جایزه‌ی «مهرگان ادب» سرانجام برگزیدگان دوره‌های یازدهم و دوازدهم خود را معرفی و جایزه‌های آن‌ها را اهدا کرد. در این جایزه، برگزیدگان و تقدیری‌ها همه نویسندگان زن بودند؛ دو نویسنده‌ی زن برگزیده شدند و از سه نویسنده‌ی زن تقدیر شد.

به گزارش خبرنگار ادبیات و نشر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در بخش رمان، نوولت و داستان بلند، از میان 134 رمان، نوولت و داستان بلند که در سال‌های 1388 و 1389 در ایران منتشر شده است‌، هیأت داوران «مهرگان ادب» رمان «شبیه عطری در نسیم» نوشته‌ی رضیه انصاری (نشر آگه) را به عنوان برگزیده معرفی کرد.

در این بخش همچنین رمان «دو پرده‌ی فصل» نوشته‌ی فرشته مولوی (نشر افراز) به عنوان رمان تحسین‌شده معرفی شد.

در بخش مجموعه‌ی داستان نیز از میان 171 مجموعه‌ی داستان که در سال‌های یادشده انتشار یافته است‌، هیأت داوران مهرگان ادب مجموعه‌ی داستان «بماند» نوشته‌ی بهناز علی‌پور گسکری (نشر چشمه) را برگزیده معرفی کرد.

همچنین مجموعه‌ی داستان «خواب با چشمان باز» نوشته‌ی ندا کاووسی‌فر (نشر چشمه) و مجموعه‌ی داستان «و حالا عصر است» نوشته‌ی طیبه گوهری (نشر ثالث) به عنوان مجموعه‌ی داستان تحسین‌شده معرفی شدند.

از سوی دیگر، هیأت داوران جایزه‌ی «مهرگان ادب» به اتفاق آرا، رمان «زیر چتر شیطان» نوشته‌ی زنده‌یاد محمد ایوبی (نشر هیلا) را شایسته‌ی تحسین ویژه دانست و به کوشش‌های این نویسنده‌ی فقید ادای احترام کرد.

در چارچوب ضوابط جایزه‌ی مهرگان، کتاب‌هایی به مرحله‌ی نهایی جایزه راه می‌یابند که نویسندگان آن‌ها در زمان اعلام رأی هیأت داوران، در قید حیات باشند.

هیأت داوران دوره‌های یازدهم و دوازدهم جایزه‌ی مهرگان ادب، احمد پوری، علیرضا سیف‌الدینی و مهدی غبرایی بودند.

به گزارش ایسنا، در نشستی که عصر جمعه، 29 دی‌ماه، با حضور دست‌اندرکاران و برگزیدگان جایزه‌ی «مهرگان ادب» برگزار شد، علیرضا زرگر - دبیر جایزه‌ی مهرگان - در سخنانی با اشاره به تأخیری که در برگزاری مراسم پایانی این جایزه پیش آمده است، گفت: بعضا بحث می‌شود که مسؤولانی درباره‌ی حمایت‌ از جوایز خصوصی حرف می‌زنند. به یاد نمی‌آورم ما چنین چیزی خواسته باشیم و از هیچ مقام دولتی در هیچ دولتی تقاضای حمایت نکرده‌ایم. جایزه‌ی مهرگان مستقل است و سعی می‌کند ضوابط را رعایت کند.

او در ادامه گفت: بر اساس آیین‌نامه‌ی مراکز و انجمن‌های فرهنگی، تاکنون چهار بار تقاضای رسمیت بخشیدن به این تشکل کوچک خودمان را داشته‌ایم و از روش‌های گوناگون اقدام کرده‌ایم که نتیجه‌ای نداشته است. ما حمایت نمی‌خواهیم، ولی آمادگی نشان داده‌ایم که در چارچوب همین مقررات کار کنیم.

زرگر با اشاره به تلاش برای برگزاری جایزه‌ی «مهرگان علم» در حوزه‌ی محیط زیست و «مهرگان ادب برای بهترین رمان نوجوان» گفت: داورهای جایزه‌ها خیلی زحمت می‌کشند، ولی آن‌چنان که باید و شاید، جامعه‌ی ادبی توجه لازم را به این موضوع ندارد. گه‌گاه نویسندگان و کسانی که تجربه هم دارند، از انتخاب‌ها گله می‌کنند و قدرشناسی خیلی در جامعه‌ی ادبی ما رسم نشده است.

