مرکز بررسی اسناد تاریخی با بررسی اسناد منتشر شده ساواک و مراجعه به منابع تاریخی، اقدام به نشر اسنادی از اقدامات انقلابی آیت‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی کرده است که گوشه‌ای از زوایای مخفی و انقلابی این استاد اخلاق را روشن می‌سازد.

به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت‌الله‌ آقا مجتبی تهرانی متن کامل این گزارش به شرح زیر است:

گذشته از مراتب علمی حاج آقا مجتبی که این روزها کم و بیش در رسانه‏‌ها از آن سخن به میان آمده و بسیاری از مردم ایران به ویژه تهرانی‏‌ها تازه متوجه شده‏‌اند که در شهرشان‏ چه در گرانبهایی‏ نهفته بود و آنها از آن بی‏‌اطلاع و بالطبع بی‏‌بهره بودند، نیم‏ نگاهی به اسناد به‌جا مانده در بایگانی دستگاه امنیتی رژیم پهلوی ما را با بخشی از فعالیت‏‌های سیاسی این عالم ربانی که از نگاه آنان مخفی نمانده آشنا می‏‌سازد.

عشق و علاقه حاج آقا مجتبی به امام خمینی(ره) بر هیچ کس پوشیده نیست، او شاگرد مکتب امام(ره) بود و به همین دلیل اولین حرکت سیاسی وی بنابر آنچه در اسناد آمده مربوط به دستگیری و بازداشت حضرت امام خمینی(ره) است.

رژیم شاه در 15 خرداد 1342 مطابق با 12 محرم 1383 قمری اقدام به دستگیری و بازداشت امام خمینی(ره) و جمعی از علما و طلاب حوزه‏‌های علمیه نمود. این حرکت رژیم که واکنشی فراگیر و همگانی در پی داشت، منجر به قیام خونین 15 خرداد گردید.

جامعه‌ی روحانیت و حوزه‏‌های علمیه نیز در راه پشتیبانی از امام، تمام نیروی خود را که در تاریخ روحانیت شیعه بی‏ سابقه بود به طور چشمگیری به کار گرفت.

در این میان حاج آقا مجتبی تهرانی به همراه جمعی از فضلا و مدرسین حوزه‌ی علمیه‌ی قم از جمله کسانی بودند که با ارسال نامه‏‌ای به هیات دولت وقت، اعتراض خود را علنی و آشکار ساختند. در بخشی از این نامه که در تاریخ 8/ 7/ 1342 منتشر شده، آمده است:

"... متأسفانه با همه‌ی سوابق و خدمات نامبرده، دولت ایران، وضع حوزه‌ی علمیه‌ی قم را متزلزل و پس از چند حمله، بالاخره مرجع عالیقدر شیعه، حضرت آیت‏‌الله خمینی ادام‏ الله ظله را به جرم دفاع از دین و آزادی بازداشت نموده و احساسات ملت مسلمان ایران را برانگیخت ... حوزه‌ی علمیه‌ی قم از بازداشت حضرت آیت‏‌الله خمینی مدظله‏ سخت ناراحت و چند هزار طلاب در نگرانی شدیدی به سر می‏‌برند و به دولت اخطار می‏‌کنند که هر چه زودتر باید رفع مزاحمت از معظم له بشود..."

مسئول کتابخانه امام خمینی(ره)

رژیم شاه با تبعید امام خمینی(ره) به ترکیه و از آنجا به نجف درصدد بود تا مانع از فعالیت‏‌ها و تحرکات ضد استبدادی و استعماری امام(ره) شود. غافل از آنکه امام(ره) در هر زمان و مکانی از انجام تکلیف و وظیفه الهی خود غافل نبوده، به اشکال مختلف رسالت الهی خود را به انجام می‏‌رساند.

با تغییر تبعیدگاه امام از ترکیه به نجف، رژیم شاه به برنامه ریزی و اجرای توطئه‌های پی در پی علیه معظم له پرداخت. در ماه‏‌های آغازین سال 1346 رژیم اشغالگر قدس به منظور در هم‏ شکستن مقاومت جانانه و استوار جمال عبدالناصر از زمین و هوا و دریا به کشورهای مجاور فلسطین یورش برده و به اشغال سرزمین‏‌های عربی پرداخت.

