آمریکا، دولت سوریه را به انجام حمله شیمیایی علیه شهروندانش متهم کرده و سخنان مقام‌های دولت آمریکا نشان می‌دهد که این کشور و متحدانش به احتمال زیاد خود را برای اقدام نظامی علیه سوریه آماده می‌کنند. اما در صورت وقوع جنگ، طرف‌های درگیر از چه تسلیحات و تجهیزاتی استفاده خواهند کرد؟

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) شبکه خبری بی.بی.سی در گزارشی به این پرسش پاسخ گفته است:

نیروهای آمریکایی

موشک‌های کروز تام‌هاوک

این موشک‌ها را می‌توان از ناو یا زیردریایی شلیک کرد. این نوع موشک‌ها مانند هواپیماهای تجاری به موتورهای توربینی کوچکی مجهز هستند که نیروی پرواز آنها به سوی هدف را تامین می‌کند.

سطح برخورد این موشک با هدف کوچک است، در ارتفاع پایین پرواز می‌کند و ردیابی آن بسیار مشکل است. موشک‌های تام‌هاوک حرارت کمی تولید می‌کنند و به همین دلیل با سیستم‌های ردیاب مادون قرمز قابل شناسایی نیستند.

برد این موشک‌ها حدود ۱۶۰۰ کیلومتر است و سرعت آن به حدود ۹۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد.

این موشک‌های کروز به نوعی نرم‌افزار جهت‌یابی (TERCOM) مجهز هستند که نقشه مسیرشان را با نمایی که روی زمین می‌بینند، منطبق می‌کند.

تام‌هاوک توان حمل کلاهک‌های بین ۴۵۰ تا ۱۳۶۰ کیلوگرم را دارد.

ناوشکن‌های آرلی بِرک

آمریکا چهار ناوشکن آرلی بِرک در شرق دریای مدیترانه دارد. طول این کشتی‌های جنگی ۱۵۴ متر است و قابلیت پرتاب موشک کروز دارند. این ناوشکن‌ها از بزرگ‌ترین و مجهزترین ناوشکن‌های نیروی دریایی آمریکا هستند.

این اولین ناو جنگی آمریکایی است که به سیستم محافظ در برابر حملات هسته‌ای، بیولوژیکی و شیمیایی مجهز است.

ناوهای هواپیمابر

ارتش آمریکا دو ناو هواپیمابر در منطقه دارد؛ یواس‌اس‌هری اس ترومن و یواس‌اس نیمیتز. هر دوی این ناوهای غول‌پیکر با انرژی هسته‌ای تامین می‌شوند و می‌توان از آنها به عنوان پایگاهی برای حملات جنگنده‌ها استفاده کرد. اگر آمریکا قصد حملات محدود داشته باشد، احتمال استفاده از این دو ناو ضعیف است.

این ناوهای هواپیمابر از بزرگ‌ترین ناوهای دنیا هستند، ۳۳۰ متر طول و ظرفیت جای دادن ۸۵ جنگنده را دارند.

جنگنده/بمب‌افکن‌های اف-۱۶

اف-۱۶ به عنوان یکی از قابل اعتمادترین، انعطاف‌پذیرترین و موثرترین جنگنده‌های دنیا شناخته می‌شود.

این جنگنده‌های چندمنظوره، هم می‌توانند هواپیماهای در حال پرواز را هدف قرار دهند و هم اهداف روی زمین را.

این هواپیماهای جنگی ستون فقرات نیروی هوایی آمریکا هستند و برای نخستین بار با فن‌آوری سیستم هدایت خودکار ارائه شدند.

برد پرواز این جنگنده‌ها حدود ۳۲۰۰ کیلومتر است که در مقایسه با هواپیماهای دیگر امکان صرف زمان بیشتر بر فراز منطقه جنگی را به آنها می‌دهد.

به مسلسل‌های والکان ام ۶۱ مجهز هستند و خلبان برای داشتن دید بهتر در اتاقکی حباب مانند و بدون قاب می‌نشینند.

اف-۱۶های آمریکا که در پایگاهای اینجرلیک و ازمیر ترکیه و احتمالا اردن مستقر هستند، می‌توانند در هرگونه حمله‌ای به سوریه مورد استفاده قرار گیرند.

اف-۱۵ استرایک ایگل

جنگنده چندمنظوره دیگری که با برد و سرعت بالا برای حمله به اهداف روی زمین طراحی شده است.

نیروی رانشی ترکیبی موتورهای اف-۱۵، این قابلیت را ایجاد می‌کند که حتی در هنگام صعود عمودی هم جنگنده بتواند شتاب بگیرد.

اف-۱۵ استرایک ایگل به سیستم لینترن یا "جهت‌یابی در ارتفاع پست و هدف‌گیری مادون قرمز در شب" مجهز است.

