صدام که سقوط کرد، مسعود رجوی با استناد به درخت‌هایی که در پادگان اشرف کاشته شده بود، بادی به غبغب انداخت و اعلام کرد «روزی که رژیم آواز اخراج ما را سر داد، این نهال‌ها را در پادگان اشرف کاشتیم و به همه مجاهدین اعلام کرديم ما رشد و نمو این نهال‌ها را هم خواهیم دید. امروز این درخت‌ها دیگر نهالی لرزان نیستند. حالا هم به همه مجاهدین راه آزادی اعلام می‌کنم، آن روز خواهد رسید که تنومند شدن این درخت‌ها را هم به چشمان خود ببینیم. دیدیم که کوه‌ها تکان خورد اما اشرف از جایش تکان نخورد».
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، آن روز مسعود رجوی اگر چه خوشحالی رشد نهال‌هایی را داشت که به درختانی تازه قد کشیده تبدیل شده بودند، اما روزگار نشان داد برخلاف این که کوه‌ها تکان نخوردند، پادگان منافقین زیر و رو شد تا سایه درختان تنومند و قد برافراشته موجود در پادگان اشرف بماند برای فرزندان عراق آزاد و روسیاهی این ادعا نیز تا ابد بر صورت سرکرده فراری منافقین باقی بماند.
وقتی اخراج منافقین با ایستادگی نوری مالکی قطعی شد، سران این فرقه ابتدا با آمریکا وارد بحث و جدل شدند که باید هم‌چنان بر اساس قول و قرارهایی که پنتاگون با اعضای این گروه گذاشته است، حفاظت از این گروه را برعهده بگیرد و اجازه ندهد دولت عراق آن ها را اخراج كند، اما آمریکایی‌ها به آنان گوشزد کردند که مسوولیت قانونی تصمیم‌گیری در خصوص آن‌ها برعهده دولت عراق است.
پس از آن منافقین با بسیج جمعی از اعضای پارلمان اروپا دست به دامان اتحادیه اروپا شدند که کمک‌های مالی‌اش به عراق را مشروط به صرف نظر کردن دولت مالکی از اخراج آن‌ها كند. اما اروپایی‌ها نیز از چارچوب اخذ قول و قرار برای رعایت مسائل حقوق بشری درباره این گروه از دولت عراق فراتر نرفتند و عملاً منافقین به آن چه می‌خواستند نرسیدند. با به بن‌بست رسیدن این مطالبات، نماینده‌ای از سوی آمریکا با این گروه وارد مذاکره شد که قرارگاه اشرف را ترک كنند و در محل دیگری در عراق مستقر شوند، لیکن این مذاکرات به دلیل استنکاف رهبری منافقین به نتیجه نرسید.
از جمع اعضای این فرقه، دولت عراق ۱۰۰ نفر را تحت تعقیب قضایی قرار داده و با وجود این که تاکنون و طی چند سال گذشته، چیزی در حدود ۷۰۰ نفر از اعضای این فرقه به ایران بازگشته‌اند، اما سران این فرقه هم‌چنان مانع از خروج آزادانه اعضای اسیر در پادگان اشرف می‌شوند. در طول دو سال گذشته و قبل از آغاز اخراج منافقین از پادگان اشرف، رایزنی‌های گسترده‌ای توسط دولت عراق با سفارت‌خانه‌های ۱۲ کشور اروپایی برای بازگشت ۷۰۰ نفر از اعضای منافقین به اروپا که دارای پاسپورت اروپایی هستند، آغاز شد اما هیچ کدام از کشورهای اروپایی به دلیل ذات تروریستی این فرقه، حتی حاضر به پذیرش افرادی که خود به آن‌ها پاسپورت داده‌اند هم نشدند.
