" تو پیروز شدی، تو فاتح قلب‌های ما شدی؛ شکوه و عظمت زندگی را ندیدی و اراده کردی تا آن را بر بلندترین قله‌ها بیابی. به سان همه آدمیان، آری، از شکست ترسیدی اما عنان خود به وحشت نسپردی و عازم پرخطرترین سفرها شدی و این بار کوه‌ها از تو آموختند اراده، قدرت و صبر را و در مقابل عزم بلندت زانو زدند."

"تو گفتی ارزش هر چیز به عمری است که در آن صرف می‌کنی و چه زیبا عمر زیبایت در ناب‌ترین مکان‌ها و لحظه‌های دنیا گذشت، جایی که شاید راحت‌تر می‌توان به ملاقات خدا رفت. خودت گفتی همیشه حرمت کوه را نگاه داشته‌ای و حال این بار نوبت توست ای کوه که مهدی عزیز را در آغوش خود به امانت نگاه داری. تنها دل خوشی‌مان این است که جایی به دعوت دوست پاسخ دادی که به وسعت تمام زندگی‌ات بود."

اینک آرام بگیر پلنگ برفی ایران؛ پرچم فتح تو برای همیشه بر قلب‌های ما خواهد ماند و هر گاه به دور دست‌ها و بلندترین قله‌ها بنگریم، تو را خواهیم دید که پیروز و سربلند لبخند می‌زنی، مثل همیشه.

متن زیر مصاحبه‌ای است که مهدی عمیدی (کوهنورد ایرانی که ماه گذشته در قلل مون بلان فرانسه مفقود شد) چند ماه پیش در دفتر ایسنا انجام داد که خواندن آن خالی از لطف نیست:

زمانی که وارد دفتر ایسنا شد و پشت میز مقابل ما نشست، اولین صحبتی که کرد این بود: "می‌تونم یک سوال از شما بپرسم؟ چطور شد یاد این رشته ورزشی افتادید و تصمیم گرفتید با من مصاحبه کنید؟! مگر در دنیای قراردادهای میلیاردی فوتبال، کوهنوردی هم مهم است؟" و این سوال شاید به تنهایی پاسخگوی چندین سوال ما بود.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) - منطقه خراسان، مهدی عمیدی به بهانه بازگشت از فتح قله "دائولوگیری" با حضور در ایسنا، در خصوص این ورزش پرهیجان و در عین حال خطرناک گفت: کوهنوردی برای من چیزی فراتر از عشق است و در این راه همیشه به خراسانی و ایرانی بودن خودم افتخار می‌کنم.

کوهنورد خراسانی و تنها ایرانی فاتح قله اورست بدون اکسیژن، در خصوص آخرین صعود خود توضیح داد: قله سرسخت "دائولوگیری" در کشور نپال به عنوان هفتمین کوه دنیا، مقصد من برای فتح بود که از هشتم فروردین ماه سال جاری به همراه دو ایرانی دیگر، هفت ایتالیایی، دو آمریکایی و چهار نفر از جمهوری چک آغاز شد و 58 روز به طول کشید، در حالی که فکر می‌کردیم خیلی سریع‌تر می‌توانیم این قله را فتح کنیم.

وی افزود: متاسفانه نیما افزایی و مرتضی رمضانی دوستان ایرانی من در این تیم، به دلایلی مانند شکستن انگشت دست و مشکلات دیگر از همراهی من در ادامه راه باز ماندند؛ همچنین حدود سه سال پیش مهدی اعتمادی‌فر در همین قله جان خود را از دست داد و ما امسال نیز مجبور شدیم 45 روز به دلیل برف و طوفان بسیار، در کمپ اصلی بمانیم و بارها نیز چادرمان را از زیر چندین متر برف و بهمن درآوردیم.

عمیدی با اشاره به اینکه 36 ساعت در نزدیکی قله "دائولوگیری" در حالی که GPS ارتفاع 7824 متری را نشان می‌داد به تنهایی در وضعیت سختی به سر می‌برده است، تصریح کرد: به دلیل بدی آب و هوا امکان صعود وجود نداشت و در این 36 ساعت باید تلاش می‌کردم تا با ضربه زدن‌های مکرر به سنگ‌ها مانع یخ‌زدگی دست و پای خود شوم و بالاخره با چندین ساعت تلاش توانستم این قله سرسخت را فتح کنم.

از او در خصوص حس خود بر روی قله پرسیدم که عمیدی پاسخ داد: بر روی این قله و یا قله‌های دیگر فقط به این فکر می‌کنم که باید زنده و سالم برگردم پایین.

مهدی عمیدی تاکید کرد: این صعود را به یاد "گروه کوهنوردی افق" که جمعی از کوهنوردان معلول هستند، انجام دادم زیرا شعار بچه‌های این گروه تلاش برای حرکت و حرکت برای زندگی است که من حتی از نزدیک شاهد تلاش آن‌ها بودم که چطور با معلولیت و محدودیت‌های زیاد، با تمام وجود و علاقه در این مسیر سخت حرکت می‌کنند و حتی توانستند قله‌ دماوند را نیز فتح کردند.

