انجمن فارغ التحصیلان دانشگاه صنعتی شریف در سمیناری آموزشی!! در دانشگاه به نحوه محاسبه برج طالع و اثرات آن بر شخصیت افراد، ارزیابی روابط عاطفی و کاری افراد با یکدیگر خصوصا تشخیص ازدواج‌های موفق یا ناموفق بین زوجین، تعیین زمان اتفاقات مهم زندگی افراد در هر سال و هرماه و ارزیابی موقعیت شغلی و زندگی خانوادگی افراد در صورت مهاجرت یا انتقال به محل دورتر از محل تولد یا کشورهای دیگر و ... می پردازد!!

به گزارش خبرنگار علمی ایسنا، اعتقاد به خرافات و شبه علم در قالب طالع بینی، معتقد بودن به تاثیر ماه و سال تولد بر روحیات افراد و موفقیت ازدواج، مراجعه به رمال و فالگیر و نمودهای فراوان دیگر آن در بخش‌هایی از جامعه ما شیوع دارد که نمونه های تاسف باری از آن را در گسترش گاه و بی گاه شایعات پیش بینی زلزله قریب الوقوع، نسبت دادن اشیای پرنده ناشناس به موجودات فضایی یا انعکاس تصاویری در ماه در جامعه شاهدیم که نشان از عدم اعتقاد به مبانی علمی دارد.

این پدیده البته منحصر به ایران نیست و حتی در جوامع توسعه یافته ای که خاستگاه علم مدرن بوده اند نیز چنین پدیده ای مشاهده می‌شود مثلا در امریکا حدود 10 هزار طالع‌بین رسمی و هزار طالع بین حرفه‌یی تمام وقت فعالیت دارند و هر هفته 20 مجله طالع بینی و 10 کتاب جدید طالع بینی منتشر می‌شود. همچنین پیش‌بینی‌های طالع بینی در بیش از هزار روزنامه آمریکا منتشر و سالانه پنج میلیون نفر با صرف حدود 200 میلیون دلار برای مشاوره‌های طالع بینی مراجعه می‌کنند.

اعتقاد به خرافات و شبه علم، ریشه های روانشناختی و اجتماعی متعددی دارد اما آن چه مسلم است، صرف گذراندن دوره های آموزشی متداول حتی در سطوح دانشگاهی نمی تواند به تنهایی چاره ساز باشد و اینک میزبانی نشستی شبه علمی و در تقابل با بدیهیات و اصول اولیه علمی از سوی فارغ التحصیلان یکی از معتبرترین دانشگاه‌های کشور با رنگ و لعاب شبه علمی « دانش آسترولوژی» که اساسی جز باور خرافی به پیش‌بینی شخصیت و رفتار افراد و اتفاقات با بررسی مکان اجرام آسمانی ندارد، موئدی بر این امر است که سوادآموزی و گسترش آموزش حتی در بالاترین سطوح آن بدون توجه به مبانی و اصول علمی نمی تواند جامعه را از آفات جهل و خرافه نجات دهد.

باورهای خرافی مثل مراجعه به فالگیر و پذیرش آسان شایعات شبه علمی که خواسته و ناخواسته در فیلم‌ها و سریال‌های نازل تلویزیونی هم به آن دامن زده می‌شود در لایه هایی از جامعه ما گسترش دارد که متاسفانه اقشار تحصیلکرده و دانش آموختگان تحصیلات عالی را نیز در بر می‌گیرد تا جایی که حتی در نمایشگاه های رسمی اختراعات کشور که از سوی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و بنیاد نخبگان برگزار می‌شود و انتظار می‌رود بالاترین سطح نظارت و ارزیابی علمی بر روی طرح‌ها انجام شود شاهد نمایش و تبلیغ دستگاه پیش‌بینی زلزله یا دستگاه ضبط و ثبت خواب افراد! هستیم یا در نمایشگاه های جنبی کنفرانس‌های پزشکی شاهد عرضه محصولاتی مثل دستبند انرژی زا هستیم! با این حال اقدام انجمن فارغ التحصیلان دانشگاه شریف در برپایی سمیناری شبه علمی با سرفصل‌هایی از قبیل آشنایی با انرژی های کیهانی و چگونگی ایجاد آنها در منظومه شمسی، آشنایی کلی با هاله و مراکز مغناطیسی (چاکراهای اصلی ) بدن انسان، مکانیزم انتقال و اثرات انرژیهای کیهانی بر انسانها، نحوه محاسبه برج طالع و اثرات آن برشخصیت افراد، تغییر کلی چارت تولد افراد سرشناس، مواد مهم کاربرد آسترولژی در زندگی انسانها، شناخت شخصیت و روحیات افراد، تشخیص قوت و ضعف فضاهای مختلف زندگی افراد، تشخیص وضعیت کلی سلامت فرد در رابطه با بیماریهای ذاتی، ارزیابی روابط عاطفی و کاری افراد با یکدیگر خصوصا تشخیص ازدواجهای موفق یا ناموفق بین زوجین، تعیین زمانهای مناسب برای کارهای مهم، تعیین زمان اتفاقات مهم زندگی افراد در هر سال و هرماه و ارزیابی موقعیت شغلی و زندگی خانوادگی افراد در صورت مهاجرت یا انتقال به عمل دورتر از محل تولد یا کشورهای دیگر و اثرات ارتعاشات جواهرات بر سلامت و زندگی افراد و نحوه انتخاب مناسب ترین سنگ ها یا جواهرات دایمی و مقطعی جهت حفظ و تقویت سلامتی و سعادت آنها! و ارائه تخفیف‌های ویژه برای ترغیب اعضای انجمن و دانشجویان برای شرکت در این سمینار به واقع هشداردهنده است.

مدیریت دانشگاه صنعتی شریف می تواند از برگزاری چنین سمیناری که قطعا اکثریت چشم‌گیری از اساتید و دانش آموختگان دانشگاه و اعضای انجمن فارغ التحصیلان به بی پایه بودن آن باور داشته و آن را خدشه ای به اعتبار دانشگاه می‌دانند جلوگیری کند، اقدامی که تنها به مثابه پاک کردن صورت مساله است، اما نفس فراخوان این سمینار، نشان‌دهنده واقعیتی تلخ و زنگ خطری برای سیاستگذاران و برنامه ریزان علمی کشور که تنها به گسترش آموزش عالی و افزایش دانشجویان و بالا رفتن شمار مقالات علمی دلخوش نکنند و ترویج علم مدرن و باور و اعتقاد به مبانی علمی را که در اسناد بالادستی و برنامه های علمی کشور مغفول مانده، جدی بگیرند.

انتهای پیام