با ادامه پروسه اخراج منافقین از پادگان اشرف و انتقال افراد این فرقه به لیبرتی برای اخراج نهایی از خاک عراق، همان‌ها که جنبیدن کوه‌ها و نجنبیدن خود را خواب می‌دیدند، امروز در فلاکت التماس به این و آن هستند تا در زمانی که آمریکایی‌ها هنوز حتی نام این فرقه را از فهرست تروریستی خود خارج نکرده و اروپایی‌های مدعی حمایت از منافقین نیز هیچ تمایلی به پذیرش این فرقه ندارند، سران منافقین با گردنی کج در این خانه و آن خانه را بزنند تا شاید در بیابان‌های بی‌آب و علف، اردوگاه‌های متروکه یا بیغوله‌های کشورهای منطقه، جایی برای آن‌ها دست و پا شود.
بعد از تغییر و تحولات رخ داده در عراق و خروج آمریکایی‌ها از این کشور، فرانسه در ابتدا برای پذیرش اعضای این گروهک اعلام آمادگی کرد اما در ادامه احساس نگرانی کرد و از پذیرش آن‌ها منصرف شد. جمهوری آذربایجان نیز در ابتدا اعلام آمادگی کرد اما در نهایت ترسید و عقب‌نشینی کرد.
منافقین و آذربایجان؛ تداوم سیاست خصمانه همسایه شمالی!
اگر چه داستان آذربایجان و منافقین امروز تا حدود زیادی به پایان رسیده است، اما شنیدن آن چه بر این رابطه رفت، خالی از لطف نیست. تلاش منافقین برای حضور در آذربایجان، با استقرار نماینده فرقه در این کشور آغاز شد. البته در این میان با توجه به همکاری مشترکی که از مدت‌ها قبل میان آذربایجان و رژیم اسرايیل ایجاد شده بود، پذیرش پیشنهاد حضور منافقین در جغرافیای همسایه شمالی، دور از انتظار نیز نبود، به ویژه این که ارتباط کشورمان با همسایه شمالی خود، به واسطه تبعیت شدید و همراهی کورکورانه سران این کشور از رژیم اشغالگر قدس از چندی پیش به سردی گرايیده بود.
در همین خصوص و در ابتدای طرح این زمزمه‌ها، نقل قول‌ها و اخبار تأیید نشده‌ای به گوش رسید مبنی بر استقرار تعدادی از اعضای منافقین در آذربایجان و بر همین اساس اعلام شد سال گذشته نماینده منافقین در مصاحبه با تلویزیون ملی آذربایجان، سابقه حضور منافقین در آذربایجان را ۹ ساله اعلام کرد و در ادامه، اخبار دیگری که به گوش رسید که حکایت از موافقت الهام علی اف، ريیس جمهوری آذربایجان برای استقرار منافقین در این کشور داشت. موافقتی که به دنبال آن، گفته می‌شد دو پایگاه در شهرهای «داش کَسَن» و «مینگه چویر» برای استقرار ۸۰۰ نفر از اعضای رده پايین این گروهک آماده شد.
دامنه این اخبار حتی از این هم فراتر رفت و اعلام شد ۲۰ اتوبوس حامل ۸۰۰ نفر از منافقین درسال ۱۳۹۰ از عراق خارج شدند اما با توجه به مذاکرات موساد با دستگاه امنیتی اقلیم کردستان و نظر به این که منافقین ـ با توجه به قرار داشتن در فهرست گروهک‌های تروریستی ـ امکان جابه‌جایی هوایی را نداشتند، از مسیر اقلیم کردستان و با هماهنگی دستگاه امنیتی این اقلیم و سازمان امنیت ترکیه از خاک ترکیه وارد گرجستان و سپس آذربایجان شدند تا در دو شهر یاد شده آموزش‌های پیشرفته لازم را در جنگ‌های چریکی، اقدامات جاسوسی، بمب‌گذاری، فعالیت‌های مخابراتی و عملیات‌های تروریستی سپری کرده و در مواقع لزوم به داخل ایران اعزام شوند.
