یک جامعه شناس گفت: طرح ضرورت موافقت ولی قهری یا حاکم شرع به منظور صدور گذرنامه برای دختران اثر مخربی بر روابط دختران با والدینشان دارد.
امان الله قرایی مقدم در گفت‌وگو با خبرنگار«زنان» ایسنا، افزود: احترام به بزرگتر در فرهنگ ما توصیه شده است و رعایت می‌شود، اما اگر کاری کنیم که دختر علیه پدر در دادگاه اقامه دعوا کند تمام حرمت‌ها، ارزش‌ها و هنجارهای فرهنگی به هم می‌ریزد، هرچند که این کار جنبه قانونی داشته باشد؛ این در حالیست که ما باید در جهت کاهش تضاد بین نسل‌ها تلاش کنیم.
به گفته این جامعه‌شناس، طرح ضرورت موافقت ولی قهری یا حاکم شرع به منظور صدور گذرنامه برای دختران در حال حاضر باعث افزایش فاصله نسل‌ها و رو در رویی آنان با پدرانشان می‌شود. از سوی دیگر این مصوبه توهین به شعور دختران است.
این جامعه شناس با اشاره به دختران تحصیل کرده‌ای که پدرانشان بی سواد هستند، اظهار کرد: در حال حاضر9 میلیون نفر در ایران بی سوادند که دست کم سه میلیون آنان مرد هستند. در این شرایط آیا آگاهی اجتماعی و علمی پدران نسبت به دختران تحصیلکرده‌شان بیشتر است تا بتوانند تصمیم درستی درباره خروج دختران خود از کشور بگیرند؟
وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با بیان اینکه پس از پیروزی انقلاب اسلامی اقدامات بسیار خوبی برای تحصیل دختران در دانشگاه‌ها انجام شد، گفت: در حال حاضر حدود 64 درصد از دانشجویان ایران را دختران تشکیل می‌دهند. تحصیل موجب ارتقای آگاهی، فهم، شخصیت، مقام اجتماعی و علمی آنان می‌شود البته منظور از تحصیل تنها دریافت مدرک نیست.
این جامعه‌شناس افزود: بر اساس نظریه‌های جامعه شناسانی مانند وارنر و به ویژه ماکس وبر تحصیلات موجب افزایش منزلت اجتماعی و در نتیجه پایگاه اجتماعی می‌شود. به عبارت دیگر تحصیلات این امکان را برای افراد از جمله دختران فراهم می‌کند که از ارزش و اعتبار اجتماعی بالاتری برخوردار شوند.
وی در پایان اظهارکرد: امروزه زنان و دختران در رشته‌های مختلف تحصیل کرده و در زمینه‌های مختلفی شاغل هستند. به عنوان نمونه سهم زیادی در ارائه خدمات آموزشی دارند و به عنوان نمونه معلم یا استاد دانشگاه هستند؛ بنابراین نباید مرتبه آنان را با زنان کشورهایی مانند عربستان، بحرین وعراق مقایسه و به سطح آنان تنزل داد.
قرایی مقدم در پایان اظهار امیدواری کرد که مسئولان کشوری با تعمق بیشتری در زمینه تعیین شرایط به منظور صدور گذرنامه برای دختران عمل کنند.
انتهای پیام