او هزینه این صعود را حدود 10 هزار دلار اعلام کرد و گفت: این هزینه کاملا به صورت شخصی پرداخت شد و بیشترین هزینه آن مربوط به بیمه و پرواز شد، متاسفانه در این رشته نیز مانند ورزش‌های دیگر به جز فوتبال حامیان به دلیل دیده نشدن، کمتر قدم می‌گذارند اما موسسه‌ای اعلام کرده که شاید این هزینه را در صورت مذاکره متقبل شود.

تنها فاتح ایرانی قله "اورست" بدون اکسیژن، همچنین به صعود خود به بام دنیا در بهار سال 90 و بی‌مهری مسوولان اشاره کرد و افزود: در سال میلادی جاری، در کل جهان تنها کسی بودم که توانستم قله اورست را بدون اکسیژن فتح کنم و در ایران نیز به عنوان تنها کوهنورد ایرانی هستم که موفق به انجام این کار شدم و این در حالی است که در کل جهان 60 نفر موفق به انجام این کار شده‌اند و از بین آن‌ها 20 نفر فوت کرده و 20 نفر دیگر به دلیل سرمازدگی چشم‌ها و دست‌ و پای خود را از دست داده‌اند.

عمیدی همچنین به عنوان اولین کوهنورد خراسانی قله‌ای بالای 8000 متر را فتح کرده است، ادامه داد: همان طور که می‌دانید در ارتفاع زیاد مقدار اکسیژن هوا بسیار کم شده و انسان برای تنفس با مشکل روبه‌رو می‌شود؛ ارتفاع قله "اورست" نیز 8848 متر است که اکثر کوهنوردان دنیا با حمل کپسول‌های اکسیژن موفق به فتح آن شدند اما من توانستم به عنوان اولین ایرانی این قله را بدون اکسیژن فتح کنم و در قبال این اتفاق مهم که می‌توانست برای ایران یک پدیده و افتخار محسوب شود و یا با جویا شدن نحوه این صعود، تجربه‌ای برای دیگر کوهنوردان شود، با بی‌مهری مسوولان فدراسیون روبه‌رو شدم.

وی خاطرنشان کرد: دبیر فدراسیون کوهنوردی ایران تنها با یک فکس این صعود را تبریک گفت که حتی در آن به نکته صعود بدون اکسیژن اشاره‌ای نشده بود.

عمیدی همچنین به صعود قلل "لوتسه" در نپال و نیز "پودا" به عنوان سخت‌ترین قله در منطقه پامیر در سال گذشته اشاره کرد و گفت: در سال گذشته صعود منحصر به فرد و انفرادی به قله 7439 متری "پودا" داشتم که به دعوت فدراسیون روسیه صورت گرفته و آن‌ها از من دعوت کردند. اینجاست که می‌توان اختلاف یک فدراسیون کوهنوردی موفق با دید باز و یک فدراسیون کوهنوردی مانند ایران را دید که حتی حاضر نشدند صعود به اورست و پودا را حتی در سایت فدراسیون خود بیاورند.

وی ادامه داد: متاسفانه هیچ کدام از صعودهای من مانند اورست نیز در ایران به ثبت نرسیده و این برمی‌گردد به قانون شورای برون مرزی که طبق آن باید هفت ماه پیش از صعود اقدام کرد و کارهای لازم مانند داشتن یک پزشک در صعود و چندین مورد دیگر را هماهنگ کنیم. چندی پیش نیز پروانه کاظمی به عنوان اولین خانم ایرانی توانست برای اولین بار به دو قله 8000 متری صعود کند، او "اورست" و "لوتسه" را البته با اکسیژن فتح کرد اما صعودهای وی نیز ثبت نشد.

فاتح خراسانی بام دنیا، از مشکلات اصلی کوهنوردان گفت و اظهار کرد: بیشترین بحث ما ورزشکاران در فتح قله‌ها، بحث ‌مالی و ریالی است که اگر حل شود خیلی از مشکلات برطرف می‌شود؛ متاسفانه بیمه این ورزش بسیار بالاست و از آنجایی که ریسک بالایی نیز دارد اغلب بیمه‌ها راغب به همکاری نیستند به طوری که امسال برای این صعود اخیر دو میلیون تومان فقط صرف بیمه کردم.

وی ادامه داد: همچنین دیگر مشکل ما این است که به ایرانیان ویزای تبت برای صعود به دو قله 8000 متری این منطقه داده نمی‌شود و نیز به دلیل سخت و طولانی بودن پروسه دریافت مجوز از شورای برون مرزی، موفق به گرفتن مجوز برای صعودهای خود نمی‌شویم در حالی که اگر از سوی فدراسیون با مجوز به اورست و لوتسه صعود می‌کردم طلای جهانی و به صعود اخیر من به دائولوگیری نقره جهانی تعلق می‌گرفت.

