دو سيمرغ و تنديس تاج پادشاه قاجاري، سرراست‌ترين نشانه‌اي است كه وقتي به كوچه‌ي شهيد كريمي‌طينت بالاتر از ميدان منيريه در خيابان ولي‌عصر (عج) وارد مي‌شويد، براي پيدا كردن خانه‌ي «مينايي» كه ديوارهاي بيروني آن سيماني است، مي‌توان داد.

به گزارش خبرنگار سرويس ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، آپارتمان‌هاي سر به فلك كشيده و نوساز در اين كوچه كه دورتادور خانه‌ي قاجاري مينايي را محاصره كرده‌اند، اين شك را ايجاد مي‌كنند كه آيا خانه‌اي تاريخي ممكن است در چنين منطقه‌اي سالم باقي مانده باشد. از سوي ديگر، وجود اين بناها يكي از عواملي است كه اين خانه‌ي تاريخي را تهديد مي‌كند.

حميده مينايي ـ يكي از وارثان اين خانه‌ي قاجاري ـ در گفت‌وگو با خبرنگار ايسنا بيان كرد: پس از درگذشت پدرمان، از سال 1385 دلال‌هاي زيادي براي خريد و ساخت‌وساز، در اين خانه را زدند، تا اين‌كه اداره كل ميراث فرهنگي و گردشگري استان تهران با ثبت خانه در فهرست آثار ملي در سال 1386، قول خريد و تملك آن را به ما داد؛ اما بعد از گذشت اين همه سال، هنوز اقدامي در اين راستا انجام نشده است.

وي ادامه داد: حدود دو سال پيش به ديدن رييس وقت سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري رفتم، ولي گفتند فعلا بودجه‌اي براي تملك اين خانه نداريم. حالا هم هر روز به گرفتاري‌هاي خانواده‌ي ما اضافه مي‌شود، سه خواهر و سه برادر از اين خانه ارث مي‌برند. ما از نظر اقتصادي مشكلات زيادي داريم، ولي هيچ‌كدام نمي‌توانيم از اين خانه براي برطرف كردن مشكلات خود استفاده كنيم، چهار نفر از وارثان هنوز خانه‌اي متعلق به خود ندارند. در اين شرايط، اگر بتوانيم اين خانه را به فروش برسانيم، وضعيت بهتري پيدا مي‌كنيم.

او با اشاره به خاطرات زيادي كه خانواده‌ي مينايي از دوران كودكي خود در اين خانه‌ي تاريخي دارد، اظهار كرد: اگر وضعيت اقتصادي بدي نداشتيم، همه‌ي اعضاي خانواده تمايل داشتيم، اين بناي تاريخي را به احترام پدرمان حفظ و وصيت او را در اين خانه اجرايي كنيم؛ اما وضعيت كنوني ما مانند اين است كه در حساب بانكي خود پول داشته باشيم، ولي نتوانيم به آن دست بزنيم. آيا اين وضعيت از نظر شرعي درست است؟

وي ادامه داد: شايد بايد بلايي سر خانواده‌ي ما بيايد تا اداره كل ميراث فرهنگي و گردشگري استان تهران به خود آيد و بالاخره تصميم نهايي‌اش را براي تملك اين خانه بگيرد.

مينايي با بيان اين‌كه وارثان خانه‌ي مينايي بهمن‌ماه سال گذشته نسبت به وضعيت اين خانه شكايت و براي خروج آن از فهرست آثار ملي به ديوان عدالت اداري مراجعه كردند، گفت: اگر ديوان عدالت اداري نيز براي خروج اين خانه از فهرست آثار ملي رأي ندهد، به دادگاه‌هاي بين‌المللي شكايت مي‌كنيم، چون بعد از اين‌كه ديوان عدالت اداري به اداره كل ميراث فرهنگي درباره‌ي اين خانه اخطار داد، اين اداره اعلام كرد، ما اين خانه را فقط ثبت كرده‌ايم و هيچ تملكي روي آن نداريم.

او مدعي شد: اداره‌ي ميراث فرهنگي و گردشگري براي ثبت اين خانه، ما را گول زد، وگرنه ما به آن‌ها اجازه‌ي ثبت نمي‌داديم؛ آن‌ها به ما گفتند حداكثر زمان براي خريدن اين خانه يك سال است، در صورتي كه حالا شش سال از ثبت ملي خانه مي‌گذرد.

