یک عضو هیات علمی مدرسه عالی معصومیه (س) با بیان این‌که «اگر به شریعت اسلام درست عمل کنیم در تربیت فرزندان‌مان موفق خواهیم بود» گفت: مسوولیت و تربیت انسان کامل در مراحل حساس زندگی بر عهده مادر گذاشته شده است.
مرضیه اسکندرجوی در گفت‌وگو با خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به نقش مادران در تربیت دینی فرزندان با الگو قرار دادن زندگانی حضرت زهرا (س) و حضرت ام‌البنین (س)، تصریح کرد: درست است که پدر و مادر هر دو در وراثت کودک‌شان نقش دارند اما رابطه وراثتی پدر بعد از انعقاد نطفه تمام می‌شود، اما رابطه وراثتی مادر پس از آن ادامه دارد و این نشان می‌دهد که در پرورش عاطفی فرزندان سهم مادر سهم عمده و ویژه‌ای است که با تربیت می‌تواند فرزند خود را به بلندترین پایه‌های کمال برساند.
این عضو هیات علمی مدرسه عالی معصومیه (س) با بیان این‌که «هدف اصلی تربیت، رسیدن انسان به مراحل بالا و بارگاه قرب الهی است» گفت: در این راستا پدر و مادر نقش ویژه دارند که فرزند به سعادت برسد یا باعث انحطاط و بدبختی جامعه شود، بنابراین مادر می‌تواند با تربیت فرزندان در سایه تعالیم و آموزه‌های اسلامی روح آنان را به بالاترین کمال برساند و آن جوهر درونی آنها را کشف و استعدادهایشان را شکوفا کند.
اسکندرجوی خاطرنشان کرد: وقتی می‌بینیم امام حسین (ع) با یزید بیعت نمی‌کند دلیل آن را به مادران پاکیزه و پاک دامن خود نسبت می‌دهد یا وقتی با حر برخورد می‌کند می‌فرماید تو این آزادی را از مادرت نشانه داری یعنی مادر می‌تواند اولین موضوع دلبستگی انسان باشد و مادر است که باغبان شکوفه‌های حیات است.
وی استفاده از ابزارهای مختلف برای تربیت فرزندان از سوی مادران را مهم ارزیابی کرد و گفت: مادران باید از ابزاری همچون موعظه، تشویق، تنبیه و مسائل دیگر در تربیت استفاده کنند که یکی از آنها نیز تلقین باورهای دینی است.
این استاد حوزه علمیه یادآور شد: به عنوان مثال امام علی (ع) خطاب به فرزند خود می‌فرمایند در آغاز تربیتت من تصمیم گرفتم تا کتاب خدای بزرگ را همراه با تفسیر به تو بیاموزم و شریعت اسلام و احکام آن را از حلال و حرام به تو تعلیم دهم پس می‌بینیم مهم‌ترین نکته‌ای که علی (ع) انگشت بر روی آن می‌گذارد این است که ما فرزندان خود را بر اساس و بر پایه باورهای دینی تربیت کنیم.
اسکندرجوی با بیان این‌که «متاسفانه امروزه باورهای دینی در تربیت فرزندان مقداری کم‌رنگ شده است» گفت: همین امر باعث شده جامعه ما تا حدودی از لحاظ مباحث اخلاقی و تربیتی سقوط کند و این مساله سبب ضرر به جامعه می‌شود.
وی با اشاره به این‌که «متخصصان اقتصادی تعلیم و تربیت را نوعی سرمایه‌گذاری برای جامعه می‌شناسند» افزود: اگر ما درست بر روی فرزندان‌مان در امر تربیت‌شان سرمایه‌گذاری کنیم جامعه نیز اصلاح می‌شود و در این صورت می‌توانیم رشد فکری و سیاسی جامعه را نیز بالا ببریم اما وقتی از این مسائل باز ماندیم باعث می‌شود استعدادها شکوفا نشود و جامعه رو به عقب حرکت کند و ملاک‌های افراد متفاوت شود.
این پژوهشگر مسائل دینی خاطرنشان کرد: در این صورت دیگر ملاک، ملاک دینی نیست و رنگ و بوی دنیوی به خود می‌گیرد و آن موقع همه ما ضرر می‌کنیم و معلوم می‌شود که درست عمل نکردیم.
اسکندرجوی با اشاره به رفتار حضرت علی (ع) و سخنان آن حضرت درباره ادب، گفت: آن حضرت می‌فرمایند هیچ ارثی مانند ادب نیست. اکنون در جاهای مختلف می‌بینیم متاسفانه ادب رعایت نمی‌شود و نوع سخن گفتن با فرزندان درست نیست در حالی که حضرت علی (ع) فرمودند با کودکان‌تان مهربانی کنید و به آنها احترام بگذارید.
وی ادامه داد: وقتی ما در جامعه‌ای قرار می‌گیریم که به بزرگ‌تر احترام نمی‌گذارند و توجهی به آنها نمی‌کنند آن وقت چه انتظاری داریم که فرزندمان دینی تربیت شوند. این مسائل جلوی تکامل روح را می‌گیرد.
این عضو هیات علمی مدرسه عالی معصومیه با بیان این‌که «گذشتگان ما میراث فرهنگی غنی از خود بر جای گذاشته‌اند و این نتیجه باور دینی و عمل به شریعت و توجه به حلال و حرام بوده است» تصریح کرد: توجه به این مسائل باعث شکوفایی جامعه آنها شده بود اما امروز با همه امکانات و تکنولوژی که در اختیار ماست به آنچه می‌خواستیم نرسیدیم و فرزندان‌مان را آنگونه که باید بر اساس باورهای دینی تربیت نکردیم. اگر ما واقعا شریعت اسلام را رعایت کردیم پیشرفت بیشتری می‌کردیم.
اسکندرجوی تاکید کرد: تربیت می‌تواند میراث فرهنگی را منتقل کند و راه و رسم زندگی را به افراد بیاموزد همان تربیتی که حضرت ام‌البنین (س) داشتند و شخصیتی همچون حضرت عباس (ع) را تربیت کردند، زیرا مادرش ادب را یاد او داده بود و ملاک‌های تربیتش ملاک‌های درستی بود.
وی افزود: پس از شهادت زهرا (س) وقتی علی (ع) خواست همسری انتخاب کند فرمود بروید از یک خانواده شجاع همسری برای من انتخاب کنید و وقتی فاطمه ام‌البنین وارد زندگی ایشان شد و فرزندانش او را فاطمه صدا زدند گفت به من فاطمه نگویید و این نشان از ادب او بود که نمی‌خواست بچه‌های زهرا (س) ناراحت شوند، بنابراین همین ادب بود که از او فرزندی همچون عباس به دنیا آمد و پس از 14 قرن همچنان اسم عباس به عنوان علمدار حسین (ع) مظهر ادب و ایثار مطرح است.
این استاد حوزه علمیه با تاکید بر این‌که «اگر به شریعت اسلام درست عمل کنیم فرزندان‌مان رشد بیشتری پیدا می‌کنند» گفت: اگر دنیا را دوست داریم باید برای آخرت دوست داشته باشیم که رعایت این مسائل باعث می‌شود یک جامعه خوب و فرزندان سالم داشته باشیم و ترسی از دشمن در برابر هجمه‌های آنها نداشته باشیم.
انتهای پیام