برگزیده‌ی بخش شاعران بدون کتاب جایزه‌ی شعر خبرنگاران گفت: ناشران و نشریات پایتخت در حق شاعران و نویسندگان شهرستانی ظلم می‌کنند.

ابراهیم عادل‌نیا، برگزیده‌ی بخش ویژه‌ی هفتمین دوره‌ی جایزه‌ی شعر خبرنگاران، در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره‌ی وضعیت شعر در سال‌های اخیر گفت: احساس می‌کنم وضعیت شعر پس از یک دوره‌ی گذار، در دهه‌ی 80 به یک ثبات رسید. الآن نیز می‌بینیم اقبال عمومی مردم به شعر آزاد بسیار زیاد شده است و در این قالب شعری شاعران قدر و خوبی داریم؛ شاعرانی چون سیدعلی صالحی، شمس لنگرودی، حافظ موسوی، شهاب مقربین و شاعران شهرستانی که متأسفانه به خاطر شرایط شناخته‌شده نیستند.

این شاعر جوان در ادامه درباره‌ی رویکرد شاعران به ساده‌نویسی اظهار کرد: به نظر من، ما امروز خواسته یا ناخواسته وارد دوران مدرن شده‌ایم و در این دوره تکلیف شاعران و نویسندگان آزادسرا مشخص شده و شعر و شاعران زبان خود را پیدا کرده‌اند. من منتقد این هستم که ساده‌نویسی به سطحی‌نویسی تعبیر شود؛ چرا که در حال حاضر شعر آزاد به یک فرم و قالب جهانی رسیده که می‌تواند به راحتی از طریق ترجمه با تمام دنیا ارتباط برقرار کند.

عادل‌نیا در ادامه درباره‌ی جایزه‌های شعر و نقش آن‌ها در دیده شدن شاعران گفت: در تمام دنیا این جوایز هستند که نویسنده‌ها و شاعران را معرفی می‌کنند و در واقع جوایز یک نقطه‌ی پرتاب و دیده شدن برای نویسندگان و شاعران هستند؛ بنابراین در ایران هم به جوایز ادبی نیاز داریم. برای نمونه همین جایزه‌ی شعرخبرنگاران برای من خیلی مقدس بود؛ چرا که باعث شد من بزرگان شعر و ادب را ببینم و از آن‌ها انرژی بگیرم، با آن‌ها صحبت کنم، با آن‌ها ارتباط برقرار کنم و خودم را به عنوان یک شهرستانی نشان دهم.

او در ادامه افزود: جایزه‌ی شعر خبرنگاران جایزه‌ی مثبتی است که باید با تبلیغات بیش‌تری همراه باشد؛ چرا که در زمانی که برخی از مسؤولان به شعر اهمیت نمی‌دهند یا فقط به بخشی از آن توجه می‌کنند، این جایزه به شکل مستقل و فارغ از بحث مادی توانسته تریبونی برای شعر و شاعر باشد. من این جایزه را از دوره‌های قبل تعقیب می‌کردم. سال گذشته هم می‌خواستم شرکت کنم که نشد و امسال به شدت پی‌گیر برگزاری آن بودم و امروز خوشحال‌ام که در این جایزه برگزیده شدم.

این شاعر اردبیلی سپس از ناشران و نشریه‌های ادبی پایتخت به خاطر توجه نکردن به شاعران و نویسندگان شهرستانی انتقاد کرد و در این‌باره گفت: نمی‌خواهم منفی‌بافی کنم و از واژه‌ی باندبازی استفاده کنم؛ اما ناشران و نشریات پایتخت در حق شاعران و نویسندگان شهرستانی ظلم زیادی می‌کنند. این شاعران بدون هیچ تریبون، مجله و نشست‌های ادبی ویژه‌ای بی‌ادعا کار می‌کنند؛ ولی به این دلیل که ناشران و مجلات از آن‌ها حمایت نمی‌کنند، دیده نمی‌شوند. خودم چند بار برای نشریات مختلف شعر فرستاده‌ام؛ ولی آن‌ها این شعرها را منتشر نکرده‌اند.

او با اشاره به این‌که شاعران بسیار مطرحی در شهرستان‌ها بدون هیچ تریبونی به صورت گم‌نام شعرهای بسیار خوبی دارند، اضافه کرد: با توجه به سهل شدن ارتباطات به خاطر وجود رسانه‌ها و اینترنت، شاعران شهرستانی هم‌سطح و هم‌مسیر دیگر شاعران در حال حرکت‌اند و همین که شاعری شهرستانی در جایزه‌ی شعر خبرنگاران برگزیده می‌شود، نشان می‌دهد این شاعران نیز به یک پختگی رسیده‌اند. فضا هم دیگر مثل دهه‌ی 60 نیست که تک‌صدایی در فضای شعر حاکم باشد؛ بلکه امروز دیگر تکثر صداها اتفاق افتاده که خوش‌یمن است.

به گفته‌ی عادل‌نیا، «مرگ یک‌دست سفید می‌پوشد» عنوان مجموعه‌ی شعر اوست که طبق وعده‌ی انتشارات نگاه، قرار است در این انتشارات منتشر شود.

انتهای پیام