جمعی از کارشناسان و فعالان حوزه‌ی میراث فرهنگی در بیانیه‌ای، نسبت به وضعیت نابسامان ایجادشده در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اعتراض کردند.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در این بیانیه آمده است: «در یک دهه گذشته، تغییرات پی‌درپی مدیریتی، زمینه‌ساز بروز مصائب، آسیب‌ها و لطمه‌های جبران‌ناپذیری به میراث فرهنگی کشور شده است. آسیب‌ها و لطمه‌هایی که برای فرهنگ و تمدن ایرانی - اسلامی و جامعه‌ی معاصر ما کارنامه‌ای نامطلوب محسوب می‌شوند. در کنار سیاست‌زدگی و تخصص‌زدایی گسترده‌ای که در این سال‌ها در این حوزه رخ داده است، باید از بی‌ثباتی و ناپایداری در مدیریت‌های سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به‌عنوان مهم‌ترین دلیل اضمحلال میراث فرهنگی کشور نام برد.
به‌گونه‌ای که اکنون پایداری و عمر ریاست این سازمان به کمتر از شش ماه تنزل یافته است! از این دیدگاه، تغییرات ناگهانی و غیرمنتظره‌ای که در روزهای گذشته‌ی مدیریت ارشد تشکیلات میراث فرهنگی و گردشگری ایجاد شده است، از هر نظر مشابه بی‌ثباتی مدیریتی و بی‌توجهی به مسائل این حوزه در سال‌های گذشته است.
این‌که مسوولان محترم چرا چنین تصمیم سرنوشت‌سازی را همزمان با دهه فجر و مصادف با سالگرد پیروزی انقلاب به اهالی میراث فرهنگی پیشکش کرده‌اند و این‌که رییس محترم این سازمان، آقای محمدعلی نجفی، چرا با شفافیت، صراحت و صداقت بیشتری درباره‌ی سرنوشت این سازمان با بدنه‌ی کارشناسی و کنشگران و متخصصان آن به گفت‌وگو ننشست، نکاتی است که با توجه به سرعت تحولات فعلا باید از پرداختن به آن چشم‌پوشی کرد. بر این اساس، توجه مردم و مسوولان را به نکات ذیل جلب می‌کنیم:
1- در یک دهه گذشته «تخصص‌محوری» و «ثبات مدیریتی» از مهم‌ترین مطالبات کارشناسان، متخصصان و فعالان حوزه‌ی میراث فرهنگی بود. به‌رغم آن‌که با روی کار آمدن دولت یازدهم تا حدودی این مطالبات در دستور کار قرار گرفت و گام‌های مقدماتی در این راه برداشته شد، اما تصمیمات اخیر به معنای نادیده گرفتن همه‌ی آن مطالبات، خواست‌ها و ضرورت‌ها است.
2- با توجه به وضعیت خطیر کنونی و تحولات ناگهانی و غیرمنتظره‌ای که در عرصه مدیریتی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری رخ داده، ضروری است که صاحب‌نظران و مدیران باتجربه، کارآزموده و باسابقه‌ای مانند دکتر مهدی حجت، برای پیشگیری از وارد شدن لطمه‌های بیشتر، همچنان در کنار این سازمان باقی بماند. ازخودگذشتگی، چشم بستن به روی ناملایمات و تلاش مضاعف برای تحقق اهداف بنیادین این سازمان از ملزومات این روزهای دشوار است. بی‌شک قدر و منزلت این تلاش‌ها برای کارشناسان و متخصصان و بویژه آحاد ملت ستودنی و ارجمند است.
3- از مسوولان کشور انتظار می‌رود که اهمیت موضوع میراث فرهنگی و معنوی میهن ما را کمتر از سیاست خارجی یا مسأله اقتصادی نشمارند. دستگاه سیاسی - فرهنگی کشور باید توجه داشته باشد که سیاست خارجی و رفاه اقتصادی برای کشور و مردم ایران است و مردم و کشور ایران نیز با فرهنگ و میراث فرهنگی، تاریخی، معنوی و طبیعی آن معنا می‌یابند. جایگزین کردن نگاه علمی و آکادمیک به مسائل میراث فرهنگی با نگاه‌های عرفی، عامیانه و بخصوص سیاسی، تبلیغاتی و سوداگرانه یکی از مهلک‌ترین اشتباهاتی است که ممکن است قوه اجرایی کشور ناخواسته مرتکب آن شود.
بنابراین تقاضای ما به‌عنوان کارشناسان و کنشگرانی که سال‌ها در این حوزه عمر صرف کرده‌ایم، این است که از تخصص‌زدایی، کمی‌نگری و استیلای نگاه‌های صرفا مادی و تبلیغاتی در این حوزه اکیدا پرهیز شود.»
انتهای پیام