شایعات انتقال منافقین به کشورهای منطقه، تنها در مورد آذربایجان نبود، بلکه در همین رابطه شایعاتی از یمن نیز به گوش رسید و اعلام شد مقصدی که برای منافقین در نظر گرفته شده است، منطقه‌ای است به نام صعده در یمن که با هزینه سعودی‌ها آماده‌سازی شده است و مجهزترین امکانات آموزشی، ارتباطی و تروریستی در اختیار آن‌ها قرار گرفته است. حتی اعلام شد حجم زیادی از نیروها و امکانات منافقین در یک پروژه انتقال در خفا توسط آمریکایی‌ها به یمن منتقل شده است.
قطر مقصد بعدی منافقین بعد اخراج نخواهد بود
در طول چند ماهی که از آغاز پروسه اخراج منافقین از اشرف و انتقال آن‌ها به کمپ لیبرتی می‌گذرد، یکی از کشورهایی که از آن به عنوان مقصد بعدی حضور منافقین نام برده می‌شود قطر است اما تنها چند روز بعد از ۱۸ فوریه و آغاز اخراج منافقین از اشرف، احمد الشیکاکی، عضو دفتر نمایندگای قطر در شورای حقوق بشر سازمان ملل، در دیدار و گفت‌وگو با دبیرکل بنیاد هابیلیان، اعلام کرد قطری‌ها کاملاً درباره این گروه تروریستی اطلاعات و شناخت دارند و به هیچ وجه به این گروهک اجازه نخواهند داد در روابط بین قطر و ایران تاثیر منفی بگذارند. البته در این خصوص، با وجود اختلاف سلیقه‌های تجاری موجود میان ایران و قطر و با وجود این که مقامات قطری ترجیح می‌دهند در مورد اختلافات ارضی میان ایران و امارات، جانب کشور عرب زبان را بگیرند، اما مواضع این کشور در مورد پناه دادن به منافقین تقریبا شفاف است و بر اساس اعتقاد سران این کشور، پایبندی به حسن هم‌جواری با کشورهای همسایه و به‌خصوص ایران، از اولویت‌های سیاست خارجی منطقه‌يی این کشور است، به گونه‌ای که به گفته احمدالشیکاکی، دولت قطر برای گسترش ارتباطات با ایران، مسائلی همچون زبان و نژاد را مد نظر قرار نمی‌دهد و هیچ گاه ظرفیت‌های بسیار زیاد دوستی و همکاری میان ایران و قطر را نادیده نخواهد گرفت.
پاکستان؛ ترجیح دوستی با ایران بر میزبانی منافقین!
یکی دیگر از کشورهایی که از آن به عنوان مقصد بعدی منافقین پس از اخراج نام برده می‌شود، پاکستان است. این کشور پیش از این پذیرای حضور گروهک تروریستی و متلاشی شده جند الله و ریگی ـ سرکرده این باند ـ بود و در حال حاضر نیز منافقین بی‌میل نیستند از خاک همسایه شرقی ایران برای حضور و ایجاد پایگاه و نیز ساماندهی عملیات‌های تروریستی خود استفاده کنند.
بنا بر شواهد موجود، ۳ سال قبل بود که سران نفاق با گروه شیطانی عبدالمالک ریگی مبنی بر همکاری و همراهی با آن‌ها به توافقاتی رسیدند که بعد از دستگیری ریگی، این توافق به حالت تعلیق درآمد اما باتوجه به شرایط موجود و ادامه اخراج منافقین از پادگان اشرف، سران منافقین به گزینه حضور در پاکستان نیز بی‌میل نیستند. البته در این خصوص باید اعلام کرد با وجود این که دولت و ملت پاکستان به خاطر روابط خوب و برادرانه با ایران اجازه فعالیت‌های نظامی و یا تبلیغی را به این فرقه نخواهند داد، دور از انتظار نیست که با فشار آمریکا و رژیم صهيونیستی، دولت پاکستان مجبور به پذیرش اعضای این فرقه شود.