امام خمینی(ره) که هیچ‌گاه از یاد فلسطین اشغالی غافل نبود و همواره ملت‏‌های مسلمان را به مبارزه و نبرد همه جانبه علیه صهیونیسم فرا می‏‌خواند، طی اعلامیه‏‌ای ملت‌های مسلمان را به اتحاد و نبرد سرنوشت ساز برای ریشه‌کن ساختن صهیونیسم و آزادی فلسطین فراخواند. این حرکت جدید و توفان‌زای امام(ره) از تبعیدگاه نجف، شاه را نگران و وحشت‏ زده کرد. از این رو یک سلسله برنامه‏‌هایی را که در حقیقت جنبه انفعالی و انتقام جویانه داشت به مرحله اجرا درآورد.

اشغال و تعطیلی مدارس فیضیه و دارالشفاء توسط عوامل رژیم، ممانعت از برگزاری مراسم روضه و سخنرانی در منزل امام(ره) در قم در ابتدا و در ادامه محاصره و بستن آن، تبعید آیت‏‌الله سید مرتضی پسندیده، برادر بزرگ حضرت امام(ره) از قم و در نهایت غارت منزل و کتابخانه‌ی امام در قم از جمله‌ی این اقدامات بود.

نام حاج آقا مجتبی برای اولین بار در اسناد ساواک در این ماجرا به چشم می‏‌خورد. با اینکه حضرت امام(ره) چندین سال درگیر مبارزه و مشقات خاص آن بودند، اما این‏ها مانع از توجه ایشان به سایر جهات نمی‏‌شد. ایشان پیش از تبعید، منزلی را که مقابل مدرسه‌ی حجتیه، به عنوان وجوهات به ایشان واگذار شده بود به کتابخانه و محل بحث و درس طلاب تبدیل کرد. نام این کتابخانه "کتابخانه‌ی حضرت ولی عصر(عج)" بود که هم‏‌اکنون در محل آن، درمانگاه خیریه‌ی "عترت و قرآن" احداث شده است.

رژیم شاه همزمان با یورش به منزل امام خمینی(ره) به این کتابخانه نیز یورش برد و هزاران جلد کتاب علمی، فلسفی، سیاسی، اقتصادی و اخلاقی آن کتابخانه را به یغما برد و درِ کتابخانه را مهر و موم کرد.

در صورت جلسه‏‌ای که به دنبال غارت کتابخانه‌ی ولی‌عصر(عج) تنظیم شده، آمده است:

"ساعت 12:30 روز 22/ 8/ 46 با حضور امضاکنندگان زیر و آقای علی اکبر آزاد، نماینده دادسرای شهرستان قم، به کتابخانه ولیعصر واقع در خیابان حجتیه پلاک 56 رفته، آقای شیخ مجتبی تهرانی، ناظر و مسئول فعلی کتابخانه در آنجا حضور داشته، تعداد هشت باب اتاق موجود در محل مزبور که فقط دو اتاق تو در تو در طبقه تحتانی مخزن کتاب بوده لاک و مهر، کلیه اتاق‏‌ها تحویل نماینده ساواک گردید."

احمد مهران، رییس ساواک قم طی گزارشی در همان روز شرح ماوقع را برای اربابان خود در اداره کل سوم ساواک چنین گزارش کرد:

"... ساعت 12:30 روز فوق (ندارد) با تشریفات قانونی کتابخانه خمینی واقع در خیابان حجت به نام کتابخانه ولی‌عصر با حضور مجتبی تهرانی ناظر و مسئول فعلی کتابخانه، تعداد هشت باب اتاق موجود در محل مزبور ممهور و کتب موجود در کتابخانه پس از صورت‏ برداری با صورت جلسه مربوطه پس تا تقدیم. ضمنا این محل نیز وسیله مأمورین شهربانی تحت مراقبت و از تردد طلاب نیز جلوگیری به عمل آمده است."

کلیه اسناد و کتب موجود در کتابخانه که بالغ بر 10 هزار جلد می‏‌شد به تهران منتقل و از سرانجام آنها تا کنون هیچ اطلاعی در دست نیست. عناصر اداره کل سوم ساواک با اعلام آماده‌باش به تعدادی از کارکنان خود، به بررسی اسناد و مدارک غارت شده پرداختند تا به استناد آنها در روزهای بعد به بازداشت و دستگیری مرتبطین امام(ره) اقدام نمایند.

