اصفهان در تکاپوي مرمت يا نوسازي؟ يک کارشناس ارشد مرمت: مرمت عمارت عاليقاپو به سمت نوسازي ميرود
يک کارشناس ارشد مرمت بناهاي تاريخي گفت: مرمت در دورههاي مختلف با توجه به قوانين و ارزشهاي آن زمان، تعريف متفاوتي پيدا کرده است. اين تعاريف در مجموعههاي بينالمللي مطرح شده است و لزومي ندارد، تمام کشورها از آنها استفاده کنند. نيما وليبيگ در گفتوگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در اصفهان، اظهار كرد: امروز واژهي مرمت بهدليل ارتباط با ميراث فرهنگي، تعريف گستردهاي پيدا کرده و دليل آن، وجود ديدگاههاي مختلف در اين زمينه است. اكنون علاوه بر مصالح، ساختار، طرح و بافت، منظر بنا نيز به ارزشها اضافه شده، بهعنوان نمونه، متأسفانه بلندمرتبهسازيهاي اطراف زايندهرود در حال لطمه زدن به مناظر اطراف است. اين کارشناس ارشد رشتهي مرمت ادامه داد: برخي کارشناسان اعتقاد دارند، عمر بنا روزي بايد پايان يابد و فرسودگي، گرد و غبار و تخريب آن نيز قسمتي از تاريخ است. امروزه بيشتر به حفاظت از بنا اهميت داده ميشود، چراکه در مرمت، امکان دارد ساختار بنا تغيير کند. او به نبود قوانين مدون براي مرمت بناهاي تاريخي در کشور اشاره و بيان کرد: يک ارگان خصوصي بايد تشکيل شود و با مشاوراني که از سازمانهاي مختلف اعم از سازمان ميراث فرهنگي، شهرداري، سازمان نوسازي و بهسازي و دانشگاهيان معرفي ميشوند، به تدوين قوانين مرمتي بپردازد، چون اگر اين قوانين در يک سازمان تدوين شود، فقط منافع آن سازمان مورد نظر قرار ميگيرد. وليبيگ با بيان اينكه تعداد كمي از فارغالتحصيلان رشتهي مرمت استخدام ميشوند، گفت: متأسفانه وجود قوانين دستوپاگير و برخي ارتباطات در سازمانها سبب شده است، افرادي بدون مدرک تخصصي در اين زمينه استخدام شوند. از سوي ديگر، استادکاران قديمي به ساختوسازهاي جديد رو آوردهاند. وي دربارهي کيفيت مرمتهاي انجامشده اظهار كرد: افراد متخصص در سازمانها هستند، ولي وقتي کار بهدست پيمانکار داده ميشود، پيمانکار به ديد يک منبع درآمد با آن برخورد ميکند تا يک اثر ارزشمند و تاريخي و همين امر سبب ميشود، مرمت بهخوبي انجام نشود. وليبيگ معتقد است: مرمت عمارت عاليقاپو اشتباههايي داشته، بهگونهاي که روند آن به جاي مرمت به سمت نوسازي در حرکت است. او شناخت بنا، آسيبشناسي، آسيبنگاري، تهيهي طرح مرمت و طرح احيا را از مراحل يک پروژهي مرمتي دانست و افزود: قوانين مرمتي به هيچ عنوان اجازهي بازسازي بنا را نميدهد، مگر اينکه بنا در يک حادثهي طبيعي بزرگ تخريب شده باشد. وي مرمت خوب را مرمتي دانست که امکان تشخيص قسمت نوين از اصل بنا وجود داشته باشد. اين كارشناس مرمت مهمترين عامل در حفظ بناهاي تاريخي را مردم عنوان و بيان كرد: اگر مردم بناهاي تاريخي را بخشي از تاريخ و شناسنامهي خود بدانند، ديگر اجازهي تخريب آن را نميدهند که البته اين موضوع به فرهنگسازي نياز دارد. وليبيگ الگو گرفتن کامل و بدون شناخت از شيوههاي مرمتي ديگر کشورها را نادرست دانست و افزود: ما بايد نکات مثبت آنها را استخراج کنيم و بعد از آنکه متناسب با شرايط و فرهنگ خود تغيير داديم، از آنها استفاده کنيم. انتهاي پيام