چهار مدال جهانی و سه نشان المپیک تنها ره‌آورد او برای ایران نبوده است. خیلی‌ها مدال‌های المپیک و جهانی گرفته‌اند، اما بعد از مدتی از یادها رفته‌اند.

آنچه غلامرضا تختی را بعد از گذشت 45 سال همچنان در یادها باقی نگاه داشته، مدال‌هایش نبوده، بلکه اخلاق و مرام پهلوانی و عشقش به مردم بوده که باعث شده هنوز هم رفقای سابقش او را "آقا تختی" بنامند و با احترام از او سخن بگویند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، غلامرضا تختی هفت مدال جهانی و المپیک دارد. کسب مدال‌هایش را از هلسینکی آغاز کرد. نقره مسابقات جهانی 1951 هلسینکی و به دنبال آن مدال نقره المپیک 52 هلسینکی، طلای المپیک 56 ملبورن، طلای مسابقات جهانی 59 تهران، نقره المپیک 60 رم، طلای جهانی 61 یوکوهاما و نقره مسابقات جهانی تولیدو. همه به کنار، اما حضور او در المپیک 1964 توکیو در سن 34 سالگی و با وجود آماده نبودن به خاطر درخواست مردم و نترسیدن از شکست، یکی از کوچک‌ترین کارهای تختی برای رضایت مردم بوده است.

او برای المپیک توکیو آماده نبود، اما فقط به خاطر این که مردم از او می‌خواستند که کشتی بگیرد با سه ماه تمرین در توکیو حضور یافت و چهارم شد. به بهانه چهل و پنجمین سالگرد درگذشت جهان پهلوان «تختی» با چند تن از رفقا و هم دوره‌ای‌های او هم سخن شدیم.

محمد ابراهیم سیف پور در گفت و گو با ایسنا، می‌گوید: تختی یک الگو و اسطوره بوده و هست . هیچ وقت جنگ و دعوا را دوست نداشت. در مسافرت‌هایی که می‌رفتیم همیشه از مرام پهلوانی و بزرگواری و اخلاق خوبش درس می‌گرفتیم.

وی با اشاره به اتفاقات و حاشیه‌های اخیر کشتی ایران می‌گوید: متاسفانه کشتی دارد اصالت خود را از دست می‌دهد. کسانی که روی تشک می‌روند باید احترام آن را حفظ کنند، ولی می‌بینیم که عملا این اتفاق نمی‌افتد.

سیف پور ادامه می‌دهد: در المپیک رم داوران عملا حق من و تختی را گرفتند و نگذاشتند به طلا برسیم، اما از این کارها که امروز می‌بینیم انجام ندادیم. در رم داور به تختی گفت در خاک بنشین و او خیلی خاضعانه و مطیع بدون این که یک کلام حرف بزند گوش کرد در صورتی که حقش نبود، اما به خاطر همان اخلاق پهلوانی‌اش اعتراض نکرد و نقره گرفت.

"امن زاده" دیگر هم دوره تختی است که در گفت و گو با ایسنا، اظهار می‌کند: تختی یک پهلوان واقعی بود که دست مردم را می‌گرفت. او هم از لحاظ اخلاقی و هم از نظر ورزشی مرد بزرگی بود. همیشه بین مردم حضور داشت و با لبخند و مهربانی با آنها رفتار می‌کرد، اما متاسفانه امروز قهرمانان از دست مردم فرار می‌کنند.

وی با بیان خاطره‌ای از تختی می‌گوید: در کشتی او با مدوید روس، تختی 11 دقیقه بر حریف مسلط بود، اما یک دقیقه مدوید پای او را گرفت و تختی شکست خورد که این مساله باعث بر هم خوردن جو سالن شد و مردم از شکست او ناراحت بودند و قبول نداشتند که شکست خورده، اما خود تختی به آقای سیروس پور گفت که شکست من را اعلام کنید تا همه بدانند من باخته‌ام و جو آرام شود.

امن زاده تصریح می‌کند: فکر نمی‌کنم کسی بتواند جای تختی را پر کند، چون او یک پهلوان واقعی بود و علاوه بر قهرمانی، به خاطر همین پهلوانی‌هایش، تواضع و فروتنی‌اش در دل مردم جا داشت.

همچنین حسین ملاقاسمی در گفت و گو با ایسنا، می‌گوید: از افتخارات بزرگ من این است که در چندین اردو و مسافرت کنار آقا تختی بوده ام و از رفتار ، کردار، گفتار و خصلت ورزشی او درس اخلاق گرفته‌ام، چرا که هر چه مقام و مدال می‌گرفت تواضع‌اش بیشتر می‌شد و همیشه از دروغ و تملق متنفر بود.

وی ادامه می‌دهد: ای کاش به جای این همه عکس که از او در سالن‌های ورزشی هست کمی هم از مرام او گفته می‌شد. من همیشه به مربیان می گویم که وقتی با نونهالان تمرین می‌کنند وظیفه دارند هفته‌ای یک بار موعظه‌گری کنند و از فضائل اخلاقی امثال تختی برای کودکان بگویند، اما متاسفانه این کارها انجام نمی‌شود و شاهد این هستیم که امروز بعضی از ورزشکاران با پیروزی در دو کشتی فکر می‌کنند به عرش رسیده‌اند و حتی به پیشکسوتان سلام نمی‌کنند.

ملاقاسمی ادامه می‌دهد: متاسفانه قهرمانان امروز فرهنگ عظیمی که از گذشته نصیب‌شان شده را نتوانسته‌اند حفظ کنند و در حال حاضر دیگر آن تواضع و مردانگی را نمی‌بینیم در حالی که ورزشکاران باید بدانند که کوچک‌ترین حرکت آنها زیر ذره بین مردم است. تختی همواره بین مردم بود و با احترام و لبخند و مهربانی با مردم رفتار می‌کرد. در دل آنها جا گرفت و ماندگار شد.

وی همچنین تلاش تختی برای جمع‌آوری کمک به زلزله زدگان بوئین زهرا را از بهترین خاطرات خود با تختی می‌داند و می گوید: وقتی تختی گفت که می‌خواهد چنین کاری کنم کسی به حرف او توجه نکرد ولی او منصرف نشد. من و ابوالفضل حسین پور با او به راه افتادیم. او پشت سر یک وانت حرکت می‌کرد. از ساعت 12 ظهر تا 7 شب از راسته فردوسی حرکت کرد تا به میدان راه‌آهن رسید و یادم هست که حدود بیست هزار تومان پول و مقدار زیادی البسه و پتو جمع شده بود و فردایش خود تختی به همراه آقای اوراقچی به سمت بوئین زهرا رفت تا پول‌ها و اجناس را بین مردم تقسیم کند.

ملاقاسمی در پایان اظهار می‌کند: تختی اسطوره انسانیت بود و کاش رفتار و منش او به جوانان درس داده شود تا شاهد این بی‌اخلاقی در ورزش و جامعه نباشیم.

17 دی، چهل و پنجمین سالگرد جهان پهلوان «تختی» است و ای کاش به جای این که تنها سالی یک بار و در روز وفات او از مکارم اخلاقی‌اش گفته شود، در سالن‌های ورزشی و اردوها مرام و مسلکش به جوانان آموخته شود تا شاید کمی بی‌اخلاقی‌های حال حاضر ورزش ایران را کمتر ببینیم.

انتهای پیام