس‌ها و گرایش‌ها با ارزیابی دانشگاههای مشهور دنیا، تدوین دوباره در مورد تخصص‌های مختلف دانشگاهی داشته باشیم، گفت: آن زمان وزارت بهداشت و علوم یکی بودند و نام آن وزارت آموزش عالی بود و در کنار هم با شکل‌گیری ستاد انقلاب فرهنگی قرار شد 7 گروه تخصصی از جمله فنی و مهندسی، پزشکی، علوم پایه، علوم انسانی، هنر، کشاورزی و گروه تخصصی مربوط به قوانین و آیین نامه‌های آموزش عالی شروع به کار کند.

امی اضافه کرد: بعد از دو سال فعالیت و کارگروههای تخصصی تعداد قابل توجهی هیات علمی جذب دانشگاهها شد و با اعزام هیات‌هایی به کشورهای اروپایی و آمریکایی از ایرانی‌هایی که خارج از کشور در شرف فارغ‌التحصیلی بودند برای حضور در هیات علمی دانشگاههای ایران دعوت شد که طرح موفقی بود و تعداد قابل توجهی به ایران آمدند.

امی خاطر نشان کرد: با انجام انقلاب فرهنگی دانشگاهها نوگشایی شدند و با سیستم جدیدی شروع به کارکردند و تا به الان مشغول به کار هستند.

انتهای پیام