مدیر سابق پایگاه جهانی تخت سلیمان در آذربایجان غربی معتقد است: با هیأت امنایی شدن مدیریت اماکن و پایگاه‌های جهانی، حضور مراکز علمی و اساتید و متخصصان حوزه‌های مرتبط در پایگاه‌های جهانی می‌تواند پررنگ‌تر شود.
به گزارش خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به‌تازگی از هیأت امنایی شدن مدیریت اماکن تاریخی و ثبت جهانی خبر داده و گفته است: با تعیین هیأت امنایی شامل صاحب‌نظران و شخصیت‌های علمی هر منطقه در شش‌ماه آینده، نحوه‌ی مدیریت اماکن تاریخی و ثبت جهانی، هیأت امنایی می‌شود.
ابراهیم حیدری که حدود 30 سال مدیریت پایگاه جهانی تخت سلیمان در آذربایجان غربی را برعهده داشته است، در ارزیابی این اقدام گفت: این طرح در دوره‌ی ریاست اسفندیار رحیم‌مشایی در سازمان میراث فرهنگی نیز مطرح شد، اما به‌دلیل وجود مشکلاتی مانند نبودن سرمایه‌گذاران مناسب و علاقه‌مند، این پروژه آن زمان ناموفق ماند.
مدیر سابق پایگاه جهانی تخت سلیمان با اشاره به این‌که در آن زمان، این بحث مطرح شد تا وابستگی این پایگاه‌ها به دولت کم شود، ادامه داد: در سال‌های 1350 تا 1356 کارخانه‌هایی مانند کارخانه‌ی سیمان از محل فروش هر کیسه سیمان، پنج ریال برای مرمت بناهای تاریخی به اداره کل باستان‌شناسی می‌دادند. همچنین برخی بانک‌ها و بنگاه‌های اقتصادی به‌دلیل علاقه‌ای که به این حوزه داشتند، کمک‌های مالی به این اداره می‌کردند، البته در آن سال‌ها، مدیران آثار باستانی قدری هماهنگ‌تر با یکدیگر عمل می‌کردند.
او حفاظت از آثار باستانی را از جمله‌ی مهم‌ترین موارد در زمینه‌ی هیأت امنایی شدن مدیریت پایگاه‌های جهانی دانست و تأکید کرد: در دوره‌های گذشته، حفاظت، مرمت و پژوهش توسط کارشناسان و متخصصان پایگاه‌های میراث فرهنگی انجام می‌شد. از سوی دیگر، ریاست سابق سازمان میراث فرهنگی در حال انتخاب افرادی برای عضویت در هیأت امنا بود که تخصص کافی در حوزه‌هایی مانند باستان‌شناسی، معماری و حتی مردم‌شناسی داشته باشند.
وی که از سال 1355 تا 1387 مدیر پایگاه ثبت جهانی تخت سلیمان بود، با اشاره به این‌که در آن دوره برای هیأت امنایی شدن مدیریت پایگاه‌های جهانی، 10 نفر برنامه‌های پایگاه‌ها را در دست بررسی و سپس اجرایی کردن داشتند، تأکید کرد: نفس عمل در مدیریت این پایگاه‌ها، تفاوت چندانی با نحوه‌ی مدیریت کنونی ندارد. با این اقدام، مراکز علمی مانند دانشگاه‌ها و حتی گاهی، سازمان‌هایی مانند مسکن و شهرسازی نیز در این زمینه می‌توانند دخالت کنند. همچنین می‌توان از کمک و مساعدت علاقه‌مندان و بنگاه‌های اقتصادی برای سرمایه‌گذاری استفاده کرد.
حیدری جذب بودجه برای کمک به حفاظت و استفاده از متخصصان در خارج از سازمان میراث فرهنگی و گردشگری مانند دانشگاهیان را مهم‌ترین کمک در این زمینه دانست و اضافه کرد: هرچند اکنون از اهداف مسوولان برای اجرای این طرح، اطلاعی ندارم، اما معتقدم برنامه‌های پیش‌بینی‌شده متناسب با ضوابط و مقررات حاکم بر آثار تاریخی، برای پایگاه‌های جهانی در اولویت قرار دارد.
انتهای پیام