نیروهای فرانسوی

در صورت مشارکت فرانسه در اقدام نظامی علیه سوریه، ارتش این کشور احتمالا از موشک‌های کروز اسکالپ با برد حدود ۵۰۰ کیلومتر استفاده خواهد کرد. این موشک‌ها می‌تواند از جنگنده‌های میراژ ۲۰۰۰ و رافائل شلیک شود.

فرانسه یک ناو هواپیمابر در دریای مدیترانه و چند پایگاه هوایی در امارات متحده عربی دارد.

ناوهواپیمابر شارل دوگل هم که در حال حاضر در تولون فرانسه است، قابلیت حمل ۴۰ هواپیمای جنگی را دارد. با این که کوچک تر از یواس‌اس نیمیتز آمریکاست، اما همچنان با حدود ۲۶۰ متر طول، یکی از بزرگ‌ترین ناوهای هواپیمابر است.

نیروهای روسی

روسیه گفته است که دو ناو جنگی به مدیترانه می‌فرستد؛ "موسکوا" با قابلیت پرتاب موشک و یک ناو ضد زیردریایی.

روسیه متحد سوریه و مخالف دخالت نظامی در این کشور است.

مشخص نیست که این دو کشتی چه زمانی به مدیترانه می‌رسند، اما استقرار آنها از سوی روسیه به عنوان بخشی از جابجایی از قبل برنامه‌ریزی شده ناوهای روسیه در مدیترانه عنوان شده است.

تسلیحات اصلی سوریه

موشک‌های اس-۲۰۰

موشک‌های اس-۲۰۰ که ناتو آنها را با نام اس‌اِی-۵ "گامون" کدگذاری کرده، موشک‌های ضدهوایی قدیمی هستند که در دهه ۱۹۶۰ میلادی توسط روسیه ساخته شده‌اند.

بر اساس برآورد "مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی" سوریه احتمالا هشت سکوی پرتاب اس-۲۰۰ دارد.

سوخت این موشک‌ها مایع است و برای پرتاب با سرعت حداکثر هشت برابر صوت طراحی شده است. توسط رادار سوی هدف هدایت می‌شود و می‌تواند کلاهک ۲۱۷ کیلوگرمی حمل کند.

روسیه بیش از ۲۰ سال پیش شروع به از رده خارج کردن این موشک‌ها کرد و کارشناسان نظامی این سیستم موشکی را منسوخ می‌دانند. درباره دقت و کاربردی بودن این موشک‌ها هم تردید وجود دارد چون بعضی از پایگاه‌های هوایی و رادارها به دست گروه‌های مخالف دولت سوریه افتاده است.

موشک‌های ضدهوایی اس-۳۰۰ – تایید نشده

سوریه سفارش خرید این موشک‌های مدرن‌تر و با قابلیت بیشتر را به ارتش روسیه داده بود. اما معلوم نیست که آیا این سیستم به سوریه تحویل داده شده یا نه، و اگر تحویل شده تا چه حد آماده بهره‌برداری است.

اس-۳۰۰ موشک زمین‌به‌هوای دوربردی است که با هدف حفاظت از تاسیسات نظامی و صنعتی در برابر بمباران جنگنده‌ها و موشک‌های کروز دشمن طراحی شده است.

این موشک‌ها با سیستم راداری که می‌تواند ۱۰۰ هدف را در آنِ واحد ردگیری کند، به عنوان یکی از موثرترین تسلیحات دفاعی در جهان شناخته می‌شود.

موشک‌های ضدناوِ یاخونت پی-۸۰۰

یاخونت یا اونیکس پی-۸۰۰ نوعی موشک پیشرفته ضدناو ساخت روسیه است.

این موشک‌های مافوق صوت با برد حدود ۳۰۰ کیلومتر، کلاهک ۲۰۰ کیلوگرمی حمل می‌کنند و می توانند در ارتفاع پایین ۵ تا ۱۵ متری پرواز کنند که ردگیری آن را بسیار مشکل می‌کند.

جنگنده

نیروی هوایی سوریه چند نوع جنگنده دارد که عمدتا روسی و بیشتر قدیمی و از رده خارج هستند.

بر اساس گزارش "موسسه مطالعات جنگ" در اواسط سال ۲۰۱۳، جنگنده‌های میگ و سوخوی روسیه برای ادامه عملیات نیازمند تعمیرات، قطعات یدکی و آموزش پرسنل هستند.

این موسسه دریافته که با وجود چنین موانعی، نیروی هوایی سوریه از آغاز جنگ داخلی در این کشور از جنگنده‌ای آلبتروس ال-۳۹ که هرچند کم‌توان‌تر اما قابل اعتمادتر هستند، علیه مخالفان استفاده کرده است.

انتهای پیام