کمتر از دو ماه از این ماجرا نگذشته بود که گزارش یکی از منابع ساواک به بخش امنیت داخلی ساواک آنها را به تکاپو انداخت. متن این گزارش که تاریخ 17/ 10/ 46 بر بالای آن نقش بسته، بدین شرح است:

"موضوع: شیخ مجتبی تهرانی فرزند عبدالعلی

نامبرده بالا که به منظور دفن جسد پدرش به نجف عزیمت نموده بود و اخیرا به تهران مراجعت نموده است، در تاریخ 12/ 10/ 46 اظهار داشت: در نجف کلیه علما از جنازه پدرم تشییع به‌عمل آوردند و با احترام تمام او را بخاک سپردند. بعد برای خداحافظی به‌منزل آقای خمینی رفتم؛ ایشان پرسیدند: شنیده‏‌ام دولت قلابی مانع از تشییع جنازه پدرت شده، من جواب دادم مطلب چنان است که می‌دانید و آقای خمینی با عصبانیت اظهار نمود: آن روزی که من در مقام مبارزه بر علیه دستگاه فاسد برخاستم می‏‌دانستم که دستگاه فاسد که در رأس آن... قرار دارد تصمیم قطعی گرفته که روحانیت را از بین ببرد. اگر تمام روحانیون با وحدت و اتفاق مبارزه را ادامه می‏‌دادند، کار به اینجا نمی‏‌رسید و تنها موضوعی که مانع اجرای مقاصد دستگاه شده است اول افکار مردم و دوم برای خاطر اربابان...( امریکا و انگلیس) آنها برای جلوگیری از نفوذ و مرام کمونیست، دینِ ظاهری را لازم دانسته و الا عقیده به‌دین ندارند."

ملاقات و دیدار حاج آقا مجتبی با حضرت امام خمینی(ره) و فرمایشات امام(ره) علیه رژیم از نکات مهم و حساسیت برانگیز این گزارش بود. همین امر سبب تشکیل پرونده انفرادی برای حاج آقا مجتبی شد. ناصر مقدم که در آن زمان مدیریت اداره کل سوم ساواک را بر عهده داشت، ذیل این گزارش با نوشتن جمله‌ی: "تحت مراقبت قرار گیرد" دستور مراقبت و کنترل اعمال و رفتار حاج آقا مجتبی را صادر نمود. فرمایش حضرت امام(ره) در خصوص ممانعت از تشییع جنازه پدر، ناظر به اقدامی است که ساواک در آن مقطع به عمل آورده بود.

قابل ذکر است که آیت‏‌الله حاج شیخ عبدالعلی تهرانی پدر حاج آقا مجتبی که یکی از علمای بزرگ و مطرح تهران بود و در مسجد بزازها اقامه جماعت می‏‌نمود، در تاریخ 23/ 9/ 46 دعوت حق را لبیک گفته، به دیار باقی شتافت.

فرزندان وی، مرحوم حاج آقا مجتبی و آیت‏‌الله حاج آقا مرتضی تهرانی تصمیم به تشییع پیکر پدرشان از مسجد بزازها داشتند که این امر با مخالفت ساواک روبرو شد. همین امر موجب ناراحتی علما و نفرت مردم از ایادی رژیم گردید. ساواک تهران در گزارش مراسم سوم آن مرحوم چنین می‏‌نویسد:

"موضوع: مجلس ختم مرحوم حاج میرزا عبدالعلی تهرانی

در ساعت 21:00 روز 26/ 9/ 46 مجلس ختم مرحوم حاج میرزا عبدالعلی تهرانی در مسجد بزازها تشکیل گردید. جمعیت زیادی در این مسجد گرد آمده بودند و تمام علما به ‌ویژه مخالفین شرکت داشتند. مخصوصا آقایان سید علینقی تهرانی سبط و محمد صادق لوا سانی خود را در ردیف صاحب مجلس قرار داده و جلو در، از مردم پذیرایی می‏‌کردند.

در این موقع سید غروی منبر رفت و در اطراف شخصیت علم و علما بحث نموده و هنگام ذکر مصیبت جریان تشییع جنازه حضرت امام حسن مجتبی(ع) را تشریح حمله شدید به دولت و مأمورین انتظامی نمود و مخالفتی را که در روز تشییع جنازه از طرف پلیس شده تشبیه به‌عمل بنی‏‌امیه کرده و گفت همانطوری که جنازه این مرحوم را غریبانه دفن کردند، جنازه حضرت امام حسن را هم بنی‏‌امیه به دستور عایشه تیرباران کردند. این مطلب چنان در مردم تأثیر داشت که حاضران شدیدا گریه کردند."

