وحشی بافقی را آفریننده روش جدیدی بنام واسوخت در ادب فارسی می‌دانند.

"حسین مسرّت" پژوهشگر یزدی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) - منطقۀ یزد، در معرّفی وحشی بافقی اظهار کرد: مولانا کمال‌الدّین و به قولی شمس‌الدّین محمّد متخلّص به وحشی بافقی به سال 939 ه.ق و به گفته‌ای 929 ه.ق در بافق به دنیا آمد.

این نویسنده ادامه داد: وی نخستین کسب فضایل را از محضر سخنوران توانای بافق همچون شرف‌الدین علی، همتی ، نجاتی و مرادی بافقی اندوخت و در جوانی به یزد آمد و سپس راهی کاشان شد اما به واسطه حسادت شعرای آنجا، کاشان را ترک کرد. برخی گویند به هند هم رفته است، ولی سندی در دست نیست.

وی تصریح کرد: وحشی سرانجام به خاک پاک یزد رهسپار شد و مورد نوازش فرمانروایان محلّی یزد قرار گرفت. همیشه زندگی وی به سختی می‌گذشت و خود بارها در اشعارش به این تنگدستی اشاره کرده است.

او افزود: وحشی سرانجام در سال 991 ه.ق بر اثر تب شدیدی از دنیا رخت بر بست. آرامگاه وی در روبروی امام‌زاده شاهزاده فاضل یزد بود که اکنون در وسط خیابان امام خمینی(ره) قرار دارد.

مسرّت اضافه کرد: امّا آنچه باعث اشتهار وحشی بافقی در ادبیات فارسی شده، غزلیات سوزناک و مثنوی‌های اوست.

وی افزود: آثار وحشی به غیر از دیوان، شامل سه مثنوی به نام‌های خلدبرین، ناظر و منظور و فرهاد و شیرین است که هر سه نظیره‌ای است بر آثار نظامی گنجوی. همچنین از او یک نامه منثور و منظوم هم بر جای مانده است.

او ادامه داد: وحشی را آفرینده طرز جدیدی بنام واسوخت در ادب فارسی می‌دانند که همه جا قرین نام اوست.

مسرّت خاطرنشان کرد: دیوان و کلّیات وحشی بارها در ایران چاپ شده، امّا بهترین تصحیح آن متعلق به دکتر حسین آذران(نخعی) است.

وی اضافه کرد: در سال 1356 بنای یادبود وی در پارک وحشی ساخته شده و خانه‌ای نیز بنام او در بافق وجود دارد.

او یادآور شد: قرار است در فروردین 1392 همایش بزرگداشت وحشی بافقی با حضور نویسندگان و ادب پروران در شهر بافق یزد برگزار شود و همزمان با آن سه کتاب به نام‌های آتش جانسوز، بادیه عشق و کتابشناسی وحشی بافقی توزیع می‌شود.

انتهای پیام