عضو انجمن علمي متخصصان گردشگري ايران معتقد است: آمار سفرهاي نوروزي، آمار تردد است و به كار پليس راه مي‌آيد. ناصر كرمي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش گردشگري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان اين‌كه آمار گردشگري با آمار تردد متفاوت است، يادآوري كرد: تنها شاخص دقيقي كه براي سفر وجود دارد، همان تعريف سازمان جهاني جهانگردي است كه براساس آن، سفر يعني فرد يك شب خارج از شهر محل سكونت خود اقامت داشته باشد و اگر در ميانه‌ي راه خود در مقصدي ديگر توقف داشته باشد، trip (سفر كوتاه) مي‌شود و آن را نمي‌توان travel (سفر) دانست. وي ادامه داد: سازمان جهاني جهانگردي براساس اين تعريف، مقاصدي را كه بين مبدأ و مقصد نهايي مسافر وجود دارد، ديگر نمي‌شمارد و براي اين سازمان يك سفر، مبناست. او در توضيح بيشتر اين مطلب به مثالي اشاره كرد و گفت: اگر در تعطيلات نوروز از خانه خارج شويد و به سراسر كشور هم سفر كنيد، وقتي به خانه بازگرديد، شما يك مسافر هستيد و فقط يك سفر انجام داده‌ايد؛ اما اگر در روز نخست تعطيلات، خانه را به قصد همدان ترك كنيد و بازگرديد و در روز چهارم نوروز، خانه را به قصد تبريز ترك كنيد و دوباره بازگرديد و در روز هشتم نوروز نيز از شهر خود به خوزستان برويد، در تعطيلات نوروز سه سفر انجام داده‌ايد و منظور سازمان جهاني جهانگردي از سفر، همين است و مبناي آمارگيري بسياري از كشورها نيز همين مبنا قرار دارد. اين نويسنده و محقق حوزه‌ي گردشگري بيان كرد: تركيه نيز كه در طول سال، 20ميليون گردشگر دارد، همين تعريف را مبناي آمارگيري سفر خود قرار مي‌دهد و ديگر 20ميليون نفر را 200ميليون سفر اعلام نمي‌كند. مالزي هم با آن همه ادعا در گردشگري، فقط 17ميليون گردشگر دارد و بيشتر از اين، رقمي را اعلام نمي‌كند و اسپانيا هم كه از مقاصد نخست گردشگران دنياست، 70ميليون گردشگر را اعلام مي‌كند، نه بيشتر از آن. وي تأكيد كرد: براساس اين تعريف و مبنا، آمار سفرهاي نوروزي ما،‌ آمار تردد است كه به درد پليس راه مي‌خورد و اين آمار هيچ مفهوم ديگري در صنعت گردشگري ندارد. عضو هيأت مديره‌ي انجمن علمي متخصصان گردشگري ايران همچنين گفت: اگر فرض بر اين باشد كه سفر در ايران زياد شده است، اين چه ربطي به برنامه‌هاي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري دارد؟! او با بيان اين‌كه جنس اين مسافرت‌ها در نوروز، اضطراب زيادي دارد و معمولا رسوب آن در طبيعت بيشتر است، اظهار كرد: بايد تفاوتي ميان گردشگر و ويزيتور (بازديدكننده) قائل شويم. ما اصطلاح «گردشگر صنعتي» هم داريم. كرمي در اين‌باره توضيح داد: فردي كه به همدان سفر و در خانه‌ي اقوام خود اقامت مي‌كند و براي اسكان هزينه‌اي پرداخت نمي‌كند و شايد در اين بين، براي بازديد از يك موزه يا صرف چند وعده غذا در رستوران پول پرداخت كند، ويزيتور يا بازديدكننده به‌شمار مي‌آيد كه به درد گردشگري نمي‌خورد و شايد مشاغل محلي را نيز با تهديد مواجه كند؛ اما «گردشگر صنعتي» كسي است كه وقتي به شهري ديگر سفر مي‌كند، هزينه‌ي اقامت، غذا و بازديد از جاذبه‌هاي گردشگري را نيز پرداخت مي‌كند و اين نوع گردشگر است كه هر 10 نفر آن، يك شغل ايجاد مي‌كند و درآمدزايي دارد و سرمايه به‌دنبال خود مي‌آورد. اين نويسنده و محقق گردشگري ادامه داد: بيشتر مسافرت‌هايي كه در نوروز انجام مي‌شود، از نوع بازديد (ويزيتوري) است و جزو صنعت گردشگري به‌شمار نمي‌آيد. او گفت: وقتي فردي مدير گردشگري مي‌شود بايد صنعت گردشگري را توسعه دهد، وگرنه در گذشته هم مردم به سفر مي‌رفتند و هر سال نيز تعداد آن‌ها درحال افزايش بود. كرمي همچنين درباره‌ي تغيير الگوي سفر مردم در ايران، بيان كرد: قطعا ما در اين سال‌ها، تغيير الگوي سفر داشته‌ايم؛ ولي اين موضوع به سياست‌ها و برنامه‌ها ربطي نداشته است. تغيير الگوي سفر به تغيير فرهنگ، جمعيت جوان كشور، وسايل نقليه، گرايش به طبيعت‌گردي و سفرهاي گروهي ربط دارد. در اين سال‌ها الگوي مردم از سفر فاميلي به علايق خاص تغيير كرده است. انتهاي پيام