يك استاد دانشگاه: آب آلوده‌ي زاينده‌رود بناهاي تاريخي را تخريب کرده است
يک کارشناس و متخصص بناهاي تاريخي با بيان اين‌كه عصر صفوي دوران شکوفايي بناهاي تاريخي اصفهان بود، گفت: در عصر صفوي، علوم مهندسي با باورهايي مانند مقدس بودن آب، خاک و هوا همراه بود. به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در اصفهان، عبدالعظيم اميرشاه‌کرمي شب گذشته (شنبه، سوم ارديبهشت‌ماه) در مراسم بزرگداشت شيخ بهايي، اظهار كرد: انديشه در عصر صفوي، موضعي نبود، بلکه اساس آن شناخت طبيعت و در خدمت جامعه بود. مهندسان دوره‌ي صفوي يک درخت، زمين آن و هوا را مي‌شناختند و اين‌گونه، محيط زيست پرشوري را براي اصفهان طراحي مي‌کردند. عضو هيأت علمي دانشکده‌ي عمران دانشگاه صنعتي اميرکبير ادامه داد: محيط زيست، اقتصاد و جامعه در شعور مهندسان صفوي به اوج رسيده بود. در دوران صفوي، آب مقدس بود و آن‌ها محيط زيست را با آب عجين کرده بودند؛ اما امروز متأسفانه به رودخانه بي‌مهري مي‌شود و آب رودخانه آلوده شده و بناها را نيز تحت تأثير قرار داده است. شاه‌کرمي به بررسي معماري بناهايي مانند پل خواجو، چهل‌ستون و منار جنبان پرداخت و بيان كرد: در تمام ساختمان‌هاي تاريخي اصفهان مي‌توان علم محيط زيست و ضرورت ايمني را ديد. در پل خواجو، علم هيدرومکانيک فراوان ديده مي‌شود. انسان بايد سال‌هاي سال به خروجي و ورودي پل خواجو بنگرد تا بفهمد، اين بنا چطور طراحي شده است. اين استاد دانشگاه ادامه داد: ما تمام علوم روز را مي‌توانيم در پل خواجو ببينيم، همان‌طور که مي‌توان اين علوم را در حمام‌هاي تاريخي شهر و چهل‌ستون که گنجينه‌ي مهندسي است، ديد. از همه مهم‌تر و پيچيده‌تر حکمت پله‌هاي پل خواجو در استهلاک انرژي آب است، به‌طوري که به هيچ عنوان فرسايش رانشي در پل خواجو نداريم. او گفت: زواياي علمي پنهان در پل خواجو بسيار است و اين پل شاه‌بيت مهندسي هيدروليک در کل عالم است؛ اما متأسفانه هيچ‌يک از کتاب‌ها درباره‌ي ترکيب و اجزاي پل خواجو سخن نگفته‌اند. اين کارشناس بناهاي تاريخي با اشاره به معماري حمام‌هاي تاريخي شهر، اظهار كرد: حمام‌ها از پيچيده‌ترين مهندسي و جايگاه اجتماعي در اصفهان برخوردار بودند. به‌عنوان نمونه، پلان حمام علي‌قلي‌آقا، جواهري است که به‌لحاظ پرت حرارت، شکل معماري فضا و حس گرما قابل بحث است. وي همچنين منار جنبان را گنجينه‌اي از علم دانست که بايد به‌عنوان يک واحد درسي در دانشگاه‌ها تدريس شود. شاه‌کرمي با اشاره به فضاي چهارباغ در گذشته و حال، بيان كرد: در گذشته، باغ‌ها با رودخانه زنده بودند و شهر هم با باغ و رودخانه به حيات خود رسيده بود؛ اما اکنون باغ‌ها ديگر وجود ندارند. باغ‌ها پاره‌ي تن شهر بودند و تنها در ميوه خلاصه نمي‌شدند، بلکه اکسيژن را نيز تأمين مي‌كردند. در گذشته، باغ‌ها که از ميدان نقش جهان نيز وسيع‌تر بودند، همراه رودخانه، شهر را زنده نگه مي‌داشتند. وي با اشاره به آلودگي آب رودخانه‌ي زاينده‌رود و تأثير آن بر بناهاي تاريخي، گفت: آب آلوده بناهاي تاريخي را تخريب کرده است و ميراث فرهنگي نيز بايد مرمت بناها را از رودخانه آغاز کند. او تأكيد كرد: تنها راهکار حيات دوباره‌ي شهر اين است که دوست‌داران اصفهان خود آماده‌ي کار شوند و آلودگي‌ها را از رودخانه جمع کنند. انتهاي پيام