کامبیز درم‌بخش معتقد است بودجه و حمایت‌های مالی، آن‌طور که باید در اختیار هنرمندان و کاربرهای هنری قرار نگرفته است و دولت موظف است توجه بیشتری به این بخش داشته باشد.

این هنرمند کاریکاتوریست در گفت‌وگو با خبرنگار بخش تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره‌ی مشکلات تخصیص نامتوازن بودجه‌ی هنر در کشور اظهار کرد: بودجه‌ی حوزه‌ی هنرهای تجسمی تا به حال به هر میزان هم که بوده باشد، به دست هنرمندان نرسیده و در جهت کاربردهای هنری قرار نگرفته است. این مسئله ممکن است ناشی از کمبود بودجه در این بخش نیز باشد.

او افزود: باید به این نکته توجه داشت که هنر تنها چیزی است که باقی می‌ماند و برای هر ملتی در آینده افتخارآفرین خواهد بود. اگر به تاریخ نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که چیزی که برای امروز ما از حکومت‌های مختلف به جا مانده و قابل دسترسی و مطالعه است، هنر دوره‌های مختلف بوده؛ تخت جمشید، مسجد شیخ‌لطف‌الله و نقش‌جهان اصفهان تنها نمونه‌ای از هزاران بنای سرشار از هنر ایرانی هستند که قدرت هنرمندان ایران را نشان می‌دهند.

درم‌بخش ادامه داد: برای همین باید خیلی بیش از این‌ها به هنر از نظر مالی کمک شود و هنرمندان تحت حمایت قرار بگیرند. همه‌ی هنرمندان در همه‌ی بخش‌های متعدد هنرهای تجسمی نیازمند حمایت هستند. متاسفانه خرید آثار هنری از هنرمندان با تبعیض همراه بوده و تنها از اشخاص خاصی کار خریده شده است. البته تا امروز قول‌های زیادی برای از بین رفتن تبعیض‌ها و کمک به هنرمندان داده شده که باید دید تا چه میزان به آن‌ها عمل می‌شود.

این هنرمند با اشاره به جایگاه بالای هنر ایران در منطقه گفت: همه به این موضوع اذعان دارند که هنر ایران در خاورمیانه و منطقه در صدر قرار دارد. هنرمندان ما در هر دوره‌ای در جشنواره‌های غربی موفقیت‌های زیادی را به دست می‌آورند. این هنرمندان برای فعالیت حرفه‌ای، باید از نظر معیشت تامین باشند. متاسفانه هنرمندان جایی برای کار ندارند و مجبورند از محل زندگی‌شان به عنوان آتلیه استفاده کنند. وسائل کار هم مثل همه چیز گران شده و بسیاری از هنرمندان برای تهیه‌ی آن‌ها با مشکل مواجه هستند.

او افزود: به نظر من باید موسسه‌ای باشد که ابزار کار هنرمندان را با قیمتی ارزان‌تر در اختیار آن‌ها قرار بدهد. ما فرهنگ‌سراهای بزرگی در قسمت‌های مختلف شهر داریم که با وجود مساحت زیادی که دارند، بلااستفاده باقی مانده‌اند و تنها به مناسبت‌های خاص از آن‌ها استفاده می‌کنند. می‌توان این مکان‌ها را برای کار هنری در اختیار هنرمندان قرار داد.

درم‌بخش همچنین عنوان کرد: مسئله‌ی دیگر مربوط به مالیات‌هایی می‌شود که هنرمندان باید بپردازند. معتقدم پرداخت مالیات باید از دوش هنرمندانی که حتی در سال 10 میلیون هم درآمد ندارند، برداشته شود. در خارج از کشور دولت‌ها توجه زیادی به هنرمندان دارند و به آن‌ها به عنوان یک سرمایه‌ی ارزشمند نگاه می‌کنند. آن‌ها مکان‌هایی را برای کار در اختیار هنرمندان قرار می‌دهند که اجاره‌ی پایینی دارند تا آن‌ها با فراغ‌بال کار کنند.

او با بیان اینکه حمایت از هنرمندان وظیفه‌ی دولت است گفت: تا به حال هر کمک و حمایتی که از طرف بخش خصوصی به هنرمندان شده، اختیاری بوده است، اما دولت موظف است که از هنرمندان مملکت حمایت کند. هنرمندان یک کشور، شهروندان جهانی محسوب می‌شوند و همان‌طور که هنرمندان سایر کشورها برای ما مهم هستند، باید طوری به هنرمندان ارج نهاده شود که در خارج از ایران هم به اهمیت هنر آن‌ها پی ببرند.

این کاریکاتوریست در پایان خاطر نشان کرد: به اعتقاد من اختصاص بودجه به رشته‌های متعدد حوزه‌ی هنرهای تجسمی باید یکسان باشد. هر هنری در جایگاه خود ارزش و اعتباری دارد که بر دیگری ارجح نیست. شاید اگر اختصاص اعتبارات به همه‌ی هنرها یکسان باشد، هنرهای مهجور مانده هم مانند بقیه‌ی هنرها رشد و گسترش پیدا کنند.

انتهای پیام