مواضع "اشرف ریفی"، مدیرکل سابق امنیت داخلی لبنان در بحران جاری شهر طرابلس در شمال لبنان پرونده امنیتی این مدیرکل سابق را بار دیگر باز کرد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) از لبنان، اشرف ریفی، فرماندهان و نیروهای شبه نظامی باب التبانه را که از شش نقطه جبل محسن را در محاصره و زیر آتش خود داشتند فرزندان خود و فرزندان شریف شهر طرابلس نامید و نیروهای مسلح داخل منطقه جبل محسن را "کوچولوهایی" نامید که جبهه باب‌التبانه آنها را به جای خودشان خواهد نشاند.

ریفی گفت: فرماندهان محورهای التبانه فرزندان طرابلس هستند که از شهر خویش دفاع می‌کنند، ما به فرزندانمان در همه محورها افتخار می‌کنیم و هر کس به طرابلس حمله کند بهای آن را باید پرداخت کند.

وی با اشاره به اقدامات ارتش برای سرکوب شبه نظامیان مسلح و بازگشت آرامش به شهر گفت: طرح امنیتی که پیچیدگی ندارد و مردم شهر در حالت دفاع از جان خویش هستند و باید دست از سر آنها برداشت اما متاسفانه بچه‌هایی در جبل محسن به شهر دست درازی کرده‌اند که بهای آن را پرداخت خواهند کرد.

اشرف ریفی که از سال 2005 تا مارس 2013 به اشاره سعد حریری زمام امور امنیت داخلی لبنان را به دست گرفته بود با این موضع گیری آتشین خود هم زمان با پیشروی‌های ارتش سوریه در القصیر بار دیگر بر طبل جنگ طایفی بین اهل سنت طرابلس (در محور باب التبانه) و علوی‌های این شهر(در جبل محسن) کوبید و همه تلاش‌های میانجیگری‌های سیاسی و نیز اقدامات ارتش لبنان برای بازگشت آرامش به طرابلس را نقش بر آب کرد. این در حالی است که جنگ طرابلس تاکنون بیش از 25 کشته و صدها تن زخمی و خرابی‌های گسترده‌ای را در طرابلس برجای گذاشته است.

اما فرماندهان محورهای باب التبانه که او آنها را فرزندان خود نام میبرد، چه کسانی هستند؟

عامر اریش، حسام صباغ، شادی مولوی، زیاد علوکی، سعد المصری، حسام صباغ، سرتیپ حمود و کنعان ناجی کسانی هستند که اکنون فرماندهی نبردهای باب التبانه علیه جبل محسن را اداره می‌کنند. برخی از این عناصر به دلیل ارتباط با القاعده و مجموعه‌های سلفی در لبنان دارای پرونده های قضایی با سابقه دستگیری توسط ارتش لبنان را در کارنامه خویش دارند و برخی از آنها از جمله افرادی بوده‌اند که همه درگیری‌های نظامی و تشنجات امنیتی دو ساله اخیر این شهر به آنها باز می‌گردد. از سویی دیگر همه این عناصر نظامی از حامیان جدی و بسیار فعال مجموعه‌های نظامی مخالف نظام سوریه در لبنان هستند که در طی دو سال اخیر از درگیری‌های سوریه، نقشی اشکار در حمایت‌های لجستیک و اعزام نیرو به سوریه ایفاء کرده‌اند. بسیاری از نیروهای سلفی سوریه و نیروهای ارتش آزاد سوریه در مقرهای این فرماندهان شبه نظامی به سر می‌برند و کار آموزش مجموعه‌های شبه نظامی مخالف نظام سوریه را به عهده دارند. برخی منابع خبری مطلع نیز از طرابلس گزارش کرده‌اند که در بین گروه‌های شبه نظامی در طرابلس که اکنون با جبل محسن در درگیری به سر می‌برند، برخی از نیروهای سوری وابسته به ارتش آزاد سوریه نیز حضور دارند.

این نیروها هم زمان با پیشروی ارتش سوریه در القصیر و شکست سنگین نیروهای وابسته به جبهه النصره و ارتش آزاد سوریه در این شهر، اقدام به آغاز در گیری‌ها در طرابلس نمودند و شعار جبل محسن در مقابل القصیر را تابلوی اقدامات نظامی خویش در شمال لبنان در شهر طرابلس قرار دادند.

