معنای عام احتیاط عبارت است از هوشیاری، مراقبت و دوراندیشی کامل در همه امور که هدف از آن دفع ضرر و خطر احتمالی از خود یا دیگران است.
به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، مسلمانان براساس حکم عقل و با توصیه‌های کلام وحی و رهنمودهای معصومین(ع) به مراقبت شدید و احتیاط فراوان در امور مختلف به ویژه در برخورد و مواجهه با دشمنان و بدخواهان خود سفارش شده‌اند.
امام صادق(ع) درباره اهمیت بحث احتیاط و لزوم آن در برابر دشمنان می‌فرمایند: "بعد از صلح با دشمنت، از او سخت برحذر باش؛ زیرا گاه دشمن، خود را به تو نزدیک می‌کند، تا غافلگیرت سازد؛ پس دوراندیش و محتاط باش و به دشمن خوش بین نباش1".
امام علی(ع) نیز درباره آثار توجه به خدا هنگام رویارویی با دشمن، فرمودند: "هرگاه در جنگ با دشمن خود رو به رو شدید، کمتر سخن بگویید و بیشتر خداوند عز و جل را یاد کنید2".
آن حضرت درجایی دیگر نسبت به پیامد غفلت از دشمن هشدار می‌دهند و می‌فرمایند: "هرکه (از دشمن خود) غافل باشد، (دشمن) از او غافل نباشد3".
همچنین در قرآن کریم در آیات متعددی در ارتباط با رعایت جانب احتیاط در مسائل و رخدادهای مختلف سخن گفته شده است به عنوان مثال خداوند متعال در آیه 82 سوره نساء "درباره اخبار جنگی مانند خبر پیروزی یا شکست از منتشر ساختن آن بدون تحقیق نهی می‌کند و فرمان می‌دهد این گونه اخبار را به پیامبر و پیشوایان باز گردانید4".
منابع:
1- میزان الحکمه: ج6 ص 574
2- الخصال: 617 / 10 منتخب میزان الحکمة: 216
3- نهج البلاغة: الکتاب 62 منتخب میزان الحکمة: 360
4- سوره نساء، آیه82
انتهای پیام