«ما اولاد ناتنی سازمان صدا و سیما هستیم»، «دوبله ایران به تنوری تبدیل شده که شاطر ایستاده و نان‌ها را برشته و خمیر شده از تنور درمی‌آورد»، «چندین بار به ضرغامی نامه دادم اما ...»، «بیمارستان رجایی کشتارگاه دوم است!»
به گزارش خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این‌ها بخشی از درددل‌های یک مدیر دوبلاژ و گوینده پیشکسوت دوبله زبان آذری است که مدتی است از بیماری تنگی نفس رنج می‌برد و به گفته خودش هیچکس جز دوستانش جویای حالش نمی‌شوند.
علی احمدی، یکی از گویندگان پیشکسوت زبان آذری است که به دلیل شرایط جسمی‌اش به سختی در خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) حاضر شد و درباره‌ی مسائلی همچون اهمیت ندادن به دوبله‌ی زبان آذری، بها ندادن به پیشکسوتان عرصه دوبله، آینده دوبله ایران، فعالیت‌هایی که طی این سال‌ها در دوبله به زبان آذری داشته است و ... صحبت کرد.
*** چرا به پیشکسوتان دوبله اهمیت نمی‌دهند؟
احمدی را محمد معصومی، از گویندگان جوان دوبله به زبان آذری همراهی می‌کرد.
معصومی با گلایه از اینکه چرا به پیشکسوتان عرصهی دوبله مثل علی احمدی اهمیت داده نمی‌شود؟ تصریح می‌کند: چند نفر دیگر باید در این بی‌خبری بمانند و از بین بروند تا دوستان به خود بیایند. ایشان با توجه به اینکه تنها زندگی می‌کنند، اگر خدای ناکرده لحظاتی از شب قلبش بگیرد کدام از دوستان می‌توانند پاسخگو باشد؟ منظورمان از این حرف‌ها این نیست که برایش پرستار بگیرند، خیر. حداقل کار بیمه‌اش را درست کنند که وقتی ایشان به داروخانه مراجعه می‌کند به جای 200 هزار تومان 20 هزار تومان پول بدهد.
سپس احمدی در واکنش به صحبت‌های معصومی، با لبخندی که در اغلب لحظات مصاحبه بر لب دارد، می‌گوید: من تنها نیستم، بلکه خدا را بالای سرم دارم و همیشه توکلم به خداست. خداوند تا هر موقع که بخواهد مرا نگه می‌دارد و اگر نخواهد هم مرا از دنیا می‌برد.
او ادامه می‌دهد: در طول سال‌هایی که فعالیت داشتم، بیشتر از اینکه به فکر خودم باشم بقیه برایم مهم‌تر بودند. تمام همکارانم چه خانم و چه آقا برای تک تک آنها عزت و احترام قائل هستم و همه آنها را دوست دارم.
*** دوبله یا تنور نان؟!
این گوینده پیشکسوت درباره اینکه آیا دوبله‌ی ایران همچنان حرف اول را می‌زند؟ با اعتقاد بر اینکه دوبله ایران دیگر مثل قدیم نیست، بیان می‌کند: دلیل اینکه دیگر دوبله ایران حرف اول را نمی‌زند، این است که تعداد شبکه‌ها زیاد شده است و دوبله ایران اکنون مثل تنوری می‌ماند که شاطر ایستاده و نانش را چه برشته و چه خمیر از تنور درمی‌آورد و به مردم تحویل می‌دهد. متاسفانه دوبلورهای صاحب‌نام ما یا خیلی کم‌کار شده‌اند یا از دنیا رفته‌اند و یا عده‌ای از آنها بازنشسته شده‌اند. افرادی مثل آقای رسول‌زاده از استثنائات هستند و زمان می‌خواهد تا کسی بیاید تا جای اینگونه افراد را پر کند؛ بنابراین جا دارد بگویم دوبله ایران در مقابل 30 - 40 سال گذشته خیلی ضعیف شده است؛ ضمن اینکه در حال حاضر دوبلورهای جدید به این عرصه وارد شده‌اند که عده‌ای از آنها برای خودشان یک حلقه درست کرده‌اند و فقط در همان حلقه با یکدیگر کار می‌کنند، به همین خاطر ما می‌بینیم که تمام صداها تکراری شده‌اند. شخصا از دوبله‌ی فعلی ایران راضی نیستم.
