علي معلم معتقد است: هنوز نتيجه عملي از مباحث مطرح در شوراي عالي سينما نديده‌ايم.

اين تهيه‌كننده سينما در گفت‌و‌گو با خبرنگار بخش سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در ارزيابي‌اش از عملكرد شوراي عالي سينما تاكنون، با اشاره به اينكه تشكيل شوراي عالي سينما گام مثبتي در جهت رشد سينما در كشور بود، عنوان كرد: با تشكيل شوراي عالي سينما، مسئله سينما به عنوان يكي از مسائل استراتژيك كشور در نظر گرفته و شورايي تشكيل شد كه رياست آن با رئيس جمهور بود. اين شورا قرار بود به گره‌هايي كه در سازمان‌ها و تشكيلات اداري كشور در رابطه با سينما وجود دارد توجه و مشكلات را حل و راه‌هاي عملي جهت رشد اين هنر ـ صنعت ارائه كند، در هر صورت اين اقدام خرسند كننده در دولت‌هاي قبلي اتفاق نيفتاده بود.

وي در عين حال خاطر نشان كرد: اما پس از تشكيل اين شورا، هنوز خبري نداريم كه اين جلسات به چه نتيجه عملي رسيده است. گويا چند جلسه‌اي برگزار شده است اما ما هنوز خروجي مشخصي از تشكيل جلسات اين شورا نديده‌ايم.

معلم با اشاره به اين عدم نتيجه‌گيري در طول جلسات گذشته، يكي از مشكلات شوراي عالي سينما را تركيب اعضاي آن دانست و اظهار كرد: يكي از نكاتي كه بايد به آن توجه مي‌شد،‌ تركيب اعضاي تشكيل دهنده اين شوراست. در كل مناسب‌تر بود كه چندنفر از كارشناسان استراتژيست سينما نيز به جلسات اصلي و يا شوراهاي تخصصي شوراي عالي سينما دعوت مي‌شدند. اين كار باعث مي‌شد مسئله سينما كمي بيشتر در حوزه استراتژي‌هاي بلند مدت ديده شود.

اين تهيه‌كننده سينما با بيان اينكه سينماي ايران در دو سطح مشكل دارد،گفت: تعدادي از مشكلات، مشكلات كوچكتر هستند كه به حوزه پايين‌تر مديريت نهاد‌ها و سازمان هاي مختلف مرتبط است. اما تعدادي از مشكلات بسيار عمده‌تر است كه مي‌بايست در حوزه رياست هيات دولت در مورد آنها تصميم گيري شود. طرح مسائل استراتژيك، مي‌توانست كمك كند كه خروجي شورا تبديل به آئين‌نامه و دستورالعمل‌هايي شود كه سازمان‌ها و نهاد‌هاي مختلف نيز از آنها تبعيت كنند.

علي معلم در ادامه اين گفت‌وگو با اشاره به اينكه هنوز نتيجه عملي دستورالعمل‌ها و صحبت‌هايي كه مي‌گفتند در شوراي عالي در مورد آن بحث شده است را نديده‌ايم، گفت: به عنوان مثال در مورد «سازمان سينمايي» ،به نظر مي‌رسد كه بايد ابتدا مطالعه دقيقي در مورد آن شود و تغيير ساختار بدون داشتن افق مناسب بي‌مفهوم است. اين را در يادداشت‌هاي اخيرم هم نوشته بودم كه تغيير اسم به تنهايي كارايي خاصي براي سينما ايران ندارد.

وي با انتقاد از اطلاع رساني در مورد مباحث مطرح در شوراي عالي سينما نيز بيان كرد: من تا‌كنون متوجه كار كارشناسي خاصي در زمينه سازمان سينمايي و ساير مباحث مطرح در شورا نشده‌ام. سينماي ايران عرض و طول جغرافيايي زيادي ندارد. اگر كار كارشناسي و فعاليت خاصي در اين زمينه انجام مي‌شد، به هر صورت افرادي مانند من از آن‌ها خبري داشتيم، بالاخره يا كاري انجام نشده و يا در پشت درب‌هاي بسته در حال انجام است.

معلم در بخش ديگري از اين گفت‌وگو در پاسخ به اينكه مشكل سينماي ايران را در كدام بخش مي‌بينيد،ادامه داد: فكر مي‌كنم حوزه سينما در ايران نياز به يك باز تعريف دارد. مشكل ما چند دستگي در نحوه‌ي نگرش به سينماست كه باعث مي‌شود سينما در سازمان‌هاي مختلف مانند گوشت قرباني باشد. سازمان‌ها و حوزه‌هاي مختلفي علي‌رغم تاكيد معاونت سينمايي بر مديريت يگانه سينما باز هم در اين حوزه دخالت‌هايي دارند. ما بايد يك بار براي هميشه تكليف اين هنر ـ صنعت را در مجموعه فعاليت‌هاي كشور روشن كنيم.

اين تهيه‌كننده،‌ همچنين توقعات موجود از سينما را فراتر از خروجي‌هاي آن دانست و خاطر نشان كرد: ما در حال حاضر يكسري توقعات از سينما داريم كه با خروجي ها و امكاناتي كه داريم هم‌خواني ندارد. شرايط جديدي كه در دنيا به وجود آمده است در سينماي ما درك نمي‌شود. هجوم تصاوير در دنياي امروز خيلي پيچيده شده و قدرت حيات سينماهاي بومي و ملي به مديريت آنها بر مي‌گردد.

وي ادامه داد: اگر مي‌خواهيم صاحب يك صنعت سينماي با تشخص باشيم بايد دستگاه‌هاي كشور نوعي همخواني در برخورد با سينما داشته باشند. متاسفانه ما از طرفي سينما را با دست پيش مي‌كشيم و از طرف ديگر آن را با پا پس مي‌زنيم. بنابراين به طور طبيعي نمي‌توانيم صاحب يك ساختار طبيعي منسجم باشيم. متاسفانه در حال حاضر گرداب نهادهاي تصميم‌گيري است كه سعي مي‌كند، موقعيت حداقلي از سينما بسازد كه كاري كرده باشد. سينماي ما سينماي در حال رشدي نيست اگرچه كه دست اندركاران آن به رشدهاي طبيعي خود در مواردي رسيده باشند.

اين تهيه‌كننده سينما، يكي از مشكلات ديگر سينما را عدم وجود مغز متفكر مركزي در آن دانست و بيان كرد: مشكل بزرگ ديگر اين است كه الان در خود سينماي ايران مغز متفكر هم دچار انشقاق است. سينماگران ايراني خودشان به خودشان بد مي‌كنند. ما مديريت منسجمي در بخش صنفي و تشكيلاتي سينما هم نداريم.

علي معلم در عين حال در پايان اين گفت‌و‌گو اظهار كرد: البته خواستي در تشكيلات دولتي براي اصلاح اين وضع وجود دارد، اما اين توانايي به همياري مديريت‌هاي مياني سينما و همكاري اهالي خردمند سينما نيز نياز دارد كه در اين دو زمينه خلل داريم.

انتهاي پيام