به دنبال دستور صریح ناصر مقدم در خصوص مراقبت از حاج آقا مجتبی، اداره کل سوم طی نامه‏‌ای به ساواک تهران در تاریخ 18/ 11/ 46 نوشت:

"موضوع : شیخ مجتبی تهرانی

1 خواهشمند است دستور فرمایید با توجه به اهمیت اظهارات نامبرده، به منابع مربوطه آموزش داده شود که اعمال و رفتار و تماس‏‌هایش را تحت نظر قرار داده و در صورت مشاهده فعالیت مضر و مشکوکی از او مراتب را به موقع با تعیین خلاصه‏‌ای از سوابق و سوابق کامل مشارالیه اعلام دارند.

2 یک قطعه عکس وی را تهیه و ارسال نمایید."

دو ماه بعد پرویز ثابتی مدیر کل بهایی ساواک که خصومت دیرینه با روحانیت داشت، به عنوان قائم مقام اداره کل سوم دستور تداوم مراقبت از حاج آقا مجتبی را صادر نمود:

"درباره شیخ مجتبی تهرانی فرزند حاج عبدالعلی

خواهشمند است دستور فرمایید ضمن تسریع در ارسال عکس نامبرده بالا به منابع مربوطه آموزش داده شود که کماکان اعمال و رفتار و تماس‏‌های مشارالیه را تحت نظر قرارداده و در صورت مشاهده عمل خلاف و مشکوکی از وی مراتب را به موقع به این اداره کل اعلام دارند."

ساواک تهران نهایتا در تاریخ 1/ 3/ 47 با ارسال یک قطعه عکس و فرم بیوگرافی اعلام نمود: "اعمال و رفتار مشارالیه تا حدود امکان تحت مراقبت قرار داد."

نماینده امام خمینی(ره)

امام خمینی(ره) در نخستین سال اقامت در تبعیدشان در نجف، به جهت فضای خاص حوزه‌ی نجف از پرداخت شهریه به طلاب خودداری نمود و تنها به تقسیم وجوهی در ماه مبارک رمضان بسنده کرد. آن‌گاه حدود یک سال هر دو ماه یک‌بار شهریه می‏‌داد و سرانجام از تاریخ آبان 1347 به طور مرتب و رسمی به دادن شهریه پرداخت.

بازتاب گسترده‌ی تقسیم بودجه‏‌ای از طرف امام(ره) در حوزه نجف اشرف، رژیم شاه و دستگاه جاسوسی ساواک را که با تمام قدرت می‏‌خواستند او را در نجف مطرود کنند و یاد او را از خاطره‏‌ها بزدایند، سخت پریشان کرد و بیش از پیش بر آن داشت که از رسیدن بودجه برای او از راه ایران پیشگیری کنند.

کارشناسان ساواک گرد هم آمدند تا شاید بتوانند برای جلوگیری از بودجه‏‌هایی که مرتب از طرف مردم ایران به نجف فرستاده می‏‌شد، راه حلی بیابند، لیکن هر چه بیشتر تلاش می‏‌کردند کمتر نتیجه می‏‌گرفتند و برعکس مرتب گزارش‏‌هایی مبنی بر رسیدن بودجه بیشتری برای امام(ره) از راه ایران دریافت می‏‌کردند. ساواک در تاریخ 1/ 4/ 45 طی گزارشی آورده است:

"طبق اطلاع واصله همه ماهه وجوهی از طرف بازاریان به عنوان سهم امام و غیره جمع‏‌آوری و بوسیله چند نفر از معممین داده می‏‌شود که به آقای خمینی مسترد دارند..."

ساواک تلاش گسترده‏‌ای را جهت شناسایی افراد و منابعی که وجوهات در اختیار امام قرار می‏‌دادند آغاز کرد و این تلاش‌ها را تا روزهای آخر قدرت خود نیز ادامه دادند و کلیه مراکز و افرادی را که گمان می‏‌کردند برای امام پول می‏‌فرستند تحت کنترل گرفتند.