وی که به همراه یکی دیگر از گویندگان جوان واحد دوبلاژ آذری زبان (محمد معصومی - تهیه‌کننده و دوبلور) در ایسنا حاضر شده بود، به گفته خودش تاکنون سریال‌هایی همچون «مریم مقدس»، «حضرت یوسف»، «جراحت»، «ویلای من»(بخش آذری) و ... را به زبان آذری ترجمه و دوبله کرده است.
*** اولین دوبله در ایران، دوبله به زبان آذری بود
این مدیر دوبلاژ با اشاره به اهمیت داشتن دوبله‌ی زبان آذری در مقایسه با دوبله‌ی زبان فارسی یادآور می‌شود: همه فکر می‌کنند دوبله، فقط دوبله‌ی زبان فارسی است، در حالی که یکی از اولین دوبله‌هایی که در کشور ایران انجام شد، دوبله به زبان آذری بود. این مساله به 25 سال پیش برمی‌گردد و می‌توان گفت زبان آذری یکی از قدیمی‌ترین زبان‌هایی است که در دوبله اهمیت داشته اما بعضی‌ها همچنان فکر می‌کنند دوبله فقط دوبله‌ی فارسی است.
این گوینده پیشکسوت که اصلیتش به شهر ارومیه برمی‌گردد، در عین حال می‌گوید: بیشتر از سی و پنج سال است که در زمینه ادبیات فارسی و دوبله زبان آذری فعالیت و مطالعه دارم. اگر حمل بر تعریف نباشد از هر آنچه که مربوط به زبان آذری و دوبله‌ی آن می‌شود کم نمی‌آورم؛ چرا که طی این سال‌ها چیزهایی که باید یاد می‌گرفتم، یاد گرفتم و هنوز هم معتقدم در مرحله شاگردی باقی مانده‌ام و هنوز استاد نشده‌ام. همچنین لازم است اشاره کنم که قبل از انقلاب حدود 16 سال در انجمن تهیه‌کنندگان فیلم ایران شرکت کردم و با محیط سینما، انجمن‌ها، اساسنامه‌ها و آیین‌نامه‌های مربوط به آنجا آشنایی داشتم و دارم. من در آن زمان مدیر روابط عمومی انجمن بودم.
*** در انجمن گویندگان سابق افراد صاحب‌نام حضور نداشتند
وی ادامه می‌دهد: در ابتدا وقتی وارد انجمن گویندگان شدم، دیدم گویندگانی در آنجا حضور دارند که اصلا لایق آنجا نبودند؛ البته نمی‌خواهم با این حرف‌ها به شخصیت افراد توهین کنم ولی انجمنی که من در آن زمان در آنجا حاضر داشتم، انجمن سابق نبود باز هم تکرار می‌کنم قصد بی‌احترامی ندارم ولی زمانی که برای اولین بار به انجمن گویندگان گفتار فیلم رفتم دیدم آدم‌های صاحب‌نام دوبله اصلا در آنجا نبودند؛ البته این اتفاق مربوط به هفت هشت سال پیش می‌شود در آن زمان برای ورود به انجمن، فرم‌هایی را در مقابل ما قرار می‌دادند که در آن نوشته شده بود که ورودی هر فرد 60 هزار تومان، حق عضویت 10 هزار تومان! در حالی که رقم این حق عضویت‌ها با آنچه که در اساسنامه قید شده بود کاملا متفاوت بود اما دوستان فکر می‌کردند ما از پشت کوه آمده‌ایم و هیچ چیز نمی‌فهمیم و اطلاعاتی از انجمن نداریم. در واقع آنها آن زمان فکر می‌کردند ورود به این انجمن برای شخص من بهشت موعودی است که بخواهم حتما عضو انجمن شوم.
