‌این هنرمند نقاش که اهمیت فارسی بودن را همیشه چاشنی هنرش کرده، تمام این سال‌ها با صرف هزینه شخصی وقت‌ خود را به کشیدن چهره‌های ماندگار ‌عرصه فرهنگ و هنر گذرانده است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه فارس، "محمدعلی پرواز" در آستانه 66 سالگی چشمداشتی به مساعدت متولیان فرهنگی ندارد، اما کم توجهی آنها را هم نسبت به این جایگاه والا بر نمی‌تابد و گاهی خشم را با دریغ جملاتش همراه می‌کند.

او پس از خلق 400 تابلو با موضوع چهره‌های ماندگار فارس، در این سال‌ها که مسئولان هنر توجه خود را به این مقوله جار می‌زنند، «تابلو به دوش» بوده است‌ مثل خانه به دوشی که مورد غضب صاحبخانه قرار گرفته باشد و اسباب و اثاثیه‌اش را کنار خیابان ریخته باشند.

دیگران بارها با تابلوهای او ‌ژست موقت گرفته‌اند و بعد، آنها را کنار خیابان ریخته‌اند‌ یا به غبار انبارها سپرده‌اند و ندانسته‌اند که او خود در این شهر صاحبِ خانه است.

‌گفت و گوی ایسنا با محمدعلی پرواز ضرورت داشت هرچند که کلمات امانتداران مناسبی برای بروز نگرانی و اندوه او نیستند.

وی در این گفت و گو در خصوص و در پاسخ به اینکه وسوسه هنرمند بودن برای شما از کجا آغاز شد؟ گفت: دوران کودکی و جوانی را در محضر استاد عباس نقاش شیرازی در رشته نقاشی به سبک اسلیمی سپری کردم و در اماکن تاریخی، مساجد و حسینیه‌های شیراز مشغول به کار مرمت آثار نقاشی شدم. در دوران دبیرستان از وجود اساتیدی همچون ناصر نمازی، کاظم اردوبادی و نگارگر در زمینه طراحی بهره بردم و پس از اخذ دیپلم و گذراندن دوره نظام جهت تحصیل در رشته برق به اروپا سفر کردم. در آلمان با اساتید هنر نقاشی این کشور آشنا شدم و به تعمیر و مرمت کلیساها پرداختم. پس از انقلاب و بازگشت به ایران نیز نقاشی به سبک امپرسیونیسم را در کلاس‌های استاد غلامحسین صابر دنبال کردم.

پرواز با بیان اینکه از سال 80 تصمیم به نقاشی کردن چهره‌های اثرگذار فارس گرفت، افزود: در همان سال هم نمایشگاهی در نگارخانه وصال با نمایش 110 تابلو برگزار شد. بسیاری از فرهیختگان استان که تابلوی خودشان هم برای نمایش گذاشته شده بود، برای دیدن کارها آمده بودند.

این استاد نقاشی در پاسخ به این سوال که‌ انگیزه خلق این مجموعه از کجا به ذهن شما خطور کرد؟ گفت: من به عنوان یک شیرازی اصیل به شهر و همشهریانم علاقمندی خاصی دارم و این امر انگیزه مناسبی شد تا نسبت به کسانی که با هنر و همت خود توانسته‌اند در رونق شهر بکوشند، ادای دین کنم. فرصت ابراز ارادت به این عزیزان که مایه افتخار این دیار هستند، برای من که در این شهر به دنیا آمده و رشد کرده‌ام، بسیار مغتنم است.

پرواز تصریح کرد: بسیار علاقه‌مند هستم که این مجموعه دنباله‌دار باشد، اما در حد توانی که دارم.

این استاد نقاشی با یادآوری اینکه هیچ نهاد و سازمانی طی این سال‌ها از من حمایت مالی نکرده و تمامی امکانات را از درآمد شخصی خود از مشاغل گوناگون تامین کرده‌ام، مهم‌ترین مشکل خود را نداشتن محلی برای نگهداری از تابلوهایش عنوان و اضافه کرد: از پنج سال قبل که بنا به توصیه یکی از دوستان تابلوها را به مرکز اسناد و کتابخانه ملی سپرده‌ام، راضی هستم، نحوه نگهداری آنان علمی و خوب است، اما پیش تر بارها توسط نهادهای متولی فرهنگ، تابلوهایم به خیابان ریخته شده‌ و تعدادی از آنها مفقود شده یا آسیب دید.

پرواز البته با بیان اینکه با میراث فرهنگی، ‌شهرداری، فرهنگ و ارشاد و برخی نهادهای فرهنگی دیگر نیز قبلا در خصوص نگهداری از این آثار هنری تماس گرفته و رایزنی کرده است، گفت: التماس کرده‌ام که این تابلوها را در محل مناسبی نگهداری کنند. شهرداری مدتی در یکی از موزها تعدادی از تابلوها را به نمایش گذاشت، اما پس از زمان کوتاهی تماس گرفتند که مدیر عوض شده و یک روز فرصت دادند تا آنها را ببرم.

پرواز اضافه کرد: کجا را داشتم که ببرم؟! تابلوها را ریخته بودند کنار پیاده رو که تعدادی از آنها گم شد یا آسیب دید بعد سر از حافظیه درآوردند که در آنجا هم مثل آشغال این ور و آن ور می‌شدند. مدتی هم در ارگ کریم خان به نمایش گذاشته شدند که آن‌ هم با تغییر مدیریت در میراث فرهنگی و رفتن دکتر بذرگر به انباری منتقل شدند. جالب اینکه نمی‌گذاشتند تابلوها را پس بگیرم و می‌گفتند اموال دولت است!

این استاد نقاشی در پاسخ به این سوال که علت نابسامانی در توجه به هنر و هنرمندان چیست؟ گفت: اغلب مسئولان فرهنگی و هنری طی این سال‌ها سواد کافی را برای درک مسائل مربوط به این عرصه را نداشته‌اند. از طرفی هنرمندان نیز نسبت به هم کم لطفی و بی مهری می‌کنند، به طوری که به قول معروف چشم دیدن هم را ندارند.

پرواز در عین‌حال گفت: من به عنوان نقاشی که در گوشه‌ای پرت از این شهر بزرگ زندگی می‌کنم و سالها بی‌هیچ درآمدی کار هنری را ادامه داده‌ام، توصیه می‌کنم که از افراد کارشناس در ارزیابی هنر این دیار استفاده شود.

گفت‌وگو از: امیر عفاف، خبرنگار ایسنا، منطقه فارس

‌انتهای پیام