احمد بیگدلی معتقد است اگر نویسنده ناکامی، مرارت، گرسنگی، تلخی و تحقیر را تجربه نکند، نمی‌تواند نویسنده خوبی باشد، هرچند این موضوع دلیل نمی‌شود که ما نویسندگان‌مان را در این شرایط قرار دهیم.
این نویسنده در گفت‌و‌گو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره امکان امرار معاش از راه ادبیات در ایران، گفت: حداکثرِ قابل توجهی از نویسندگان معاصر اصلا این امکان را که از راه ادبیات زندگی کنند ندارند. نویسندگان ایرانی معمولا یا شغلی داشته‌اند و بعد نویسنده شده‌اند یا زمانی که نویسنده شده‌اند به شغل دومی از جمله روزنامه‌نگاری روی آورده‌اند.
او درباره علت این موضوع اظهار کرد: تیراژ پایین و حق‌الزحمه کم از مهم‌ترین دلایل این موضوع است. اکثر ناشران تلافی مشکلات چاپ و کاغذ را سر نویسنده درمی‌آورند. حداکثر حق‌التألیفی که ناشران سرشناس به نویسنده‌ها می‌پردازند 10 درصد است. البته من 17 یا 20 درصد هم حق‌التألیف گرفته‌ام، اما با 10 درصد حق‌التألیف به هیچ وجه امکان ندارد نویسنده بتواند از راه ادبیات زندگی کند.
بیگدلی ادامه داد: شرایط پخش و تیراژ کتاب هم نامناسب است و مانع این می‌شود که نویسنده‌ها بتوانند از راه ادبیات ارتزاق کنند. اگر شرایط مناسب بود، شاید این امر ممکن می‌شد، اما در حال حاضر امکان روزگار گذراندن از راه ادبیات کم است. البته این موضوع در حیطه ادبیات (جدی) است. داستان‌های بازاری و کتاب‌های زرد برای برخی از نویسنده‌ها از جمله خانم فهیمه رحیمی چنین امکانی را فراهم کرده بودند که زندگی‌شان را از این راه بگذرانند.
نویسنده «اندکی سایه» درباره تأثیر این مسائل بر کیفیت آثار ادبی گفت: اگر نویسنده عاشق نوشتن باشد، حق‌التألیف برایش اصلا اهمیت ندارد. اما اگر تفننی و از طریق یاد گرفتن چند نکته از کارگاه‌های مختلف وارد این عرصه شود و چشم‌داشتی به حق‌التألیف داشته باشد، دچار مشکل می‌شود. متأسفانه کتاب متولی دولتی دارد. اگر کتاب متولی دولتی نداشت، بسیاری از مشکلات این حوزه حل می‌شد.
او اضافه کرد: بسیاری از نویسنده‌هایی که مورد علاقه مخاطبان هستند، آثارشان ترجمه شده است و مثل همینگوی در این زمینه خوش‌اقبال بوده‌اند، روزگار سختی داشته‌اند. بسیاری از آن‌ها در باراندازها کارگری کرده‌اند یا روزنامه‌نگارانی بوده‌اند که در مناطق جنگی خبر تهیه می‌کرده‌اند و صدمه می‌دیده‌اند. اکثر نویسندگان بزرگ دنیا در خانواده‌های فقیر به دنیا آمده‌اند. من معتقدم کسی که می‌خواهد نویسنده شود، باید زندگی کرده باشد. اگر نویسنده ناکامی، مرارت و گرسنگی نکشیده باشد یا تلخی و تحقیر را تجربه نکرده باشد، نمی‌تواند نویسنده خوبی باشد، اما این دلیل نمی‌شود که ما نویسندگان‌مان را در این شرایط قرار دهیم.
بیگدلی همچنین درباره تجربه شخصی‌اش از امرار معاش و نویسندگی، گفت: من هرگز از طریق کتاب‌هایم چیزی عایدم نشده است. معلم بازنشسته آموزش و پرورش هستم. من نتوانستم از لحاظ مالی به همسرم رسیدگی کنم، در نتیجه او دیر به بیمارستان و دکتر رسید و از دنیا رفت.
انتهای پیام