محمود دولت‌آبادی با اشاره به شرایط دشوار مردم منطقه‌ی خاورمیانه، گفت: در عرصه‌ای که خون‌پاشی در آن دارد رفتاری – متأسفانه - عادی انگاشته می‌شود، راستش دل و دِماغی برای من یکی باقی نمانده است.

به گزارش خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این نویسنده‌ی پیشکسوت که مردادماه جاری سالگرد تولد 74 سالگی‌اش است، در متنی با عنوان «پیامی برای این روزها» نوشته است:

«با درود به شما و ابرازِ قدرشناسی،

خوب است که انسان رغبت کند خودش را به یاد بیاورد، و به یاد بیاورد سال - ماه - روز تولدش را؛ مهم‌تر از آن

خوب است از بودن و هستنِ خود به نسبتی از رضایت برسد از این بابت که عمرِ یک‌باره را به باد ِهوا نسپرده

است؛ امّا این همه در گروِ شرایطی است که انسان در آن به سر می‌برد. حقیقت این است که با توجّه به شرایط

دشوار و بسیار نابهنجار و ضدّبشری‌ای که چندی است روزگارِ مردمانِ منطقه‌ی خاورمیانه را درمی‌نوردد، عرصه‌ای که خون‌پاشی در آن دارد رفتاری - متأسفانه - عادی انگاشته می‌شود، راستش دل و دِماغی برای من یکی باقی نمانده است که سال‌روزِ تولّد خود را جشن بینگارم! اما از آن‌که زندگی هم نمی‌تواند از رفتن بایستد، و نباید اجازه بدهد که مرگ بر آن سیطره یابد، کوششِ شما را در یادآوری روزی از ماه مرداد که من، "محمود" در آن زاده

شده‌ام، سپاس می‌گزارم و از یکایکِ شما و همه‌ی جوانانِ کشور که مرا در این روز و ماه به یاد آورده‌اند، قدرشناسی می‌کنم.

آرزومند ِصلح و بهروزی

محمود دولت‌آبادی، مردادماه ١٣٩٣، تهران»

به گزارش ایسنا، محمود دولت‌آبادی اولین داستان خود را با عنوان «ته ‌شب» در سال 1341 منتشر کرد و «لایه‌های بیابانی»، «اوسنه‌ی باباسبحان»، «ققنوس»، «ادبار»، «پای گلدسته‌ی امامزاده»، «هجرت سلیمان»، «سفر»،‌ «گاواره‌بان»، «عقیل عقیل»، «آهوی بخت من گزل»، «کارنامه‌ی سپنج»، «باشبیرو»، «تنگنا»، «دیدار بلوچ»، «جای خالی سلوچ»، «روزگار سپری‌شده‌ی مردم سالخورده»، «کلیدر»، «سلوک»، «روز و شب یوسف»، «آن مادیان سرخ‌یال»، «نون نوشتن» و «آن دیگران» از دیگر آثار منتشرشده‌ی ‌او هستند.

انتهای پیام