احمدی در عین حال توضیح می‌دهد: برای ورود به انجمن در آن زمان یکسری قوانینی برای مدیران دوبلاژ وجود داشت که باید حتما رعایت می‌شد؛ به عنوان مثال نوشته شده بود که مدیر دوبلاژ باید متعهد شود که در هیچ دوبله‌ی فارسی‌زبانی شرکت نکرده و دوبلورهای خودش را در کارهایش نیاورد. بنده در آن زمان تمام قوانین را خواندم و لازم است بگویم من هنوز به مقام استادی نرسیدم ولی از لحاظ گویش، تلفظ و اطلاعات زبان آذری هیچ کدام از دوبلورهای آذری را در آن زمان قبول نداشتم این در حالی است که آن موقع قصد داشتند تمام آن دوبلورهایی که من آنها را قبول نداشتم به من تحمیل کنند که در فیلم و سریال‌هایم حتما از آنها استفاده کنم.
سپس احمدی با ادامه دادن به سخنانش یادآور می‌شود: بعد از مدتی که عضو انجمن گویندگان گفتار فیلم شدم متوجه یکسری مسائل شدم که همان جا جلسه را ترک کردم و بیرون آمدم و بعدها توسط یکی از افراد همان انجمن شنیدم که آنها برای ما سخت گیری می‌کردند چرا که ترسیده بودند ما وارد انجمن شویم و بازارشان را خراب کنیم. از آن به بعد بود که من خودم سرگرم دوبله‌ی زبان آذری در سیمای آذری شدم .
وی معتقد است: دوبله‌ی زبان آذری هیچ کم و کسری در مقایسه با دوبله‌ی زبان فارسی ندارد.
*** معصومی: ریزه کاری‌های زبان آذری زیاد است
در ادامه این نشست محمد معصومی که از گویندگان جوان دوبله به زبان آذری است، پیرو سخنان احمدی، می‌گوید: البته گاهی اوقات دوبلورهایی از بیرون آمدند و در سریال‌های ما صحبت کردند گویندگانی مثل میر طاهر مظلومی، ولی‌الله مومنی و... که هر از چندگاهی وارد کارهای ما شدند. لازم است بگویم به دلیل اینکه در زبان آذری یکسری ریزه‌کاری‌های وجود دارد که شاید در زبان فارسی نباشد، دوبله این زبان کمی مشکل است. دوبله زبان فارسی به دلیل اینکه می‌توان هر کلمه‌ای را در آن جایگزین کرد، راحت‌تر از دوبله به زبان آذری است؛ چرا که ما می‌توانیم در زبان فارسی معادل کلمات را در کنار هم قرار بدهیم اما در زبان آذری نمی‌شود این کار را انجام داد. در زبان آذری ابتدا باید دایره‌ی لغات بالا برود و کاملا به زبان و ادبیات آن زبان مسلط باشیم؛ چرا که کاملا جمله‌بندی‌های زبان آذری با زبان فارسی متفاوت است.
وی با اشاره به فعالیت‌های دیگر علی احمدی در زمینه دوبله به زبان آذری یادآور می‌شود: سال‌ها پیش که یک فیلم از یدالله صمدی به زبان ترکی با عنوان ساوالان ترجمه و دوبله شد، دوبله‌ی آن توسط علی احمدی انجام شد. نقش اصلی این فیلم را فرهاد قائمیان برعهده داشت.
*** سه بار به آقای ضرغامی نامه دادم
این مدیردوبلاژ پیشکسوت در بخشی دیگر از صحبت‌هایش در خصوص درخواستش از ضرغامی، به عنوان رییس سازمان صداوسیما بیان می‌کند: از سال 89 سه بار خدمت آقای ضرغامی نامه نوشتم و ایشان هم دستوراتی داده‌اند اما از آنجا که خود آقای ضرغامی دنبال کاری نمی‌افتد، قطعا کارهایش را به معاونانش ارجاع می‌دهد و معاونین وظیفه دارند که کارها را دنبال کنند. لازم است بگویم که من در تمام نامه‌هایم تاریخ تولدم را هم قید کرده‌ام. یعنی این نامه به دست هر کسی رسیده باشد کاملا مطلع است که من چند سال سن دارم و چند سال سابقه کاری دارم.
