دغدغه اين روزهاي من شده شرمساري‌ام هنگام انتخاب «عنوان»؛ عنوان براي گزارش‌ها و اخباري كه مربوط به حوزه دفاع مقدس است.

اعتراف مي‌كنم در طول اين سال‌ها اولين بار است كه هنگام انتخاب «عنوان» براي اخبار و گزارش‌هاي اين حوزه دست و دلم مي‌لرزد. نمي‌دانم فقط من بعد از 10 سال، اين گونه هستم يا شما هم؛ شما هم كه مي‌خوانيد.

سخت است مرور كوتاهي از زندگي افرادي داشته باشي كه خواندن چند پارگراف از زندگيشان تو را شرمسار كند و دست آخر كه مي‌خواهي عنواني براي آن انتخاب كني مي‌داني كه هر عنواني بيانگر هيچ نشاني از اين همه از خود گذشتگي و انسانيت و صفا و سادگي نيست. جالب آن كه وقتي فيلم‌هاي جنگي و دفاعي كشورهاي ديگر را مي‌بينيم مقهور از خودگذشتگي و شجاعت سربازان خارجي به تصوير كشيده شده در اين فيلم‌ها مي‌شويم؛ غافل از اين كه در كشورمان ايران ميليون‌ها نمونه از اين افراد را داريم كه اگر بي‌نشان هستند از ناتواني ما و همه آنهايي است كه وظيفه به تصوير كشيدن لحظه‌اي از زندگي آنان را دارند.

هنوز نتوانسته‌ام منظورم را بيان كنم و يقين دارم كه قلم را هم كه زمين بگذارم نتوانسته باشم حق مطلب را بيان كنم. فقط كافي است يكي از گزارش‌ها و گفت‌وگوهاي چند روز اخير را بخوانيد تا منظورم را كاملا دريابيد. روي اينجا  كليك كنيد.

مي‌دانم از شهدايي بگويم كه مي‌توانستند تا به امروز زنده باشند يا از خانواده‌هايشان كه آنها نيز به نوعي جانباز هستند يا از جانبازاني كه خود شهيدان زنده‌اند، يا از به اصطلاح مسؤولاني كه يادگاران اين پروانه‌هاي آسماني را قدر نمي‌نهند و به قولي يكي از همين پروانه‌هاي اوج گرفته، برخي فقط در مناسبت‌ها به ياد خانواده مدافعان مقدس مي‌افتند و فقط در مراسمي حاضر مي‌شوند كه بدانند دوربين تصويربرداري در آن حاضر است.

از خرمشهر بگويم (اينجا كليك كنيد) كه وقتي تصور مي‌كنم شهري را كه زماني «خرم»شهر بود اكنون حتي آب شرب ندارد! آن هم شهري كه مسكن مردمي است كه اگر نبودند معلوم نبود هنوز داشتيم در پناهگاه‌ها دلهره را تجربه مي‌كرديم يا هزاران وضعيت ديگر را ...

فقط خواستم بگويم كه به احترام همه آن‌ها، كلاه‌ بردارم، دست به سينه، سر تعظيم فرود مي‌آورم.

به گزارش خبرنگار سرويس فرهنگ حماسه ، امروز 15 تير ماه 90 ، مصادف با 4 شعبان ، ميلاد آقا ابوالفضل العباس(ع) روز جانباز است.

انتهاي پيام