تحقیقی جدید نشان می‌دهد افرادی که در مقایسه با دیگران در معرض خطر ابتلای ژنتیکی به اسکیزوفرنی هستند، احتمال کاهش بهره هوشی طی زمان نیز برای آنان بیشتر است.

به گزارش سرویس پژوهشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه اصفهان، دانشمندان دانشگاه ادینبورگ انگلستان می‌گویند که این نتایج می‌تواند زمینه تحقیقات مرتبط با چگونگی تاثیر ژن‌های متفاوت اسکیزوفرنی بر عملکرد مغز را طی گذشت زمان مهیا کند.

به منظور این پژوهش، محققان امتیازات بهره هوشی بیش از هزار شهروند ادینبورگی را که در سال1947، 11ساله بوده و تحت تست‌های سنجش عملکردهای کلی شناختی قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار دادند. سپس 59 سال بعد نیز این داده‌ها را دوباره مقایسه کردند.

دانشمندان طی این تحقیق توانستند احتمال ژنتیکی ابتلا به اسکیزوفرنی همه این افراد را محاسبه و آنها را به دو گروه پر خطر و کم خطر تقسیم کنند؛ با وجود حامل بودن ژن اسکیزوفرنی، هیچ یک از افراد گروه این بیماری را بروز ندادند. سپس امتیازات (IQ) افراد پرخطر و کم خطر را مقایسه کردند.

محققان متوجه شدند که در سن 11 سالگی تفاوتی در (IQ) افراد مشاهده نشد اما افراد پرخطر با افزایش سن تا 70 سالگی دچار کاهش (IQ) شده‌اند.

پژوهشگران درباره نتایج به دست آمده چنین می‌گویند: "حفظ مهارت‌های فکری در سنین پیری امر مهمی برای زندگی راحت و مستقل تلقی می‌شود. زمانی که بنا به دست طبیعت، ژن‌های اسکیزوفرنی در بدن شخصی به وجود می‌آید، اینجاست که خطر اندک اما قابل شناسایی بدتر شدن عملکردهای شناختی با افزایش سن پیش می‌آید."

بیماری اسکیزوفرنی با عدم توانایی درک یا بیان واقعیت همراه است. این بیماری دارای عوارضی همچون عدم ارتباط منطقی در رفتار و گفتار، انزوا، گوشه نشینی بیش از حد و توهم و هذیان است.

این پژوهش در مجله "Biological Psychiatry" منتشر شده است.

انتهای پیام