قایق‌های جنگی ایران از نزدیک شدن به جزایر سه گانه جلوگیری می‌کنند...
مجموعه کتاب‌های «جنگ ایران و عراق از نگاه مطبوعات جهان»، برگرفته از اسناد مطبوعاتی و بریده جراید خارجی موجود در مرکز ملی اسناد دفاع‌مقدس است که پیشینه جمع‌آوری آن به روزهای آغازین بحران و تشکیل دفتر تبلیغات جبهه و جنگ بازمی‌گردد و سرویس «فرهنگ حماسه» خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، نیز با بهر‌ه‌گیری از این منبع تاریخی،گریزی به وقایع قبل از آغاز جنگ تحمیلی و بعد از آن دارد.
جزایر سه گانه واقع در خلیج فارس
زبان اصلی:عربی. شماره:000194
منبع:الشرق الاوسط
1359/7/11-1980-10-3
مترجم : مهتاب فضلی
منبع خبر
هنگامی که عراق اعلام داشت، از ایران می‌خواهد تا جزایر سه‌گانه واقع در خلیج تنب کوچک و تنب بزرگ و ابوموسی که بر سر مالکیت آن اختلاف است را به امارات برگرداند، خبر تعجب‌انگیزی نبود. همان طور که سکوت کامل دولت ابوظبی در واکنش به این خبر نیز تعجب‌آور نبود.
اختلاف بر سر جزایر سه گانه قدمت 15 ساله دارد. دو جزیره تنب کوچک و تنب بزرگ در داخل تنگه هرمز واقع شده‌اند. این دو جزیره در 30 نوامبر 1971 در اواخر ایام تحت
الحمایتی انگلیس بر «رأس الخیمه» از امیرنشین آن گرفته شد و کلیه امور آن به نیروهای ایران در زمان حکومت شاه واگذار شد. کشورهای جهان عرب یکپارچه انگلیس را به خاطر ناتوانی در بکارگیری اجرای قدرت علیه شاه در باز پس گیری جزایر محکوم کردند و در مقابل، لیبی و عراق برای انتقام از انگلیس بر متصرفات انگلیس تسلط یافتند.
این دو جزیره تنب کوچک و بزرگ در فاصله 60 مایلی رأس‌الخیمه و حدود 30 مایلی ایران واقع هستند که وضعیت نظامی خاصی در این دو جزیره وجود دارد. قایق‌های جنگی ایران از نزدیک شدن به آنها جلوگیری می‌کنند. سخت است که انسان بتواند به دقت آنچه را که ایرانی‌ها در این دو جزیره در طول 9 سال گذشته اشغال خود انجام داده‌اند را بشناسد.
نیروهای ایران نیمی از مساحت جزیره ابوموسی را به دنبال توافقنامه سال 1971 بین دولت شاه و امیرنشین شارجه اشغال کردند که آن در همان زمان شاه اعلام کرد ایران از
سیادت خود بر بحرین صرف نظر کرده و به جای آن تلاش کرد بر سه جزیره تنب کوچک و بزرگ و ابوموسی دست یابد.
توافقنامه 1971 که به دلیل احتیاج شارجه به کمک‌های اقتصادی و ترس از تهدید نفوذ نظامی ایران امضا شده بود بر انجام حمایت‌هایی از سوی ایران به شارجه و تولید نفت به
مقدار کافی از چاه «مبارک القائم» در این امیرنشین تاکید داشت. پس از آن ایران مشخص کرد که عوائد نفت امارت با ایران تقسیم شود.
در بخشی از این توافقنامه امیرنشین شارجه اجازه در اختیار داشتن نیمی از مساحت این جزیره را به نیروهای ایرانی داد. این موضوع در حال حاضر در اختیار داشتن نیمی از عواید نفت شارجه و اشغال نیمی از آن جزیره توسط ایران را باعث شده است.
انتهای پیام