احمدی سپس در پاسخ به پرسشی درباره وضعیت بیماری‌اش و کمک سازمان صداوسیما گفت: گله دارم از اینکه تا الان مرکز بهداشت حتی یک ریال هم کف دستم نگذاشته است؛ البته مدیر سیمای آذری که به طور کامل از بیماری من مطلع بود، کمک‌های زیادی به من کرد و جا دارد از همین جا از ایشان تشکر کنم.
وی در ادامه با گلایه از رسیدگی‌های بیمارستان شهید رجایی، به ایسنا می‌گوید: بیمارستان شهید رجایی کشتارگاه دوم است. 10 شب در آنجا بستری بودم و در تمام این مدت جهنم را جلوی چشمان من آوردند.
*** فقط دوبله به زبان آذری کار کردم
این گوینده در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه طی سال‌هایی که در دوبله فعالیت داشتید، آیا تاکنون دوبله کارهای فارسی را هم برعهده داشته‌اید؟ می‌گوید: طی این سال‌هایی که در این عرصه فعالیت داشتم فقط کارهای مربوط به زبان آذری را دوبله کردم و علاوه بر دوبله کارها، ترجمه فیلم‌های ایرانی و همچنین سریال‌ها را نیز انجام دادم.
*** در دوبله، ترجمه حرف اول را می‌زند
وی در ادامه با بیان اینکه در دوبله ترجمه حرف اول را می‌زند خاطرنشان می‌کند: به اعتقاد من ترجمه در دوبله خیلی مهم است. یک مترجم باید نسبت به هر دو زبان وارد و مسلط باشد نه اینکه دیکشنری را مقابلش قرار داده و شروع به ترجمه کند؛ چرا که در این صورت این ترجمه اصلا دیگر اسمش ترجمه نیست بلکه ترجمه این است که ذهن من مدیر دوبلاژ و مترجم پر از کلمات فارسی و آذری باشد.
این مدیر دوبلاژ در عین حال تاکید می‌کند: هرچه در ترجمه‌ی یک کار دقت را بالاتر ببریم و ظرافت‌ها را بیشتر رعایت کنیم، کار بهتری از آب در می‌آید. خوشبختانه در طول 16 سالی که در زبان آذری کار دوبله را انجام دادم این تجربه را کسب کردم و معتقدم که به هنگام ترجمه، دوبلورها خود به خود انتخاب می‌شوند.
احمدی در بخش دیگری از گفتوگوی خود با ایسنا در باره حیطه کاری‌اش در دوبله توضیح می‌دهد: در این حوزه هر کسی در حیطه کاری خودش توانایی‌های را دارد که آنها را به اجرا می‌گذارد. شخصا هیچ موقع قبول نمی‌کنم کارهای علمی و تاریخی را که در تخصصم نیست دوبله کنم به دلیل اینکه بیشتر در رشته هنر و ادبیات کار کرده‌ام و قطعا به شعر و قطعات ادبی کشش بیشتری دارم.
*** باید دود چراغ نفتی خورد تا استاد شد
وی با تاکید مجدد بر اینکه هنوز خودش را در عرصه دوبله شاگرد می‌داند، ادامه می‌دهد: من همیشه در این حرفه خودم را شاگرد می‌دانم و معتقدم که هنرمند نیستم. شخصا از دید من کلمه استاد کلمه خیلی بزرگی است و در واقع حیفم می‌آید کلمه استاد برای من استفاده شود چرا که معتقدم باید دود چراغ نفتی خورد و زحمت کشید و سال‌ها رنج و مشقت برد تا به مقام استادی رسید به همین خاطر هنوز خودم را لایق استادی نمی‌دانم اما وقتی به کارنامه مدیریت دوبلاژی خودم نگاه می‌کنم می‌بینم بیش از 30 الی 40 فیلم و سریال مطرح را ترجمه و دوبله کرده‌ام و نریشن آنها را خوانده‌ام. اگر حمل بر خودستایی نباشد می‌توانم حداقل روی 10 کار مهم انگشت بگذارم و بگویم آنها را خودم دوبله کرده‌ام.