عمیدی با بیان اینکه از لحاظ مالی تک و تنها هستیم ولی انرژی مثبت دوستان ما را هر روز امیدوارتر می‌کند، به ایسنا گفت: خوشبختانه علاقه‌مندان، گروه‌ها و باشگاه‌های کوهنوردی استان بسیار لطف داشته و با همراهی خود ما را دلگرم می‌کنند ولی حمایتی از سوی مسوولان وجود ندارد.

وی با بیان اینکه یکی دیگر از نامهربانی‌ها، بی‌توجهی صدا و سیما ایران به فیلم‌های گرفته شده توسط کوهنوردان است، عنوان کرد: شاهد این هستیم که صدا و سیما فیلم‌های خارجی صعود به اورست را خریداری و پخش می‌کند در حالی که فیلم‌های خود کوهنوردان ایرانی شاید خیلی با کیفیت‎تر از آن‌ها باشد ولی از خریداری این فیلم‌ها خودداری می کنند به طوری که من حدود 18 ساعت فیلم از اورست تهیه کرده‌ام که حدود سه ساعت آن بالای 7000 متر و یک ساعت بالای 8000 متر بوده است که کم‌سابقه است در حالی که تنها بوده‌ام و دوربین نیز یخ زده بود.

وی ادامه داد: متاسفانه تلویزیون ایران مبلغ بسیار پایینی را پیشنهاد می‌دهد به همین دلیل مجبور هستیم فیلم‌های خود را به شبکه‌های خارجی با مبالغ پیشنهادی بسیار بالاتر بفروشیم در حالی که فکر می‌کنیم ابتدا شبکه استانی خودمان باید راغب‌تر برای خرید باشد و پس از آن شبکه‌های چهار و مستند برای خرید اقدام کنند.

عمیدی اشاره کرد: در صعود اخیر، یک کوهنورد ژاپنی که چهاردهمین صعود خود به قلل 8000 متر را تجربه می‌کرد، یک شبکه تلویزیونی از ژاپن او را تا ارتفاع 8000 متر همراهی کرده و با هزینه بسیار بالا از وی و صعودش فیلم گرفتند.

تنها فاتح ایرانی قله اورست بدون اکسیژن با همه نامهربانی‌های موجود تاکید کرد: تمام این مشکلات برای من با موفقیت همراه بوده است زیرا باعث شده تا روی پای خود بلند شوم و مستقل عمل کنم و به همین دلیل این صعودها برای من لذت بخش شده‌اند و در تمام صعودها به کوهنوردان خارجی چهره‌ای حرفه‌ای و پرافتخار را نشان دادیم تا جایی که وقتی موفقیت ما را شاهد بودند ما را به چادر خود دعوت می‌کردند و می‌خواستند که با هم فعالیت را ادامه دهیم.

وی در خصوص انتقادات خود به عنوان یک کوهنورد، تصریح کرد: از مسوولان می‌خواهم حداقل یک دهم نگاه به فوتبال را به ورزش‌های دیگر داشته باشند، متاسفانه در ورزش‌های غیر از فوتبال، ‌ورزش حرفه‌ای جواب نمی‌دهد و راه به جایی ندارد و در خصوص فدراسیون نیز همچنان منتظر هستیم تا کسی بیاید که دغدغه این رشته را داشته باشد؛ همچنین امیدوارم تسهیلاتی به قهرمانان تعلق گیرد، از رسانه‌ها نیز می‌خواهیم که با انعکاس بیشتر این رشته در حل شدن برخی مشکلات یاری کنند.

مهدی عمیدی به عنوان برترین ورزشکار خراسان رضوی در سال 90، عنوان کرد: به خاطر ریسک و خطر بالای ورزش کوهنوردی، پدرم در ابتدا ناراضی بود اما در این سال‌ها همیشه دعای خیر پدر و مادرم پشت و پناه من بوده است؛ به خاطر کوهنوردی از کار و زندگی و مسائل شخصی خودم گذشتم. با وجود این سختی‌ها کوهنوردی تمام زندگی من است و حتی در شرکتی به عنوان کارمند قراردادی مشغول به کار بودم که پس از یک صعود وقتی بازگشتم فهمیدم اخراج شده‌ام؛ با این حال پشیمان نیستم زیرا در این مدت به 20 کشور دنیا سفر کرده و خیلی چیزها یاد گرفته‌ام و چون کوهنوردی سن خاصی ندارد آن را تا انتها ادامه خواهم داد.

وی گفت: با این حال فعالیت حرفه‌ای در این رشته را به کسی توصیه نمی‌کنم چون باید از همه زندگی‌اش بگذرد.

مهدی عمیدی در پایاین این مصاحبه کارتی به خبرنگار ایسنا هدیه داد که روی آن نوشته بود: "پیروزمندان، فاتحان لحظه‌هایند و شکوه زندگی را در کام فرصت‌ها می‌جویند بسان همه دیگر آدمیان آری از شکست می‌ترسند، اما عنان خویش به وحشت نمی‌سپارند. فاتحان واژه صبر را می‌شناسند آن‌ها می‌دانند که ارزش هر چیز به عمری است که در آن صرف می‌کنی."

انتهای پیام