اردن؛ پایگاه آرمانی منافقین!
واقعیت این است که انتقال به اردن برای منافقین چند امتیاز دارد؛ امتیاز اول این که سران این کشور کاملا با آمریکا و اسرايیل هماهنگ هستند و منافقین می‌توانند اطمینان کامل داشته باشند در صورت استقرار در اردن، هیچ گاه مورد حملات تلافی جویانه جمهوری اسلامی ایران قرار نخواهند گرفت زیرا در حال حاضر ارتباط ایران و اردن نیز چندان گرم نیست. نکته دیگر این که منافقین قبلا در اردن تشکیلاتی داشته و در حال حاضر هم دفتر رسمی دارند.
البته اردن هنوز موافقت خود را برای پذیرش منافقین نشان نداده و این احتمال وجود دارد که با انتقال تمامی منافقین به این کشور موافقت نکرده و در نهایت با حضور تعداد محدودی از آن‌ها در اردوگاه‌های مرزی خود موافقت كند.
تا پیش از آغاز روند انتقال منافقین به لیبرتی، همسر سرکرده منافقین برای ممانعت از انتقال به اردوگاه لیبرتی، چادرنشینی در مرز اردن را پیشنهاد داده بود. اما اوایل اسفند سال گذشته بود که اردن به طور قاطع با ساخت اردوگاه برای گروهک منافقین در مرز خود مخالف كرد.
تکذیب حضور منافقین در امارات
حضور منافقین در امارات نیز قبل از آن که از گمانه‌زنی‌های رایج به باوری غیر تردیدناپذیر تبدیل شود توسط مقامات این کشور تکذیب و اعلام شد شایعه حضور منافقین در امارات غیر واقعی و مغایر با سیاست‌های امارات است. پیش‌تر برخی سایت‌های اینترنتی و منابع خبری از حضور یکصد نفر از عناصر منافقین در امارات خبر داده بودند. اما اعلام رسمی مقامات امارات، به شایعاتی خبری نظیر مورد فوق پایان داد زیرا مقامات رسمی این کشور اعلام کردند سیاست دولت امارات حفظ امنیت این کشور برای جذب سرمایه‌گذاران است و حضور اعضای گروه منافقین در این کشور مغایر این سیاست است.
عربستان؛ تداوم حمایت مالی و تردید در پذیرش منافقین!
در ابتدای زمانی که زمزمه‌های اخراج منافقین مطرح شد، کشورهایی که رابطه خوبی با جمهوری اسلامی ایران نداشتند، نسبت به پذیرش اعضای گروهک منافقین اعلام آمادگی کردند و اولین کشوری که برای پذیرش این افراد ابراز تمایل کرد، عربستان سعودی بود. مدت‌هاست که دستگاه‌های امنیتی رژیم حاکم بر عربستان بر مبنای راهبردی تهاجمی تلاش دامنه‌داری را برای نزدیک‌تر شدن به جریان‌های مخالف و برانداز جمهوری اسلامی با هدف برنامه‌ریزی مشترک برای تخریب چهره و فشار و تضعیف پایه‌های اقتدار و امنیت ملی ایران آغاز کرده‌اند و مدتی است که این خط مشی خود را کاملا علنی كرده‌اند، ضمن این که در این راه برخی بقایای نظام علی عبدالله صالح در یمن نیز عربستان را همراهی می‌کنند، به گونه‌ای که به موازات تشدید اقدامات مربوط به برچیدن پادگان تروریستی اشرف و انتقال منافقین به کمپ لیبرتی، چندی پیش نشستی با عنوان همبستگی با ساکنان اشرف در یمن و شهر صنعا و در هتل تاج سباء این شهر از طرف مرکز مطالعات استراتژیک ملی یمن برگزار شد. این نشست توسط عبدالکریم الاریانی، مشاور سیاسی دیکتاتور حاکم بر یمن و همکاری برخی از عناصر نزدیک به جریان العراقیه و مزدوران سرشناس سازمان منافقین مانند صالح المطلک برگزار شد اما به سرانجام مشخصی نرسید.