*** صداوسیما قدر احمدی‌ها را می‌داند؟
این گوینده پیشکسوت در پاسخ به پرسشی دیگر مبنی بر اینکه طی سال‌هایی که در عرصه دوبله به زبان آذری فعالیت داشتید، صداوسیما چه حد قدر افرادی مثل شما را دانسته است، به خبرنگار ایسنا پاسخ می‌دهد: سازمان صدا و سیما قطعا قدر ما را می‌داند اما به آن صورت که باید بروز بدهد، بروز نمی‌دهد؛ به عنوان مثال مدیر سیمای آذری و حتی مدیر شبکه سحر فردی به عنوان علی احمدی را می‌شناسند و می‌دانند که کارم را با نظم و ترتیب پیش می‌برم و در وقت خودش تحویل می‌دهم. به نوعی می‌توان گفت ما اولاد ناتنی سازمان صدا و سیما هستیم.
احمدی در بخشی دیگر از سخنانش درخصوص وضعیت معیشتی حال حاضرش توضیح می‌دهد: با وجود اینکه چند سال سابقه کار در دوبله دارم، اما اکنون بیمه نیستم و حقوق ثابت ندارم. در حال حاضر هم حدود شش ماه است که بیمار هستم؛ به گونه‌ای که در عرض یک سال فقط توانستم یک سریال کار کنم.
او که به گفته خودش سریال‌های دیگری همچون «معصومیت از دست رفته»، «اغما» و «ریحانه» را نیز به زبان آذری دوبله کرده است، به گفته‌هایش اضافه می‌کند: اگر زندگی من بخواهد با ماهی 500 هزار تومان هم بگذرد که نمی‌گذرد باید بگویم و اعتراف کنم که تاکنون مبلغ زیادی به دوستانم بدهکار هستم و مدام از آنها پول دستی قرض می‌گیرم اما به دلیل اینکه عاشق کارم هستم و کار گروهی و فرهنگی را دوست دارم، تحمل می‌کنم. در واقع دوبله به من لذت معنوی می‌دهد؛ بر این اساس از این بابت خدا را شکر می‌کنم که خداوند به من یک نعمتی داده است که این نعمت را با هیچ پولی نمی‌شود خرید. این نعمت عزت و احترامی است که در میان دوبلورها دارم و خیلی هم برایم با ارزش است و از این جهت همیشه شاکر خداوند بوده و هستم و بارها هم در حرف‌هایم گفته‌ام که اگر دوستانم در اطرافم نباشند من، علی احمدی هیچ‌کاره هستم.
*** وقتی به ایسنا آمدم زنده شدم
این مدیر دوبلاژ و گوینده پیشکسوت که از حضورش در محل خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) ابراز خرسندی می‌کرد در عین حال به خبرنگار ایسنا می‌گوید: وقتی به اینجا آمدم زنده شدم، نفس کشیدم و احساس کردم هنوز هم هستند افراد نازنینی که از من یاد می‌کنند و مرا می‌شناسند. این برای من بیشترین ارزش را دارد.