اين وارث خانه‌ي قاجاري مينايي ادامه داد: اواخر سال گذشته، كارشناسي از اداره كل ميراث فرهنگي و گردشگري استان تهران براي بررسي شرايط خانه و انجام مرمت‌هاي اضطراري به اينجا آمد و اعلام كرد كه براي مرمت‌ها به اعتباري حدود 40ميليون تومان نياز است. در حالي كه با توجه به آسيب‌هايي كه در گذشته به خانه وارد شده و وضعيت كنوني آن، به دست كم 300 ميليون تومان اعتبار براي مرمت نياز است. در اين وضعيت، ما چطور مي‌توانيم وصيت پدرمان را اجرا كنيم .

وي با اشاره به تخريب‌هايي كه در طول چند ساله گذشته در خانه رخ داده است، گفت: آشپزخانه‌ي طبقه‌ي اول كاملا ريزش كرده و حمام طبقه دوم نيز تقريبا از بين رفته است. حتا چندبار نزديك بود به‌دليل قديمي بودن سيم‌كشي خانه، آتش‌سوزي رخ دهد. با اين وجود هنوز كسي از اداره‌ي ميراث فرهنگي براي بررسي بيشتر نيامده است.

او با اشاره به خانه‌هاي نوسازي كه در طول چند سال گذشته در اطراف خانه‌ي مينايي ساخته شده‌اند و حتا بدون رعايت كردن حريم و ضوابط ميراث فرهنگي، بالاتر از ارتفاع مجاز رفته‌اند، اظهار كرد: جوابگوي مشكلات ما در اين زمينه چه كسي است؟ ‌اگر سازمان ميراث فرهنگي كاري در اين زمينه انجام ندهد، جلوي در اين سازمان چادر مي‌زنيم.

به گزارش ايسنا، برخي ساكنان اين محله و همسايه‌هاي خانه‌ي مينايي، هرچند خود ساخت‌وسازهاي جديدي را در نزديكي اين خانه‌ي تاريخي انجام داده‌اند، ‌اما خانه‌ي مينايي را عامل ايجاد شدن آرامش بيشتر مي‌دانند.

زني 45 ساله با اظهار خوشحالي از وجود اين خانه در كوچه‌اي كه در آن زندگي مي‌كند، اظهار كرد: دوست دارم در اين خانه زندگي كنم. خانواده‌ي من راضي است كه هزينه‌ي بيشتري بدهيم و به جاي زندگي در آپارتمان، به خانه‌هاي بزرگ دوران كودكي‌مان بازگرديم.

مردي حدود 30 ساله نيز وجود خانه‌ي مينايي را در اين محله خوب ارزيابي كرد و گفت: من هم دوست دارم در چنين خانه‌اي كه حياط و درخت دارد، زندگي كنم، اين باعث آرامش است.

همچنين مرد ديگري كه حدود 50 سال سن داشت، معتقد بود: باقي ماندن خانه‌ي مينايي در همين شرايط سبب مي‌شود تردد كمتري در اين كوچه انجام شود.

به گزارش ايسنا، بيش از 100 سال پيش، خانه‌اي با 480 مترمربع مساحت در كوچه‌ي انشاي سابق (شهید مسلم کریمی‌طینت) توسط شانزدهمين پسر عباس‌ميرزا وليعهد، يعني شاهزاده عبدالميرزا فرمانفرما ساخته شد‌ و بعد از چند بار دست‌به‌دست گشتن، فرهاد مينايي در سال 1345 آن را از تقي‌رضا، يكي از قصاب‌هاي معروف تهران، به قيمت 140هزار تومان خريد.

و حالا در سال 1391، قرار است وارثان اين خانه‌ي قاجاري و ديوان عدالت اداري درباره‌ي سرنوشت آن تصميم بگيرند كه اين بنا هم مانند ده‌ها خانه‌ي تاريخي ديگر كه در طول چند سال گذشته از بين رفتند، پس از خارج شدن از فهرست آثار ملي به سرعت تخريب مي‌شود يا توسط سازمان ميراث فرهنگي و يا حتا ديگر نهادها با هدف دادن دادن كاربري مناسب به آن خريده مي‌شود يا خير.

گزارش از سميه ايمانيان، خبرنگار ايسنا

انتهاي پيام