ابوالحسن داودي درباره‌ي تشکيل سازمان سينمايي کشور گفت: در شرايطي که تعاريف عام پذيرفته شده‌اي در فضاي فرهنگي کشور از قوانين وجود ندارد، قانوني کردن و متعهد كردن يک طرفه برخي مسائل در قالب يک سازمان دولتي به صلاح سينماگران نيست.

اين كارگردان سينما در گفت‌وگو با خبرنگار بخش سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، مطرح كرد:از زماني كه من مسئوليت خانه سينما را داشتم، حتي به عنوان يك سينماگر حقيقي به شدت مخالف شكل گرفتن نظام سينمايي مدون يك طرفه در شرايط آن زمان بودم. شرايطي كه تعهدات يك جانبه سينماگران، در مقابل شكل نگرفتن فرهنگ عمومي جامعه نسبت به پيچيدگي‌هاي عرصه فرهنگي سينما، آماده نيست. حتي زمان مرحوم سيف الله داد هم كه مي‌خواست با حسن نيت سينما را قانونمند كند، من و گروهي از سينماگران به همين دليل مخالف اين کار بوديم.

داودي، تشکيل سازمان سينمايي را باعث ايجاد محدوديت‌هاي بيشتر دانست و خاطرنشان كرد:‌ سينما عرصه فرهنگ و فرهنگ هم عرصه برداشت‌هاي شخصي است. زماني عرف جامعه تا حدي قوي است كه آن عرف به قانون مورد قبول همه تبديل مي‌شود، اما اينكه يك عده بخواهند عرفي را تعريف كرده و سايران نيز حتما از آن تبعيت كنند فايده‌اي ندارد. اين مساله تنها سينماگران را تحت محدوديت‌هاي بيشتري قرار مي‌دهد. به نظر مي‌رسد به جاي اينكه دوستان همه توانشان را به كار ببرند ‌تا همه چيز را در سينما انحصاري كنند بايد به فكر اين باشند كه نوعي رقابت سالم را ايجاد نمايند.

اين كارگردان سينما با اشاره به اينكه انحصار فعاليت‌ها در دست يك ارگان باعث ايجاد كانون‌هاي قدرتمندي پيرامون آن سازمان مي‌شود، گفت: به نظر من در حال حاضر قانون هيچ مشكلي نداشته و اين عملكرد‌هاست كه مشكل دارند. به عنوان مثال زماني كه مي‌خواستم «زادبوم» را با مشاركت حوزه هنري و فارابي بسازم تمام مسيرها را به درستي و طبق قانون طي كردم اما چون در نهايت فيلم خلاف نظر آقاي شمقدري بود ايشان گفتند كه «زادبوم» خارج از قاعده و قانون ساخته شده است. واقعا نمي‌دانم كه چرا آقايان اصرار دارند كه همه مسائل را در سينما انحصاري كنند. همان طور كه در برخي صنوف و سازمان ها مي‌بينيم، انحصار سبب مي‌شود كه كانون‌هاي قدرتمندي پيرامون مباحث انحصاري شده شكل گيرد كه به هيچ وجه جالب نيست.

داودي در ادامه گفت وگو با ايسنا، در پاسخ به اين سوال كه مصوبه مالياتي اخير شوراي عالي سينما را چگونه ارزيابي مي‌كنيد؟ اظهار كرد: اين كه در مصاحبه‌ها گفته مي‌شود، دوستان مي‌خواهند سينماگران را از پرداخت ماليات معاف كنند مساله جديدي نيست. قبلا كه من در هيات مديره خانه سينما بودم نيز حتي حرفه‌هاي سينمايي كه ممكن بود هر 500 فيلم يكبار استفاده نشوند را در توافقنامه‌اي كه با وزارت اقتصاد و دارايي براي معافيت مالياتي سينماگران بود، آورديم. بايد بگويم من در پشت طرح اين موضوع كمي شيطنت سياسي احساس مي‌کنم، چراكه اكنون هم سينماگران مي‌توانند از معافيت مالياتي استفاده كنند.

وي تصريح كرد: عده‌اي از دوستان مي‌خواهند معافيت مالياتي سينماگران را به نام خودشان تمام كنند. در هر صورت معافيت مالياتي براي سينماگران بسيار مهم و حساس است و اين كه گروهي بخواهند چنين مساله‌اي را دوباره به نام خودشان مطرح كنند كار درستي نيست.

داودي در عين حال تاكيد كرد: من تا سال گذشته بر اساس شخص حقيقي هميشه اظهارنامه مالياتي خود را پر كرده و از معافيت مالياتي نيز استفاده مي‌كردم. البته اين را هم بايد بگوييم كه براساس آنچه شنيده‌ام اگر دفاتر سينمايي براي استفاده از اين معافيت مشكل دارند و دوستان مي‌خواهند كاري كنند كه آنها نيز بتوانند از اين قانون استفاده كنند كار بسيار خوب و نوعي خير انديشي است. در اين حالت نيز اگر قرار است اتفاقي بيافتد بايد بر اساس محكم كردن مصوبه قانوني مجلس شوراي اسلامي براي معافيت سينماگران باشد نه اينكه يك راه رفته را از اول طي كنند. به نظرم اين كار حسن نيت دوستان در شوراي عالي سينما را كاملا اثبات خواهد كرد.