در میان این هرج و مرج سیاسی و امنیتی در شهر طرابلس اشرف ریفی وارد معرکه شد تا اعلام کند که او تنها کسی است که قادر است بر فرماندهی محورهای باب التبانه تاثیر گذار باشد تا به نوعی همه رهبران سیاسی اهل سنت شهر طرابلس مانند نجیب میقاتی و عمر کرامی را به گوشه ای براند.

اما اشرف ریفی چرا امروز پس از مسئولیت چند ساله‌اش در بالاترین تشکیلات امنیتی لبنان وارد میدان شده و با قدرت و قاطعیتی سخن می‌گوید که انگار او همه فرماندهان میدانی شهر طرابلس را تربیت و بزرگ کرده است؟

آنچه امروز شهر طرابلس شاهد حضور صدها تن از نیروهای سلفی و تکفیری است به سال 2000 باز می‌گردد. اولین بار در این سال بود که نیروهای وابسته به القاعده با اندیشه تشکیل امارتی اسلامی به سوی این شهر و نواحی اطراف آن در نزدیکی مرز سوریه آمده و تلاش کردند تا پایگاهی محکم در این منطقه برای خویش ایجاد کنند. از همان زمان تشکیلات امنیتی لبنان با همکاری دولت سوریه تمامی فعالیت‌های این مجموعه ها را زیر نظر گرفت و این در زمانی بود که جمیل السید یکی از چهر ه های بسیار نزدیک به دولت سوریه ریاست تشکیلات امنیتی لبنان را به عهده داشت. وی در سال 1998 در زمان ریاست جمهوری امیل لحود ریاست اداره کل امنیت داخلی لبنان را به دست گرفت.

به دنبال وقایع 11 سپتامبر و آغاز جنگ در افغانستان نیروهای القاعده علاوه بر حرکت به سوی عراق راه لبنان را نیز در پیش گرفتند با این تفاوت که حضور در عراق با اهداف نبردهای نظامی بود اما حضور در لبنان به عنوان یکی از گزینه‌های مهم برای استقرار و استفاده از آن برای برنامه‌های آتی بود. نیروهای القاعده برای حضور در لبنان باید از سوریه عبور می‌کردند همین امر باعث شد تا تشکیلات امنیتی سوریه بر نقل و انتقال آنها اشراف بیشتری پیدا کند و این در حالی بود که اداره کل امنیت لبنان به ریاست جمیل السید به دلیل روابط تنگاتنگ با سوریه اطلاعات کاملی از نیروهای اعزامی القاعده به لبنان داشت.

با ترور رفیق حریری در مارس 2005 و گرفتن انگشت اتهام به دولت سوریه ریاست تشکیلات امنیتی لبنان در آوریل همان سال به اشرف ریفی واگذار و وی حدود سه ماه پس از به دست گیری قدرت امنیتی در لبنان چهار افسر عالی رتبه امنیتی و نظامی لبنانی از جمله جمیل السید را به اتهام دخالت در ترور حریری و همکاری با دولت سوریه بازداشت کرد؛ اتهامی که چهار سال بعد از سوی دادگاه بین‌المللی رفیق حریری رد شد و این چهار افسر از زندان ازاد و از اتهامات وارده تبرئه شدند.

اشرف ریفی که وارث همه اطلاعات تشکیلات امنیتی سوریه و لبنان درخصوص پرونده نیروهای القاعده شده بود سیاست‌های سابق مبنی بر کنترل انتقال نیروهای سلفی و القاعده به شمال لبنان را ادامه داد و طبیعی بود که او پرونده کاملی از این نیروها در اختیار داشته باشد.

بزرگترین درگیری‌های شمال لبنان در منطقه طرابلس به اردوگاه نهر البارد در 16 کیلومتری طرابلس باز می‌گردد که طی آن شبه نظامیان گروه "فتح الاسلام" وابسته به القاعده در ماه می سال 2007 وارد درگیری‌های خونینی با ارتش لبنان شده و در نهایت منجر به بسته شدن کامل این اردوگاه و کشته و دستگیر شدن تعدادی از نیروهای فتح‌الاسلام شد. از آن روز به بعد روند پرونده القاعده و نیروهای سلفی در لبنان در سکوتی معنادار دنبال شد تا آن که با آغاز بحران در سوریه بار دیگر موضوع انتقال نیروهای القاعده و سلفی‌ها به شمال لبنان به موضوع روز این کشور تبدیل شد.

