برچسبي كه در مطبوعات به افراد زده مي‌شود، فقط درباره سياست‌مداران صدق نمي‌كند، بلكه افراد مطرح جامعه هم‌چون هنرمندان، ورزشكاران و معلمان و كساني كه در عرصه‌ي عمومي حضور دارند هم شامل اين حقوق هستند.
حسينعلي افخمي - مدرس ارتباطات دانشگاه علامه طباطبايي - در گفت‌وگو با خبرنگار رسانه خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي ضرورت حفظ حرمت افراد در مطبوعات و اخلاق رسانه‌يي گفت: بايد از حقوق افرادي كه در مطبوعات به آن‌ها برچسب‌هاي ناروايي زده مي‌شود، حمايت شود.
وي ادامه داد: هنگامي كه افرادي كه به عنوان نماينده مردم در داخل و يا در خارج از كشور هستند و پا را از حريم خود فراتر بگذارند، روزنامه‌نگار حق دارد آن را علني بنويسد. اما اين موضوع به اين معني نيست كه دخالت در امور شخصي افراد در مطبوعات منعكس شود.
اين مدرس دانشگاه با بيان اين‌كه اگر خود او نيز به عنوان يك استاد دانشگاه برخلاف شئونات، كاري انجام دهد، رسانه يا سازمان ذي‌ربط مي‌تواند آن را منعكس كنند گفت: اما بايد اين انعكاس و انتشار اخبار بايد به گونه‌اي باشد كه تا جرمي اثبات نشده باشد، هويت افراد اعلام نشود. به‌طور مثال در اخبار حوادث بسياري از كشور‌ها، حتي پس از اثبات راي دادگاه نيز نام افراد را به‌طور اختصار بيان مي‌كنند.
او افزود: نكته ديگري كه بايد به آن اشاره كرد، اين است كه حتي در بسياري از كشور‌ها، اجازه ورود دوربين عكاسي به دادگاه داده نمي‌شود كه نه تنها چهره‌ي نادرستي از خود ساخته مي‌شود، بلكه گاهي در امور قضا دخالت مي‌شود.
افخمي درباره الگوي پيشنهادي درباره‌ي اخلاق رسانه‌يي گفت: آنچه كه راجع به ايران امروز مي‌توان گفت اين است كه گاهي در عرصه‌ي ورزشي شاهد هتك حرمت به افراد هستيم و علت اين امر هم گاهي به دليل تعدد روزنامه‌ها و زبان خاص اين حوزه است و گاهي احساس مي‌شود اين رفتار در شأن خبرنگار و روزنامه‌نگار نيست.
وي بيان كرد: اما اين مساله در حوزه‌ي اقتصادي بسته‌تر ديده مي‌شود و در اين حوزه حجب و حياي خاصي وجود دارد، اما در حوزه‌ي سياسي اين موضوع به صورت فصلي ديده مي‌شود.
اين مدرس دانشگاه افزود: مي‌توان در 50 سال گذشته ديد كه كساني كه برسر قدرت بودند، به محض سست شدن قدرتشان مطبوعات به نوعي هتك حرمت و حمله را به سوي آن‌ها آغاز كردند اما بايد گفت كه اين روش خوبي نيست.
وي اظهار كرد: مطبوعات به نوعي طرف يكديگر را مي‌گيرند و اگر اين‌جا خطايي صورت گيرد، جو افكار و رفتارهاي عمومي است كه به دو صورت انجام مي‌شود؛ يكي به عنوان واقعه‌ي اتفاق افتاده كه از خود چرخشي صورت مي‌دهد و حالت دوم جوسازي است كه درواقع اتفاقي نيفتاده و در حقيقت افشاگري صورت گرفته است.
افخمي افزود: در برخي كشور‌ها، روزنامه‌نگاران خبرهايي را براي روزهاي مبادا نگه مي‌دارند تا در مواقع لازم آن‌ها را منتشر كنند كه البته در مطبوعات كشور ما نيز گاهي ديده مي‌شود.
مدرس دانشگاه علامه افزود: در هر جامعه‌ي در مطبوعات سياسي مشكلي وجود دارد كه در اين زمينه خبرگزاري‌ها كم‌تر از رسانه‌هاي بزرگ‌تر وارد خبرهاي جناحي مي‌شوند و بايد دانست كه حرمت‌شكني در چارچوب‌هاي سياسي به هيچ وجه مجاز نيست.
افخمي در ادامه‌ي مباحث خود با ذكر مثالي از عرصه‌ي روزنامه‌نگاري گفت كه اين عرصه شبيه بازي فوتبال است و وقتي تيمي باخت كسي سراغ دروازه‌بان نمي‌رود، بلكه همه در اين بازي سهيم‌اند، اما مشكل اين‌جاست كه در ايران اين عرصه همانند كشتي است كه وقتي برنده مي‌شويم كه پشت رقيب را به خاك زده باشيم.
او اظهار كرد: اين تاثير روزنامه‌نگاري گاهي در عرصه‌ي سياسي خود را به شكل محسوس‌تري نشان مي‌دهد و به محض ضعيف شدن موضع سياسي فرد، بيش‌تر تبليغات صورت مي‌گيرد تا روزنامه‌نگاري.
اين مدرس دانشگاه در پايان گفت: روزنامه‌نگاران اين حق را دارند كه رفتارهاي اقتصادي و اجتماعي مسوولان كشورشان را در نظر بگيرند و درصورت خلاف عمل آن‌ها، اخبار مربوطه را منتشر كنند اما اين به منزله‌ي دخالت در زندگي شخصي افراد سياسي نيست.
انتهاي پيام