بهروز افخمی گفت: اگر به جای وزیر ارشاد یا رئیس سازمان سینمایی بودم با توجه به اوضاع اقتصادی، تحریم، وضعیت پولی و تنگناهای مالی که برای دولت به وجود آمده پول‌هایی که قبلا از درآمدهای نفتی و مالیات‌های مردم صرف سینمای ایران و یا تولید فیلم می‌شد را متوقف می‌کردم.
به گزارش خبرنگار بخش سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این کارگردان سینمای ایران درباره‌ی ارائه راهکارهایی برای بهتر شدن وضعیت سینمای ایران تصریح کرد: باید دخالت در تولید به هر صورت متوقف شود، فعالیت سازمان سینمایی محدود به صدور پروانه شود و کار سینمای ایران به خود سینماگران و دست‌اندرکاران سینما به این معنا که دولت در مرحله‌ی صدور پروانه نمایش وارد عمل شود، محول گردد و اگر پولی باقی ماند، صرف ساخت، تجهیز و ارتقاء سالن شود.
این کارگردان ادامه داد: سینمای ایران بدون حمایت دولت هم می‌تواند روی پای خودش بایستد. دولت نباید به طور مصنوعی سینمای ایران را به خود وابسته نگه دارد. در سال 70، 85 میلیون بلیت فروخته شد اما در حال حاضر اگر اوضاع به خوبی پیش رود این روند فروش بلیت به 10 میلیون هم نمی‌رسد این در حالی است که ما با افزایش تماشاگر در سینمای ایران روبرو بوده‌ایم، رسیدن به فروش 100 میلیون تومان بلیت، هدف قابل دسترسی است.
بهروز افخمی گفت: با دخالت دولت در نظام تولید، پول به فیلم‌سازانی که توان فیلمسازی ندارند اختصاص داده می‌شود. دولت حداکثر کاری که می‌تواند انجام بدهد، این است که در بخش تولید فیلم دخالت نکند. به عبارتی بخش خصوصی را آزاد بگذارد تا کارش را انجام بدهد تا قابلیت خود را برای بازگشت مردم به سینمای ایران نشان دهد، من معتقدم همه نوع فیلمی باید ساخته شود.
کارگردان «شوکران» که در برنامه‌ی اخیر «هفت» سخن می‌گفت، تصریح کرد: سینما در همه جای دنیا متعلق به بچه‌ها است. از هر 10 فیلم پرفروش در دنیا سه فیلم، انواع مختلف انیمیشن است که مخاطبان آن زیر 14 سال هستند، مابقی هم تخیلی یا کمدی است و تماشاچیان آن زیر 20 سال هستند. جمعیت تماشاچی این فیلم‌ها را بیشتر پسران تشکیل می‌دهند و اگر دخترها هم به دیدن آن فیلم می‌آیند به پیشنهاد دوست‌پسرهایشان است. عمده دیگر خانم‌های خانه‌دار هستند که بیشتر وقت‌شان را پای تلویزیون می‌گذرانند و از راه تبلیغ یک فیلم به سینما کشیده می‌شوند اما در مرحله آخرسینما به پسرها، دخترها و خانم‌های خانه‌دار توجه می‌شود.
بهروز افخمی اظهار کرد: سینمای واقعی را به نفع مصرف‌کننده در 30 سال گذشته، از بین برده‌ایم و ظاهراً فیلم‌ها باب میل مدیران ساخته می‌شود. نتیجه ممنوع کردن ساخت فیلم‌ها، فرار تماشاچی از سینما می‌شود. اگر فیلمی قابلیت دیدن و ارزش پر کردن پرده بزرگ سینما را داشته باشد تماشاچی به سینما باز خواهد گشت.
این کارگردان گفت: احیا و آبرومند کردن سینما مهمترین وظیفه‌ای بوده است که مدیریت فرهنگی آن را در 30 سال گذشته مورد توجه قرارداده که کار درستی نیز بوده است، آنچه که سرکوب شد و به آن توجه نشد پر کردن اوقات فراغت مردم ایران از طریق سینما بوده است.
به گزارش ایسنا، افخمی سه وظیفه اصلی دولت را تأمین امنیت، توزیع ثروت و سازماندهی اوقات فراغت مردم دانست وبیان کرد: سازماندهی اوقات فراغت مردم مهمترین قسمت است. سپهر سخن و ارزش‌ها و مجموعه تفکری که در تاریخ ملت است، از طریق محصولات فرهنگی تکرار می‌شود و غنا پیدا می‌کند که وظیفه اصلی دولت است.