بحرین؛ وقتی بحران زده‌ها شعار حمایت از تروریست‌ها سر می‌دهند!
چندی پیش، درست در اوج حملات وحشیانه سران حزب حاکم علیه مردم بحرین، برخی اعضای پارلمان این کشور، در بیانیه‌ای مداخله‌جویانه، جانبداری کم سابقه‌ای را از گروهک منافقین به عمل آورده بودند. در قسمت‌هایی از این بیانیه آمده است:
«مجلس نمایندگان بحرین محکومیت شدید خود را در رابطه با نقض خطرناک حقوق بشر توسط رژیم عراق در کمپ اشرف و لیبرتی که تحت فشار و دخالت‌های آشکار رژیم ایران صورت می‌گیرد، ابراز می‌دارد. این مجلس معتقد است انتقال ساکنان کمپ اشرف به قرارگاه لیبرتی هیچ پایه قانونی ندارد و نقض عرف‌های جهانی است».
البته با توجه به جو نامساعد این کشور و در شرایطی که بسیاری از سفرهای توریستی و تورنمنت‌های ورزشی این کشور، به واسطه جنگ نابرابر مزدوران آل خلیفه با مردم، از سوی گردشگران و ورزشکاران خارجی تحریم شده است، نمی‌توان امید داشت ادعای حمایت آل خلیفه از منافقین، به معنای واقعی کلمه جامه عمل بپوشد، به ویژه این که این ادعا را تنها می‌توان در راستای اقدامات تلافی‌جویانه رژیم حاکم بر بحرین، در مقابل دفاع و اعلام حمایت مردم ایران از ملت مظلوم بحرین ارزیابی كرد.
همه این موارد در حالی است که چندی پیش محمد شیاع السودانی، وزیر حقوق بشر عراق از انتقال 100 عضو گروهک تروریستی منافقین به خارج از این کشور خبر داد و اعلام کرد انتقال عناصر این گروهک از یک نقطه به نقطه دیگری در عراق، راه حل نهایی این مشکل نیست، زیرا پذیرفته نشدن آن‌ها از سوی جامعه جهانی به معنای طولانی شدن حضور آن‌ها در عراق است که با قوانین این کشور در تضاد است، زیرا دولت عراق بر ضرورت اخراج آن‌ها تاکید کرده است.
به گزارش پايگاه اطلاع‌رساني كانون هابيليان، ظاهرا کشورهایی که پیشنهاد استقرار منافقین را در داخل خاک خود می‌دهند، نسبت به آینده روابط با جمهوری اسلامی ایران احساس خطر می‌کنند و نمی‌خواهند که وارد نوعی رو در رویی با جمهوری اسلامی ایران شوند. مساله مهم دیگر این است که بسیاری از کشورهای یاد شده به این می‌اندیشند که اگر منافقین را در کشور خود بپذیرند، امنیت خود را به خطر انداخته‌اند، بنابراین بسیاری از کشورها برای پذیرش منافقین، شرط خروج از فهرست تروریستی آمریکا را مطرح کرده‌اند اما معضل منافقین این است که پس از هزینه‌کردهای چند 10 میلیون دلاری برای خروج از فهرست تروریستی، با اجابت نداشتن این درخواست‌شان توسط آمریکایی‌ها، درباره مقصد انتقال خود با مشکل جدی مواجه شده‌اند و همین امر باعث شده بسیاری از کشورها هم‌چنان این باور را بپذیرند که اعضای این فرقه واقعاً انسان‌های خطرناکی هستند.
انتهاي پيام