تپه «پیسا» که آن را قدیمی‌ترین سکونتگاه استان همدان می‌دانند، بعد از آن‌که براثر تجمع معتادان و همچنین فعالیت‌های کشاورزی آسیب دید، حالا مکانی برای استقرار عشایر شده است.
به گزارش خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این محوطه‌ی باستانی از دو روز پیش، میزبان عشایری شده است که میله‌های آهنی چادرهای خود را در زمین فرو کرده و با کشیدن فنس به این حوطه‌ی باستانی آسیب زده‌اند.
یک فعال حوزه‌ی میراث فرهنگی در استان همدان با اعلام این خبر به خبرنگار ایسنا، به مشکلات عدیده‌ای که این تپه‌ی تاریخی از سال‌های گذشته با آن روبه‌رو بوده است، اشاره و اظهار کرد: در گذشته، حفاری‌های غیرمجاز و معتادان، معضلات زیادی را برای این تپه‌ی تاریخی ایجاد کردند، عشایر نیز از دو روز پیش با چادر زدن روی این محوطه‌ی تاریخی و فرو کردن میله‌ی آهنی در زمین، محدوده‌ی استقرار خود و چادرهای‌شان را با فنس‌کشی مشخص کرده‌اند که این اقدام آسیب‌های زیادی را به این تپه‌ی تاریخی می‌زند.
حسین زندی با اشاره به حریم اولیه‌ی هفت هکتاری و حریم ثانویه‌ی 17 هکتاری تپه «پیسا» بیان کرد: متأسفانه عشایر به اندازه‌ای به قلب تاریخی تپه‌ی «پیسا» نزدیک شده‌اند که یکی از چادرهای خود را روی یکی از ترانشه‌های بازشده در محوطه که در کاوش‌های گذشته توسط باستان‌شناسان ایجاد شده است، نصب کرده‌اند.
وی با بیان این‌که در گذشته تعدادی حفار غیرمجاز با زدن چادر در این محوطه و جا زدن خود به جای عشایر، اقدام به نابودی بخشی از این تپه کردند گفت: عشایر در حالی از دو روز پیش روی این تپه‌ی تاریخی چادر زده‌اند که هیچ جایی برای چرای دام‌های‌شان حتی تا چند کیلومتری این تپه وجود ندارد. بنابراین به نظر می‌رسد کار آن‌ها توجیه عقلانی نداشته باشد.
او ادامه داد: زمین‌های اطراف این تپه که حریم ثانویه‌ی این محوطه‌ی تاریخی است، در اختیار بخش خصوصی و زیر کشت کشاورزان است. به همین دلیل، معتقدیم زدن این چادرها در تپه «پیسا» باعث وارد شدن آسیب بیشتر به این منطقه‌ی تاریخی می‌شود.
زندی با اشاره به نبودن نیروهای حفاظتی در این تپه‌ی تاریخی، افزود: در یکی از بخش‌های تپه، تونل‌های عمیقی که برخی از آن‌ها چهار متر عمق دارند توسط معتادان ایجاد شده‌اند؛ ولی متأسفانه هیچ نیروی حفاظتی و امنیتی از این محوطه‌ی تاریخی حفاظت نمی‌کند تا با این مسائل برخورد کند، حتی نهادهایی مانند سازمان عشایر یا منابع طبیعی درباره‌ی حق و حقوق عشایر و این‌که در چه نقاطی می‌توانند چادر بزنند، صحبت نمی‌کنند.
به گزارش ایسنا، محوطه‌ی باستانی تپه «پیسا» در سال 1377 در فهرست آثار ملی به ثبت رسید. این محوطه 18 هکتار وسعت دارد و فاصله‌ی آن با تپه‌ی باستانی «هگمتانه» 5 / 2 کیلومتر است. قدمت نخستین دژ همدان که بنا بر یافته‌های باستان‌شناسی آن را به قوم کاسی نسبت می‌دهند، از تپه باستانی هگمتانه بیشتر است، به همین دلیل آن را نخستین سکونتگاه همدان دانسته‌اند.
در این محوطه بیش از 30 لایه‌ی باستانی شناسایی شده است و نخستین‌بار «شارل دو فوسه» در سال 1913 میلادی گودبرداری‌هایی را در تپه‌ی شرقی آن انجام داد. پس از او «دمورگان» به کاوش در این تپه پرداخت و آثاری از نیمه‌ی هزاره‌ی سوم پس از میلاد به‌دست آورد که مربوط به دوره‌ی «مادی - کاسی» بودند. براساس نتایج کاوش‌های انجام‌شده در این تپه، اشکانیان آخرین فرمانروایان این دژ کهن بوده‌اند.
به‌تازگی نیز باستان‌شناسانی مانند «محمدرحیم رنجبران»، «محمدی‌فر» و «مترجم» در این محوطه کاوش کردند که در این کاوش‌ها 29 لایه‌ی باستان‌شناسی شناسایی شدند. این تپه یکی از مهم‌ترین یافته‌های بازمانده از این عصر است و می توان آن را مرکز اصلی بقایای عصر مفرغ دانست.
انتهای پیام