اين كارگردان سينما با ابراز اميدواري از اينكه مساله معافيت‌ مالياتي سينماگران به موضوعي تبليغاتي در كشمكش‌هاي سياسي تبديل نشود، گفت: من به عنوان سينماگري كه جديدا به خواست شخصي از فعاليت‌هاي صنفي دور هستم بسياري از رفتارها را در تقابل دولت و صنف مي‌بينم. اين دودستگي كه دولت هم بعضا به آن دامن مي‌زند باعث مي‌شود موقعيت پدرانه دولت خدشه‌دار شده و احساس شود كه دولت از افرادي خاص جانبداري مي‌کند. اگر چنين اتفاقي بيافتد،‌ قطعا در سابقه دوستان نوشته شده و در آينده اين سابقه مورد قضاوت قرار خواهد گرفت.

وي در پاسخ به سوال ديگري مبني كه «پرداخت يارانه به ساخت و پخش فيلم در قبال پرداخت ماليات ارزش افزوده از سوي سينما را چگونه مي‌بينيد؟» نيز خاطرنشان كرد:‌ اصولا زماني که (بخصوص وقتي كه فضا سليقه‌اي و سياسي است) بحث هر نوع يارانه‌اي پيش مي‌آيد، معمولا تجربه نشان داده است كه اين يارانه‌ها به صورت عادلانه پخش نخواهد شد. به همين دليل من نسبت به پرداخت هيچ نوع يارانه‌ا‌ي در شرايط ملتهب موافق نيستم و احساس مي‌كنم چنين تسهيلاتي به ابزار دست عده‌اي براي تسلط بيشتر بر سايرين تبديل خواهد شد.

داودي در پاسخ به پرسش ديگري پيرامون تشكيل صندوق بيمه بيكاري نيز عنوان كرد: همان مساله‌اي كه در مورد معافيت مالياتي مطرح كردم در اين مورد نيز صدق مي‌كند و بايد به مسيرهاي پيموده شده توجه كرد. در هر صورت من مخالف اين هستم كه اتفاقي هر چند مناسب بخواهد از دو مجرا حادث شده و به نوعي ياركشي تعبير شود، حال چه اين ياركشي از طرف دولت باشد چه از طرف خانه سينما.

وي درباره تصميم ديگر شوراي عالي سينما پيرامون پيش خريد 15 درصدي صندلي‌هاي سينما اظهار کرد: معمولا در اين مسائل ابتدا گفته مي شود که چنين تسهيلات خوبي براي همه فيلم‌ها لحاظ مي‌شود،‌ سپس انتخاب فيلم‌ها به شورايي سپرده مي‌شود، آن زمان است كه مي‌بينيم تعدادي از فيلم‌ها خودي و تعدادي ديگر غير خودي مي‌شوند. به نظرم اگر قرار است اين اتفاق براي همه فيلم‌هاي قانوني که پروانه ساخت و نمايش گرفته‌اند بيافتد، اتفاقي بسيار خوب و نوعي كمك به سينما است. اما اگر قرار است براي اين موضوع هم مميزي‌ها لحاظ شود نگراني‌هايي به وجود خواهد آمد.

اين کارگردان سينما، در پاسخ به اين سوال که «آيا اگر در اين مصوبه تنها فيلم‌هاي سخيف استثناء شوند، مشکلي که گفته شد، حل مي شود؟» گفت: مساله اين است كه اين موضوع را چه كسي بايد تشخيص دهد؟ عموما كارگردانان و تهيه‌كنندگان سخيف‌ساز در طول سال‌هاي گذشته پس از انقلاب قابل تشخيص‌اند. مي‌توان به راحتي اين بررسي را انجام داد که چه كساني چنين فيلم‌هايي مي‌سازند. اما اگر بخواهند چنين تشخيصي را بر عهده يك شوراي دولتي بگذارند مشكلاتي ايجاد مي‌شود. گاهي ميزان سنجش دوستان آراي عمومي است كه كار را خيلي راحت مي‌كند‌، گاهي نيز اين تشخيص را به آراي صنفي و يك گروه تخصصي واگذار مي‌كنند، اما گاهي چنين تشخيص‌هايي به يك گروه كوچك سپرده مي‌شود كه چنين تشخيص‌هايي نمي‌تواند بر مبناي عدالت مطلق صورت گيرد.

ابوالحسن داودي در پايان اين گفت‌وگو، اظهار کرد: حتي اگر بگوييم پيش خريد درصدي از بليت، تنها براي فيلم‌هاي مخاطب خاص به عنوان يک حمايت انجام خواهد شد، نيز ابتدا بايد «مخاطب خاص» تعريف شود. اين واژه را سينماگر تعريف مي‌كند يا يك شوراي دولتي؟ در اين حالت بايد پاسخ داد كه اگر من فيلمي ساختم كه خودم و همکارانم احساس مي‌كنيم که اين فيلم طيف مخاطبي خاص دارد، آيا آن شورا كه ممکن است احيانا فردي مانند من با نظرات اعضاي آن مخالف باشد، نيز چنين چيزي را تاييد مي‌کنند يا اينکه آن تسهيلات به محلي براي تسويه حساب‌ها تبديل خواهد شد؟

انتهاي پيام