احمدی در بخش دیگری از گفت‌وگویش با اشاره به ورود دوبلورهای جدید به عرصهی دوبله به زبان آذری، یادآور می‌شود: من با دوبله شبکه‌های دیگر کاری ندارم به دلیل اینکه نه وارد هستم و نه اطلاعات کاملی از آنها دارم اما این را می‌توانم بگویم که درِ دوبلاژ سیمای آذری از دید من باز است و همه می‌توانند داخل شوند اما آنهایی که عشق و علاقه دارند می‌مانند و زحمت می‌کشند و در نهایت از یک دوبلور درجه چهار به دوبلور درجه یک می‌رسند. متاسفانه در این میان باید گفت که وضعیت درآمد دوبلورها در حدی نیست که زندگیشان را بگذرانند. جا دارد بگویم طی این چند سال که در این عرصه فعالیت داشتم، بسیاری از دوبلورهای خوب ما در زبان آذری به کشورهای دیگر سفر کرده‌اند و برای همیشه در آنجا ماندنی شده‌اند؛ چراکه با این وضعیت در حال حاضر دوبله برای دوبلورها به شغل دوم تبدیل شده است و در صورتی که وقت داشته باشند کار دوبله انجام می‌دهند.
*** پوستم کلفت است که در دوبله ماندم
وی به گفته‌هایش می‌افزاید: بنده به عنوان مدیر دوبلاژ همیشه دو مشکل دارم؛ یکی هماهنگی با استودیو و دیگری هماهنگی با دوبلورها که همیشه در همه کارهایم با این مشکلات برخورد می‌کنم. متاسفانه آن طور که باید و شاید به دوبله زبان آذری اهمیت داده نمی‌شود؛ البته نمی‌توانم اظهار نظر کنم، شاید پوست من خیلی کلفت است که به خاطر عشق و علاقه‌ای که به کارم دارم تا به حال در این حرفه مانده‌ام.
احمدی همچنین تاکید می‌کند: عشق فقط عشق، میان زن و مرد نیست؛ به عنوان مثال شخصا وقتی یک بیت شعر می‌خوانم و می‌نویسم انگار میلیون‌ها تومان به من پول داده‌اند و دنیا را فتح کرده‌ام.
او با اشاره به بروز بیماری‌اش یادآور می‌شود: چند سال پیش چندین بار دچار تنگی نفس شدم اما اهمیت ندادم؛ چرا که تنگی نفسم گذرا بود و قبل از اینکه در بیمارستان بستری شوم گرفتار سرماخوردگی شدم و بارها به پزشک داخلی مراجعه کردم که اگر همان پزشکان مرا به متخصص ریه معرفی می‌کردند الان کارم به اینجا نمی‌رسید. محبتی که دوستانم در حق من کردند این بود که برایم یک دفترچه بیمه آزاد تهیه کردند که قسمتی از هزینه بیمارستان توسط دفترچه بیمه‌ام و مابقی آن را خودم با پولی که از دوستانم قرض گرفتم، پرداخت کنم.
وی سپس ضمن تشکر از همکارانش در عرصه دوبله بیان می‌کند: جا دارد در همین جا از همه همکارانم به ویژه مدیر سیمای آذری و مدیر شبکه سحر تشکر کنم ولی نمی‌دانم چرا پرونده‌ی مرا به وزارت بهداشت ارجاع دادند در حالی که در آن نامه‌ای که نوشته شده بود عنوان شده بود که علی احمدی مشکل مالی دارد.
*** به خاطر شرایط روحی‌ام خیلی کتاب نمی‌خوانم
احمدی در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه از بین دوبله و نوشتن کتاب، کدام یک را می‌پسندد؟ خاطرنشان می‌کند: تاکنون چند کتاب نوشته‌ام که همه آنها منتشر شده‌اند؛در این میان علاقه زیادی هم به دوبله دارم و در کنارش کتاب را هم دوست دارم اما در حال حاضر به خاطر شرایط روحی‌ام خیلی نمی‌توانم کتاب بخوانم. بین شعر و ادبیات و کتاب در حال حاضر تاکید بیشترم روی دوبله است.