از همان آغاز انتقال دوباره سلفی‌های کشورهای دیگر به طرابلس هم زمان با گسترش بحران در سوریه، بسیاری از احزاب و سازمان‌های سیاسی هم پیمان با دمشق، برخی از روسای اداره کل امنیت داخلی لبنان را متهم به همکاری با این نیروها به منظور انتقال آنها به سوریه می‌کردند اما این اتهام همچون بسیاری از پرونده‌های امنیتی لبنان مسکوت باقی ماند و هیچ مقام رسمی پاسخگوی آن نبود و این همان زمانی است که اشرف ریفی مدیرکل امنیت داخلی لبنان بوده است و از همه جالب توجه تر این است که وی هیچگاه کتمان نمی کرده است که یکی از نیروهای نزدیک به 14 مارس و به خصوص حزب المستقبل به ریاست سعد حریری بوده است و بر همین اساس است که بر اساس اعلام های قبلی، در صورت برگزاری انتخابات پارلمانی در لبنان او قرار است تا یکی از کاندیدهای المستقبل برای انتخابات آینده از شهر طرابلس باشد.

از پنج ماه پیش زمزمه‌هایی بر سر زبان ها افتاده بود که المستقبل لبنان در تلاش است تا با توجه به موعد بازنشستگی اشرف ریفی راهی پیدا کند تا موجبات ادامه کار وی در ریاست اداره کل امنیت داخلی لبنان را فراهم کند از همین رو موضوع تمدید کار ریفی برای دو سال آینده به جریان افتاد اما نیروهای 8 مارس و به خصوص حزب‌الله و جریان آزاد ملی لبنان به ریاست میشل عون به دلیل اتهاماتی که متوجه اشرف ریفی در پرونده شمال لبنان و نیروهای سلفی بود به شدت با این درخواست مخالفت کردند. حتی نجیب میقاتی نخست وزیر وقت لبنان در جلسه اول فروردین ماه 92 هیئت دولت لبنان موضوع تمدید کار اشرف ریفی را به هیئت دولت برد اما با مخالفت شدید اکثر وزراء مواجه شد و وی به همین بهانه رسما در تاریخ دوم فروردین ماه گذشته از مقام نخست وزیری استعفاء داد.

موضع اخیر اشرف ریفی در قبال مجموعه‌ها و شبه نظامیان سلفی در شهر طرابلس اکنون بر همگان روشن کرده است که اتهامات وارده از سوی حزب‌الله و جریان آزاد ملی لبنان و دیگر نیروهای سیاسی لبنان بی دلیل نبوده و وی در جریان انتقال نیروهای سلفی جهادی به شمال لبنان نقش داشته و به همین دلیل است که اکنون از آنها به عنوان فرزندان خویش یاد می‌کند.

ریفی از سوی نیروهای ملی و اسلامی لبنان که در کنار مقاومت این کشور در برابر اسرائیل حضور داشتند متهم بود که برای سرکوب مقاومت اسلامی در حال شکل دادن به نیروهای شبه نظامی در شمال لبنان است تا با بلند کردن نداهای فتنه انگیز طایفی – مذهبی ، سدی قوی در برابر مقاومت اسلامی در لبنان ایجاد کند. براساس این اتهام ها وی در صدد بود تا با مسلح شدن نیروهای سلفی در طرابلس و افزایش خطر آنها،راه را برای خلع سلاح کامل در لبنان و از جمله خلع سلاح مقاومت اسلامی فراهم کند.

اکنون ریفی همه پرونده‌های سابقی را که در عهد ریاست امنیت داخلی لبنان زیر بغلش داشت رو می‌کند و از آن ها به عنوان وزنه‌ای قوی برای به دست گیری معادلات سیاسی و امنیتی شمال لبنان استفاده می‌کند و این در حالی است که مواضع صریح وی در مخالفت با نظام و حمایت از مخالفان مسلح نظام سوریه شهره عام و خاص است.

انتهای پیام