دبیر جایزه‌ی مهرگان در ادامه به مسائل مالی این جایزه اشاره و اظهار کرد: مسائل مالی مهرگان کاملا شفاف است. ما آن‌چنان هزینه‌ای نداریم که نگران باشیم. می‌شنویم ارقام هنگفتی صرف جایزه‌های خصوصی می‌شود و مورد حمایت‌های خاصی هستند، اما سکوت می‌کنیم، چرا که همه چیز کار ما شفاف است و سرجمعش رقم درشتی نیست. از سویی اسپانسرینگ در حوزه‌ی فرهنگ داشت راه می‌افتاد که به خاطر مسائلی پرهیز کردند.

در ادامه‌ی این نشست که با حضور احمد پوری، مهدی غبرایی و علیرضا سیف‌الدینی - داوران دوره‌های یازدهم و دوازدهم جایزه‌ی مهرگان ادب - همراه بود، احمد پوری با بیان این‌که دفعه‌ی پیش که قرار بوده مراسم جایزه برگزار شود، یادداشتی را آماده کرده بود، در سخنانی گفت: از فاکنر می‌پرسند، چرا می‌نویسی؟ پاسخ می‌دهد، نمی‌دانم. شاید می‌خواهم در دیوار زمان بنویسم. این یادگار من است.

او در ادامه افزود: من درک نمی‌کنم چطور هنرمندی می‌تواند بگوید برای خودم می‌نویسم و به مخاطب کاری ندارم. اگر این‌طور بود، چه نیازی به بیرون آوردن اثر از تودرتوی روح بود؟! نویسنده برای مخاطب می‌نویسد و پاسخ گرفتن از مخاطب، اصلی‌ترین و بزرگ‌ترین پاداش کار اوست.

این مترجم و داستان‌نویس همچنین تأکید کرد: جایزه‌ها و قدردانی‌ها در سراسر جهان مرسوم‌اند که می‌توانند همان پاسخ مخاطب باشند. جایزه‌ی مهرگان از قدیمی‌ترین جایزه‌های خصوصی است که صرفا خود اثر را درنظر می‌گیرد و ثابت کرده با همین قدردانی، پاسخی هرچند کوچک برای نویسنده است.

مهدی غبرایی نیز به خواندن بیانیه‌ی هیأت داوران جایزه‌ی مهرگان ادب پرداخت، که در آن به معرفی برگزیدگان و دلایل انتخاب آن‌ها پرداخته شده بود.

در ادامه‌ی نشست با حضور داوران و دبیر جایزه و فتح‌الله بی‌نیاز - عضو هیأت امنای جایزه‌ی مهرگان -، تندیس و هدیه‌ی برگزیدگان جایزه، رضیه انصاری برای رمان «شبیه عطری در نسیم» و بهناز علی‌پور گسکری برای مجموعه‌ی داستان «بماند»، همراه با دسته گلی به آن‌ها اهدا شد.

بهناز علی‌پور گسکری در سخنان کوتاهی با بیان این‌که بار دوم است جایزه‌ی مهرگان را می‌گیرد و خوشحالی مضاعفی دارد، گفت: این جایزه، جایزه‌ی سالمی است که از حاشیه‌گرایی پرهیز دارد.

او در ادامه، داستان‌های مجموعه‌ی داستان «بماند» را حاصل ستیزه‌هایش با خودش دانست و گفت: همیشه حرف‌هایی هست که بنا به ملاحظاتی گفته نمی‌شود، اما داستان این توانایی را دارد که آن‌ها را بازگو کند. داستان با خون و گوشت انسان ساخته و نوشته می‌شود و ادبیات و داستان برای من یک ضرورت است.

علی‌پور سپس با اشاره به انتشار دو مجموعه‌ی داستان در طول 15 سال فعالیت ادبی‌اش، تأکید کرد: اگر دردی هست، حرفی هست، درکی هست، باید گزیده بیان شود. گزیده‌گویی نیاز زمانه‌ی ماست و داستان‌نویسی آدابی دارد که من سخت به آن پای‌بندم.

رضیه ‌انصاری هم از انتخاب کتابش ابراز خوشحالی و از برگزارکنندگان جایزه‌ی مهرگان تشکر کرد.

انتهای پیام