پروفسور «کنت سی. اسمیت»، استاد راهنمای مرحوم دکتر «سید مهدی فخرایی» در دوره تحصیل در مقطع دکتری برق و الکترونیک در دانشگاه تورنتو، درگذشت این محقق برجسته را به خانواده و جامعه دانشگاهی ایران تسلیت گفت.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پروفسور «کنت سی. اسمیت»، استاد بازنشسته دانشگاه تورنتوی کانادا در یادداشتی با ابراز تاسف از درگذشت دکتر فخرایی آورده است: «از شنیدن خبر درگذشت سید مهدی فخرایی به عنوان یکی از موثرترین مهندسان و محققان به شدت شوکه و متأثر شدیم. در طول مدت ارتباط با وی به عنوان دانشجوی مقطع دکتری – رشته مهندسی برق و الکترونیک دانشگاه تورنتو – (فخرایی) توانمندی خود را با کار سخت و فعالیت سازنده نشان داد. در زمینه تخصصی پیاده‌سازی شبکه‌های عصبی، توانایی بالایی در تجزیه و تحلیل سیستم‌ها و نرم‌افزار برای تولید نتایج بسیار مفید قابل انتشار داشت.
همچنین در همان زمان و تحت نظارت من بر پیاده‌سازی سخت‌افزار دستگاه‌های شبکه عصبی متمرکز شد که در این حوزه بسیار پرانرژی و خلاق بود.
در نهایت مقطع دکتری خود را با ارائه رساله‌ای در همین زمینه به پایان رساند که با عنوان «پیاده‌سازی سازگار با VLSI برای شبکه‌های عصبی مصنوعی» توسط انتشارات دانشگاهی Kluwer در سال 1997 منتشر شد. (فخرایی) پس از فارغ‌التحصیلی به ایران بازگشت، اما همکاری ما با یکدیگر ادامه پیدا کرد که نقش من عمدتا به عنوان منتقد زمینه‌های تحقیقاتی و (منتقد) موسسات انتشاراتی علمی بود؛ این همکاری سال‌ها ادامه پیدا کرد و نقش کوچک من (در این تحقیقات) به عنوان نویسنده نهایی عنوان می‌شد.
درگذشت این محقق برجسته برای همسر، فرزندان، جامعه دانشگاهی ایران و جهان، ضایعه بزرگ و تأسف‌انگیزی است. روحش شاد».
بر اساس این گزارش، پروفسور «کنت سی. اسمیت» از برجسته‌ترین استاداتن مهندسی الکترونیک امریکاست که از سال 1956 در دانشگاه تورنتوی کانادا فعالیت دارد. ثبت چندین اختراع در حوزه کامپیوتر، تالیف کتب علمی متعدد و بیش از 150 مقاله علمی بخش کوچکی از دستاوردهای علمی وی است. «اسمیت» که از مدیران جامعه مهندسان حرفه‌ای کانادا و جامعه مهندسی الکترونیک کانادا بوده، نشان‌ها و جوایز علمی متعددی را نیز از انجمن‌ها و مجامع تخصصی در کانادا و جهان دریافت کرده است.
دکتر سید مهدی فخرایی، استاد تمام دانشکده مهندسی برق دانشگاه تهران که در بدو تاسیس بنیاد ملی نخبگان، معاونت پژوهش و برنامه‌ریزی بنیاد را عهده دار بود، 16 آذرماه امسال در پی ابتلا به بیماری سرطان خون درگذشت.
وی به رغم ابتلا به نوع نادری از سرطان خون و با وجود توصیه برخی پزشکان و نزدیکان برای پیگیری روند درمان در خارج کشور، ترجیح داد روند درمان خود را در یکی از بیمارستان‌های دولتی دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه دهد و بیماری خود را نیز فرصتی برای تجربه اندوزی پزشکان ایرانی تلقی می‌کرد.
پیکر این استاد فقید، عصر روز چهارشنبه (19 آذرماه) در زادگاهش شهر مقاوم دزفول به خاک سپرده شد.
انتهای پیام