در طرف دیگر مبارزین و حضرت امام(ره) نیز با استفاده از شیوه‏‌های مختلف تلاش‏‌های ساواکی‏‌ها را بی‏ ثمر و شگردهای آنها را خنثی می‏‌کردند. ساواک تهران طی گزارشی در تاریخ 17/ 11/ 53 به یکی از این شیوه‏‌ها اشاره می‌کند که ضمن آن نقش حاج آقا مجتبی تهرانی نیز به عنوان یکی از نمایندگان امام(ره) کاملا مشهود است:

"اخیرا نامه‏‌ای از جانب خمینی به آدرس قم حاج محمد حسن اعرابی فرستاده شده و در داخل آن نامه‏‌ای دیگر به نام احمد خمینی موجود است. مفاد نامه به قرار زیر می‏‌باشد:

اگر چه تازه کاغذ نوشته‏‌ام لکن چون از شماها و دیگران اخیرا مکتوبی نمی‌رسد و شایع است که مکاتیب ممنوع است؛ لهذا از طریق دیگر نوشتم شاید برسد. شما اگر می‏‌خواهید کاغذ به آدرس‏‌های زیر بنویسید و نیز به وسیله آقای قرهی یا شخص دیگر به اشخاصی که در تهران هستند و می‏‌خواهند وجه برسانند بگویید که مکتوب از طریق سابق نمی‏‌رسد به این آدرسها بنویسند:

1 آقای غروی 2 آقای حق‏ شناس 3 حاج سید محمد حسین لنگرودی 4 حاج آقا مرتضی تهرانی 5 حاج آقا مجتبی تهرانی 6 آقای روحانی پسر مرحوم حاج سید احمد قمی اخوی مرحوم حاج میرزا محمود ظاهرا مسجدش در خیابان گرگان است. 7 حاج سید محمد علی لواسانی 8 حاج شیخ احمد مجتهدی و همین‌طور دیگران؛ لکن باید به طور خصوصی باشد و به آنها هم سفارش شود که فاش نشود. آقای قرهی هم به همین نحو مکاتبه کنند. آدرسها از این قرار است:

1 کویت صندوق پستی 100 حاج سید اسماعیل بهبهانی 2 بیروت شارع النبی وسیله سید کمال المرعشی حجت الاسلام آقای خلخالی 3 الدوحه قطر ص پ 2352 شیخ عیسی عبدالحمید الخاقانی

البته هر دفعه به یکی از این وسائل کاغذ خودتان را در پاکتی بگذارید و آن پاکت را جوف پاکت دیگر و به اسم یکی از این اشخاص بفرستید شاید ان‌شاءالله برسد."

در سند دیگری که ساواک تهران با عنوان " نمایندگان خمینی" برای ریاست ساواک و اداره کل سوم ارسال داشته به این موضوع اشاره دارد:

"... ضمنا ساواک جنوب شرق گزارش نموده است با تحقیقات مجددی که پیرامون شناسایی افراد منظور و چگونگی طریقه دریافت و پرداخت وجوهات مورد نظر به عمل آورده، افراد منظور و چگونگی طریقه دریافت و پرداخت وجوهات موردنظر به عمل آورده، افراد مشروحه زیر شناخته گردیده‏‌اند:

1 مرتضی آشتیانی، پیشنماز مسجد بزازها

2 مجتبی تهرانی، پیشنماز مسجد جامع

شخصی به نام سید مهدی لواسانی پیشنماز مسجد گذر لوطی صالح که از سادگی پاره‏‌ای مردم سوء استفاده کرده و به نام خمینی وجوهات دریافت می‏‌دارد..."

مروج امام خمینی(ره)

یکی از اهداف رژیم شاه از تبعید امام خمینی(ره) زدودن نام و یاد او از اذهان و خاطره‏‌ها بود. آنها گمان می‏‌کردند با دور شدن امام از میهن به‌تدریج، روحانیت و مردم دچار فراموشی شده، شعله مقدسی که او برافروخته بود، خاموش و سرد می‏‌شود.

روحانیون مبارز که نسبت به این توطئه شناخت و آشنایی کامل داشتند از راه‏‌های مختلف یاد و خاطره امام(ره) را زنده نگاه داشته، در سخنرانی‏‌های خود به مناسبت،‏ نام امام را به زبان می‌آوردند و یا با بیان مسائل شرعیه از رساله‌ی عملیه‌ی امام خمینی(ره) و حتی دعا کردن برای ایشان، همیشه یاد و خاطره‌ی او را زنده نگه می‌داشتند. از همین رو بود که داشتن رساله‌ی عملیه‌ی امام(ره) و حتی بردن نام امام جرم محسوب شده، زندانی شدن در پی داشت.