او اولویت اصلی سینمای ایران را پرکردن بخشی از اوقات فراغت مردم ایران دانست و گفت: این موضوع هیچ‌گاه در کشور ما اصل نبوده است و بخش مهم عرضه فیلم برای مدیران، نمایندگان مجلس و... بوده است که تلاش می‌کنند تا فیلم، یک شعار مشخص داشته باشد. اگر قرار بود سینمای ایران برای مردم سرگرمی تولید کند و اجازه تولید به آنچه که مردم دوست دارند و می‌خواهند را بدهد چرا فروش بلیت به 10 درصد از 25 سال گذشته رسیده است؟ این نشان دهنده‌ی آن است که این اصل، هدف نبوده است. اولین اصل برای سینمای ایران سازماندهی فیلم فجر به بهترین شکل و آبرومندانه بوده است تا فیلم‌هایی با یک پیام مشخص در آن به نمایش گذاشته شود. مردم، الویت دهم آن‌ها بوده است.
افخمی ادامه داد: یک مدیر فرهنگی باید بداند سینما الگویی برای تلویزیون است که تماشاچیان آن را از دست ندهند. در سینما چیزی کمتر از نصف‌نصف یک در هزارم، اوقات فراغت مردم را سینما پر می‌کند.
این کارگردان خاطرنشان کرد: خوشبختانه به نظر می‌آید تا پایان سال پولی در دست دولت نیست که بتواند برنامه‌هایی که معمولا با بی‌تجربگی و نادانی برنامه‌ریزی می‌کنند را انجام دهد و این یک فرصت طلایی برای سینمایی که تقریباً مرده است و باید ما آن را را در جایی درست زنده کنیم.
او تاکید کرد: سالن‌سازی امکان نمایش همه نوع فیلم را فراهم می‌کند. اگر سالن به اندازه کافی بود هیچ اعتراضی وجود نداشت. قبل از انقلاب نیز بسیاری از سینماهای تهران بعد از نمایش فیلم «گنج قارون» ساخته شد. ساخت یک فیلم موجب می‌شود تعداد بسیاری سالن سینما ساخته شود.
بهروز افخمی با اشاره به سابقه نمایندگی خود در مجلس به بحث قاچاق در سینما اشاره کرد و گفت: فرض کنید برای یک سی‌دی خام، هزار درصد مالیات در نظر گرفته شود، سی‌دی خام 500 تومان فروخته می‌شود و این مالیات را وزارت دارایی از طریق وزارت ارشاد در همه زمینه‌ها در اختیار کسانی که فیلم را تکثیر می‌کنند قرار دهد و موجب می‌شود تمام خون سینمای ایران از طریق قاچاقچیان بیرون نرود و جلوی قاچاق گرفته شود. با توجه به اجرایی شدن این شرایط، تیراژ فیلم‌های ایرانی بالا می‌رود. با برداشت موانعی که سد راه بخش خصوصی است، موانع قانونی که برای جلوگیری از قاچاق به سینمای ایران تحمیل می‌شود، برداشته می‌شود. جلوگیری کردن از قاچاق موضوع چندان پیچیده‌ای نیست.
این کارگردان با اشاره به ممیزی بیان کرد: ممیزی در هیچ کجای دنیا مشکل نبوده است. سلیقه و اعمال سلیقه مشکل است، ما با بعضی از ممیزی‌ها می‌خواهیم تعدادی از تماشاچیان را از سینما بیرون کنیم، بچه‌هایی را که فیلم اکشن و پرتحرک می‌بینند را از سینما بیرون کنیم تا بزرگترها آن فیلم را ببینند.
افخمی در انتها درباره عملکرد جواد شمقدری گفت: من نمی‌خواهم قضاوت غیرمنصفانه‌ای درباره شمقدری داشته باشم؛ او نیز مانند بسیاری از مدیران دیگر البته به غیر از بهشتی و سیف‌الله داد، تصوراتی داشتند که در عمل با واقعیت برخورد کردند، تجربه کردند و تحت گروه‌های فشار قرار گرفتند. عده‌ای دغدغه‌شان فیلمسازی نبود بلکه خودشان می‌خواهند در فیلم بازی کنند یا فیلم بسازند و به سمت کسانی که کار را یاد گرفتند روی می‌آورند فرقی هم نمی‌کند که آقای شمقدری باشند یا شخص دیگر، اما در کل در سال 90 نتیجه خوبی از او دیده‌ایم.
انتهای پیام