يك كارشناس اقتصادي با تاكيد بر رفتن خانواده‌ها به سمت صندوق‌هاي مالي و سرمايه‌گذاري پس از هدفمند كردن يارانه‌ها اظهار كرد: يكي از مواردي كه خانوارها بايد به آن توجه جدي داشته و بخشي از اقتصاد اجتماعي را نيز شكل مي‌دهد، مديريت نقدينگي و مديريت مالي هر خانواده است.
غلامرضا خليل ارجمند در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار كرد: خانواده‌ها براي آن كه بتوانند هزينه‌هايي كه قبلا در آنها از يارانه استفاده مي‌شد را بالانس كنند نيازمند افزايش درآمد و مديريت هزينه هستند. در مديريت هزينه مردم نمي‌توانند از برق و آب و... استفاده نكنند و هزينه خود را به صفر برسانند و طبيعتا بايد زندگي را ادامه دهند.
اين كارشناس اقتصادي افزود: بخشي از اين مديريت، مديريت درآمد است. يعني تا حدودي مي‌توانند رياضت اقتصادي بكشند و مصرف غير ضروري انرژي‌ها را مديريت كنند. اما بخش عادي زندگي خود را در فصل گرما و سرما نمي‌توانند تغيير دهند. خانواده‌ها مجبورند مديريت درآمد داشته باشند. در بخش درآمد نيز با توجه به اين كه بخشي از هزينه‌هاي نقدي بالا مي‌رود طبيعتا بايد سرمايه‌گذاري داشته باشند يعني نرم‌شوندگي سرمايه‌گذاري آنها بالا باشد، تا بتوانند اين كار را انجام دهند.
ارجمند پيشنهاد كرد: مردم مي توانند از بسته‌هاي مالي كه بعضا بانك‌ها مي دهند و ريسك كمتري دارد استفاده كنند يا در بازارهاي ديگر مانند بازار سرمايه كه در اين بازار رفتن به صندوق‌هاي مالي و واحدهاي سرمايه‌گذاري بسيار بهتر از تك سهم است، سرمايه گذاري كنند چرا كه همه مردم شناخت حرفه‌اي از بازار سرمايه و بورس ندارند و ممكن است آنجا نيز با ريسك‌هايي مواجه شوند و زيان ببينند.
وي تصريح كرد: بهتر است مردم در يونيت‌ها سرمايه گذاري كرده و براي خود درآمد ثابتي را پيش بيني كنند كه بالاتر از اوراق بانكي باشد. اين موضوع كمك زيادي مي‌كند تا زندگي مردم دستخوش تغيير آنچناني نشود.
اين كارشناس اقتصادي با تاكيد بر اين كه دولت برنامه‌ريزي مي‌كند تا در سطح كلان تورم را مديريت كند گفت: با اين حال در هزينه‌هاي عادي بلاخص هزينه‌هاي انرژي مردم دچار تغيير فاحش در رفتارهاي مالي مي‌شوند كه سرمايه‌گذاري در اين كار خيلي بهتر است در غير اين صورت خود نقدينگي آنها را دچار بدهي خواهد كرد.
ارجمند درباره بدهي نقدينگي توضيح داد: اگر نقدينگي بدون برنامه وارد خانوارهاي مردم شود شايد بر مبناي رفتار غلط برخي افراد نقدينگي آنها را دچار بحران بدهي كند. كما اين كه در بسياري از موارد اقتصادي پس از ركود نقدينگي كه وارد مي‌شود بحران بدهي ايجاد مي‌كند و مردم خريد نمي كنند، نسيه مي‌خرند و بعد در آينده بايد هزينه‌هاي انرژي خود را بپردازند كه پول ندارند. در نهايت مجبور به استقراض مي شوند و بالانس مالي آنها به هم مي‌خورد.
انتهاي پيام