ماموران ساواک توسط منابع خود در هر گوشه‏‌ای اگر نام امام(ره) برده می‏‌شد آن را رصد کرده و گزارش آن را برای سلسله مراتب خود ارسال می‌نمودند. ساواک جنوب شرق در یکی از گزارش‏های خود با عنوان "مروجین خمینی" چنین می‏‌نویسد:

"سید محسن رفیعی اظهار داشته است: بعد از پدرم شخص خودم، مقلد خمینی هستم و علاوه بر آن پدرم به من دستور داده‏‌اند که خمینی اعلم بر تمام مراجع تقلید است.

نظریه شنبه: در این صورت( در) مسجد جامع هم‏‌اکنون سه نفر ترویج خمینی را می‏‌نمایند 1 سید محسن رفیعی 2 خلیلی 3 شیخ مجتبی تهرانی و خارج از مسجد لاهوتی که امام جماعت مسجد کوچک بین‏ الحرمین شده و دیگر مرتضی تهرانی است که امام جماعت مسجد بزازها می‌باشد..."

در گزارش دیگری به تاریخ 9/ 7/ 54 که به فعالیت‏‌های مرحوم آیت‏ الله سید‏عبدالمجید ایروانی از روحانیون منطقه جنوب تهران اشاره دارد، در همین خصوص آمده است:

" سید عبدالمجید ایروانی امام جماعت مسجد ابوالفضل، سمنانی‌های مقیم مرکز، درباره خمینی فعالیت‏‌های زیادی نموده و حتی مقلدین مراجع دیگر را به او ارجاع می‏‌دهد؛ خاصه آنکه به مناسبت فرارسیدن موسم حج از حجاج پول زیادی دریافت و با شیخ مرتضی و شیخ مجتبی تهرانی امام جماعت مسجد بزازها و جامع همکاری دارد ..."

مقاله روزنامه اطلاعات

پس از شهادت حاج آقا مصطفی خمینی در اول آبان 1356 روحانیت و مردم، عشق و ارادت خود را بیش از پیش به ساحت مقدس حضرت امام خمینی(ره) ابراز داشته و با برگزاری مراسم و برنامه‏‌های مختلف یاد و خاطره‌ی امام را زنده نمودند.

این جوش و خروش، دستگاه امنیتی رژیم و اربابان آنها را دچار ترس و واهمه نمود. به همین جهت در 17 دی ماه 1356 روزنامه اطلاعات مقاله‏‌ای سفارشی را با عنوان" ایران و ارتجاع سرخ و سیاه" با امضای مجعول "رشیدی مطلق" منتشر نمود. در این مقاله، ساحت مرجعیت شیعه مورد اهانت واقع گردید. این امر واکنش همگانی مردم، علما و طلاب حوزه‏‌های علمیه را در پی داشت.

جامعه روحانیت تهران طی نامه‏‌ای خطاب به حضرات آیات عظام و مراجع عالیقدر شیعه ضمن اظهار تأسف از این اقدام رژیم، آن را محکوم نمودند. حاج آقا مجتبی یکی از امضا کنندگان این نامه بود. در بخشی از این نامه آمده بود:

" مطلب اهانت‏‌آمیز روزنامه اطلاعات در صفحه 7 روز شنبه 17 دی ماه 56 مطابق 27 محرم 98 به مقام شامخ روحانیت و مراجع عالیقدر تقلید، مخصوصا حضرت آیت‏‌الله العظمی آقای خمینی (دام ظلالهم) موجب تأسف عمیق قاطبه مسلمانان گردید... جای کمال تأثر و تأسف است که مقامات مسئول به جای اقدام جدی برای تنبیه توهین کننده، جسورانه به روی مردم مسلمان و بی پناهی که برای ادای وظیفه دینی و وجدانی خود در قم اقدام کرده اند، آتش گشوده، جمعی بی گناه را مقتول و مجروح و متأسفانه مطلب در جراید تحریف و به گونه‌ای دیگر وانمود شده است..."

در آستانه انقلاب اسلامی حاج آقا مجتبی تهرانی همگام با سایر علمای تهرانی و توده‏‌های مردم در برنامه‏‌ها و فعالیت‏‌های انقلاب شرکت داشت و با ورود امام(ره) در 12 بهمن 1357 به دیدار پیر و مراد خویش شتافت.

منابع:

1 اسناد ساواک

2 نهضت امام خمینی، سید حمید روحانی

3 اسناد انقلاب اسلامی، سید حمید روحانی

انتهای پیام