*** معصومی: با فرستادن یک صلوات خودم را بالا کشیدم
پیرو صبحت‌های احمدی، محمد معصومی در این خصوص می‌گوید: مرکز صدا و سیما یک مرکز بهداشت دارد و تا آنجا که می‌دانم خیلی خاص است. جا دارد بگویم بنده به عنوان تهیه کننده و دوبلور کارم چیز دیگری است و از جای دیگری بیمه هستم و دوبله را تنها به خاطر عشق و علاقه ای که دارم دنبال می‌کنم، اما آقای احمدی از زمانی که سیمای آذری به راه افتاد در آنجا حضور داشتند ایشان از اولین افرادی بودند که در روزنامه کیهان در بخش آذری شعر و ادبیات و داستان آن روزنامه فعالیت داشتند. در واقع اولین فعالیت ایشان، با روزنامه کیهان بود. خودم به یاد دارم اولین جمله‌ای که در سریال «شب دهم» گفتم فقط فرستادن یک صلوات بود و درواقع نقشم، نقش یک جمله‌ای بود. از همان جا بود که خودم را بالا کشیدم تا اینکه به حدی رسیدم که توانستم یک تیم را برای دوبله‌ی یک سریال یا فیلم مدیریت کنم. آقای احمدی یکی از قدیمی‌ترین دوبلورهای زبان آذری هستند.
*** پرونده‌ای که بایگانی شد!
این تهیه‌کننده و دوبلور جوان در ادامه با اشاره به اقداماتی که صدا و سیما باید در قبال گویندگان پیشکسوت دوبله همچون علی احمدی انجام می‌داد، اظهار می‌کند: تنها می‌توانم بگویم آخرین کاری که صدا و سیما می‌توانست برای آقای احمدی انجام دهد، اما محقق نشد، دادن طرح سپاس در صدا و سیما برای ایشان بود. در صدا و سیما افرادی که فعالیت متداوم داشته و سابقه بالایی را در صدا و سیما کسب کرده باشند، بعد از سال‌ها می‌توانند استخدام آنجا شوند؛ این در حالی است که برای آقای احمدی با این همه سابقه و سن بالا این کار را نکردند و ایشان هنوز با 68 سال سن و 40 سال سابقه بازنشسته نشده و حتی حقوق ثابت هم ندارد! جناب آقای تقدس‌نژاد و سایر مدیران عالی‌رتبه‌ی صدا و سیما روی پرونده ایشان نوشته بودند به دلیل اینکه علی احمدی رسمی نیست، پرونده بایگانی شود! در اینجا حرف من این است که اگر ایشان رسمی بود دیگر چه احتیاجی بود که پرونده‌اش پیش شما بیاید؟!
علی احمدی در بخشی دیگر از این گفت‌و‌گو در پاسخ به اینکه آیا تاکنون کار بازیگری هم انجام داده است به ایسنا گفت: در تمام طول عمرم یک بار سال 1342 بود که فقط یک سکانس از کار آقای وحدت را بازی کردم ولی کار بازیگری را ادامه ندادم و سرگرم کارهای دیگر شدم به دلیل اینکه اصلا فکر بازیگری نبودم.
سپس معصومی اظهار می‌کند: از قدیم الایام همیشه هنر در این مملکت ارزش نداشته و ندارد؛ ضمن اینکه هیچ کدام از همکاران هیچ مسئولیتی را در قبال هنرمندان قبول نمی‌کنند.
*** و سخن آخر به آینده دوبله ایران ختم شد
علی احمدی در پایان گفتوگوی خود با خبرنگاران ایسنا درخصوص اینکه آینده دوبله ایران را چطور می‌بیند؟ پاسخی نمی‌دهد و می‌گوید: به دلیل اینکه پیشگو نیستم نمی‌توانم از آینده خبر بدهم اما دوست دارم در پایان صحبت‌هایم از دوستان عزیزم یاد کنم و از تمام کسانی که برایم زحمت کشیدند تشکر کنم. جا دارد از آقایان: شهباز دولت نژاد، سعید بحرالعلومی، عبدالله بحر العلومی، محمد معصومی، محمدرضا رضایی، جعفر رضایی، مسعود رحیم پور، وحید آقاپور و همچنین خانم‌ها: شب‌خیز، زهیر، محسن زاده، کریم زاده ، فیضی ، شهیدی، سام و ... نام ببرم و از حضورشان در کنار خودم و همکاری‌های همیشگی‌شان تشکر کنم.
انتهای پیام