این روزها، ایام عزاداری و سوگواری حضرت سیدالشهداء(ع) است. در کنار عزاداری‌ها و اشک ریختن‌ها فرصت خوبی است تا مروری به فرمایشات و سخنان گهربار آن امام همام داشته باشیم.

به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، از امام حسین(ع) احادیث و روایات بسیاری نقل شده است که باید در هر زمانی سرلوحه کار و زندگیمان قرار گیرد و ایام ماه محرم فرصت بسیار خوبی برای مرور و مطالعه این سخنان گهربار است.

در ادامه به 14 حدیث و روایت از امام حسین(ع) که در کتاب ارزشمند تحف العقول نقل شده است، اشاره می‌کنیم.

آن حضرت فرمودند:

1- شما را به تقوای الهی سفارش می‏‌کنم؛ زیرا خدا ضمانت داده کسی‏ را که تقوای الهی پیشه سازد، از آنچه ناخوش می‏‌دارد، به آنچه خوش می‏‌دارد انتقال دهد، و از جایی که گمان نمی‏‌برد، روزی‏‌اش دهد.

2- مبادا از کسانی باشی که به سبب گناهانِ بندگانِ، خدا بر سرنوشت آنان بیمناک است، ولی خود را از سزای گناه خویش ایمن می‏‌داند.

3- به راستی که من مرگ را جز خوش‏بختی نمی‏‌دانم و زندگی با ستمکاران را جز ملال.

4- آن‌حضرت به مردی که نزد او از دیگری غیبت می‏‌کرد، فرمودند: "ای فلان! زبان از غیبت فرو بند که غیبت، خورشِ سگان دوزخ باشد".

5- برخی خدا را به شوق بهشت می‏‌پرستند این، پرستشِ سوداگران است. گروهی خدا را از ترس می‌‏پرستند این، پرستشِ بردگان است و گروهی خدا را از روی سپاسگزاری می‏‌پرستند که این، پرستشِ آزادگان و برترین نوع پرستش است.

6- خدعه (و مهلت دادن) خدا به بنده آن است که نعمت فراوان و مستمر به او رساند و سپاسگزاری را از او بگیرد.

7- از نشانه‏‌های خوش‏نامی و نیک‏بختی، همنشینی با خردمندان است.

8- از نشانه‏‌های اسباب نادانی، مجادله با غیر اهل اندیشه است.

9- از نشانه‏‌های دانا، نقّادی (و بررسی) گفتار خود و آگاهی او از حقایق فنون رأی (و نظر) است.

10- از آنچه موجب پوزش خواهی شود، بپرهیز؛ زیرا مؤمن، نه بد کند و نه‏ پوزش خواهد و منافق، هر روز بد کند و هر دَم پوزش خواهد.

11- سلام را 70 حسنه (و پاداش نیک) باشد: 69 حسنه از آنِ سلام دهنده و یک حسنه از آنِ پاسخ گوینده آن است.

12- بخیل، کسی است که در سلام کردن بخل ورزد.

13- کسی که با نافرمانی خدا در پیِ کاری باشد، آنچه را امید دارد، بیشتر از دست بدهد و به آنچه از آن می‏‌پرهیزد، زودتر گرفتار آید.

14- مردی نزد حضرت آمد و از او مالی خواست، حضرت فرمود: "درخواست مال، روا نیست، مگر برای پرداخت هزینه‏‌ای بسیار یا فقری به خاک نشاننده یا تأدیه تعهّدی ناگزیر چون دیه و غرامت و کفالت". آن مرد گفت: من جز برای پرداخت یکی از این‌ها نیامده‏‌ام. پس فرمود که 100 دینار بدو دهند.

انتهای پیام