از میان وزنه‌برداران ایرانی که توانسته‌اند تاکنون حضور در صحنه جهانی را تجربه کنند، چهار وزنه‌بردار عنوان موفق‌ترین را با خود یدک می‌کشند.
به گزارش ایسنا، بعد از مدال المپیک، قرار گرفتن بر روی یکی از سه سکوی برتر جهان رویای وزنه‌برداران است؛ رویایی که برای 23 وزنه‌بردار به واقعیت و برای خیلی‌های دیگر به حسرت تبدیل شده و در این میان هنوز هم وزنه‌بردارانی هستند که همچنان در تلاشند این رویا را به واقعیت تبدیل کنند.
مدال آوری ایران در جهان با طلای نامجو در سال 1949 آغاز شد و آخرین مدال ایران به نقره بهادر مولایی در سال 2013 ختم می‌شود.
با وجود مدالهای زیادی که از سال 1949 تا 2013 به نام ایران در تاریخچه مسابقات جهانی ثبت شده، تنها چهار نفر توانسته‌اند چندین مرتبه تجربه حضور بر روی سکوی قهرمانی را داشته باشند و در جدول موفق‌ترین وزنه‌برداران جای بگیرند که این وزنه‌برداران از چهار نسل مختلف در وزنه‌برداری ایران هستند.
* موفق‌ترین وزنه‌برداران ایرانی در جهان (به ترتیب مرغوبیت مدال)
(توضیح: در این رده‌بندی تنها مدالهای مجموع لحاظ شده است.)
1- محمد نصیری (4 طلا، 2 برنز)
وزنه‌بردار خوش اخلاق و خنده‌روی ایران از جهانی 1966 آلمان شرقی صاحب مدال جهان شد. اگر چه اولین مدال او برنز بود، اما پس از آن پنج مدال دیگر نیز گرفت که در این میان تنها در سال 1971 دوباره صاحب نشان برنز شد و مابقی به رنگ طلا بود.
نصیری اسطوره‌ای در سبک وزن ایران محسوب می‌شود و شاید ایران دیگر وزنه‌برداری چون او را به خود نبیند.
1966 آلمان شرقی: برنز
1969 لهستان : طلا
1970 آمریکا: طلا
1971 پرو: برنز
1973 کوبا: طلا
1974 فیلیپین : طلا
2- حسین رضازاده (4 طلا، یک برنز)
پس از پایان یکه تازی نصیری در جهان، ایران چندین سال در حسرت مدال جهان بود تا این که در سال 1999 شاهین نصیری نیا و حسین رضازاده فصل جدیدی از حضور وزنه‌برداری ایران در جهان را باز کردند. رضازاده اگر چه نتوانست کار خود را با طلا در وزنه‌برداری جهان آغاز کند، اما از سال 2002 با چهار مدال طلایی که پشت سر هم گرفت،سالها قوی‌ترین مرد جهان لقب گرفت و نام خود را ماندگار کرد.
1999 یونان: برنز
2002 لهستان: طلا
2003 کانادا: طلا
2005 قطر: طلا
2006 دومینیکن : طلا
3- محمود نامجو (3 طلا، یک نقره، 2 برنز)
استارت مدال آوری ایران در جهان توسط محمود نامجو زده شد. برای خیلی‌ها نامجو جزو چهره‌هایی است که شناخت از او تنها به صحبت‌های بعضی هم تیمی‌هایش محدود می‌شود، اما همان طور که علی میرزایی در توصیف او گفت "نامجو در کره ماه هم مدال می‌گرفت." بدون شک او همانند نصیری با خود نام اسطوره را یدک می‌کشد.
1949 هلند : طلا
1950 فرانسه: طلا
1951 ایتالیا: طلا
1954 اتریش : نقره
1955 آلمان غربی : برنز
1957 ایران: برنز
4- بهداد سلیمی (2 طلا)
شاید پس از پایان دوره مدال آوری رضازاده همه فکر می‌کردند سعید علی حسینی قرار است ادامه دهنده راه او باشد، اما سرنوشت برای علی حسینی به گونه‌ای رقم خورد که او از گردونه خارج شد و قرعه به نام بهداد سلیمی افتاد.
سلیمی در حال حاضر دو طلای جهان را در کارنامه دارد و همه منتظر هت تریک او در سومین حضورش در مسابقات جهانی هستند که البته او تنها شانس مدال طلای ایران در جهان 2014 نیز محسوب می‌شود. علاوه بر این، وظیفه‌ای که بر دوش بهداد سلیمی برای پس گرفتن عنوان "قوی‌ترین مرد جهان" از روسیه وجود دارد باعث می‌شود سلیمی در مسابقات جهانی 2014 با یک تیر دو نشان بزند.
2010 ترکیه: طلا
2011 فرانسه: طلا
پس از این چهار وزنه‌بردار نفراتی همچون شاهین نصیری نیا، کوروش باقری ، محمدعلی فلاحتی نژاد و کیانوش رستمی نیز بوده‌اند که یک بار طعم قهرمانی جهان را چشیده‌اند. در این میان تنها رستمی شانس این را دارد که دوباره بر روی سکوی قهرمانی قرار بگیرد و بقیه به جرگه پیشکسوتان پیوسته‌اند. رستمی در صورت گرفتن دومین طلا جهان می‌تواند جایی برای خود در جدول موفق‌ترین وزنه‌برداران ایران در جهان باز کند.
ا‌نتها‌ی پیا‌م