تقوا از ماده «وقایه» به معنی حفظ کردن چیزی در برابر آفات است. تقوا به معنی محفوظ داشتن روح و نفس است از آن چه بیم می‌رود و به آن زیان رساند.

به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، امام علی(ع) در پاسخ به این سوال که چه چیزهایی مانع تقوا و پرهیزگاری انسان می‌شود، می‌فرمایند: " جای گرفتن تقوا، در دلی که شیفته دنیا باشد، حرام است1".

ایشان همچنین می‌فرمایند: "به خدا قسم هیچ بنده‏‌ای را نمی‌شناسم که تقوایش سودمند باشد، مگر این که زبانش را نگهدارد2".

مولای متقیان و اسوه پرهیزگاری بشریت در جای دیگر می‌فرمایند: " کسی که دشمنی ورزد، نمی‌تواند از خدا پروا داشته باشد3".

امام علی(ع) درباره این که تقوا داشتن چه کسی را خشنود می‌سازد؟ چنین فرمودند: " تقوا نهایت خشنودی خداوند از بندگان خود و خواسته او از آفریدگانش می‌باشد4".

پیامبر خدا(ص) نیز درباره این که کار همراه با تقوا چه جایگاهی دارد؟ فرمودند: "به عملِ با تقوا بیشتر اهتمام داشته باش، تا به عملِ بدون تقوا؛ زیرا هیچ عملی که با تقوا توأم باشد اندک نیست، چگونه اندک باشد عملی که پذیرفته می‌شود! چون خداوند عز و جل می‌فرماید: «جز این نیست که خداوند از تقوا پیشگان می‌پذیرد5".

منابع:

1- غررالحکم: 4904 منتخب میزان الحکمة: 606

2- نهج‌البلاغة: الخطبة 176 منتخب میزان الحکمة: 606

3- نهج‌البلاغة: الحکمة 298 منتخب میزان‌الحکمة: 606

4- غررالحکم: 3620 منتخب میزان‌الحکمة: 604

5- المائدة: 27. بحارالأنوار: 70 / 286 / 8 منتخب میزان‌الحکمة: 604

انتهای پیام