يك باستان‌شناس: تفويض صدور مجوز كاوش‌ها به استان‌ها بدون كارشناسي دقيق است
يك باستان‌شناس پيش‌كسوت گفت: مشخص نيست كه تفويض صدور مجوز كاوش‌هاي باستان‌شناسي به استان‌ها از نظر قانوني و كارشناسي چگونه انجام شده است. دكتر صادق ملك شهميرزادي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بيان كرد: اصل موضوع در اين‌باره اين است كه چنين اقداماتي بدون كارشناسي دقيق است، زيرا صدور مجوز كاوش‌هاي باستان‌شناسي اهميت زيادي دارد. پس از انقلاب كه مركز باستان‌شناسي وجود داشت، صدور مجوز با رييس مركز و پس از آن، با رييس پژوهشكده‌ي باستان‌شناسي بود؛ اما اكنون مي‌بينيم تصميم جديدي اتخاذ شده است. او ادامه داد: اگر مدير استاني مانند برخي مديران كه در اداره‌هاي استاني عملكرد آن‌ها را ديديم، فردي باشد كه از شهرداري يا جايي غيرمرتبط آمده باشد و اطلاعي از مباحث تخصصي نداشته باشد، چگونه مي‌تواند به جاي يك كارشناس كارآزموده تصميم‌گيري كند و تشخيص دهد كه صلاحيت كاوش با چه كسي است؟ وي افزود: اين كار با نظر كارشناسان و باستان‌شناسان قديمي انجام نشده و از نظر قانوني هم نمي‌دانم چگونه انجام شده است. ملك تأكيد كرد: اگر قرار است تغييراتي انجام شود، بايد متناسب با فعاليت‌هاي باستان‌شناسي داخل ايران باشد. در حالي كه مي‌دانيم اكنون بخش بزرگي از باستان‌شناسان باتجربه، بازنشسته شده‌اند يا در ايران نيستند. در واقع، اكنون كشور از همكاري با اين افراد محروم است. در صورتي كه پس از انقلاب، اگر باستان‌شناسي ايران در سطح جهان مطرح شد، توسط همان پيش‌كسوتان مركز باستان‌شناسي بود. او با اظهار شگفتي از اين‌كه چطور چنين اقداماتي رخ مي‌دهد، بيان كرد: در دانشكده‌هايي كه رشته‌ي باستان‌شناسي در آن‌ها تدريس مي‌شود، استادان زيادي فعاليت مي‌كنند؛ ولي مگر چند نفر از آن‌ها تجربه‌ي فعاليت ميداني زياد دارند؟ اين مسأله درباره‌ي بسياري از افراد باتجربه وجود دارد كه در گذشته، پس از 10 سال كار ميداني در كنار بزرگان، در محل‌هاي مختلف سرپرستي كاوش يك محوطه را مي‌توانستند داشته باشند. وي گفت: در هر مسأله‌اي به‌نحوي مي‌توان انقلابي انجام داد؛ ولي در كارهاي علمي مانند باستان‌شناسي، چگونه بدون بررسي كارشناسي مي‌توان اقدام كرد؟ ما بايد در اين حوزه يك ايران واحد داشته باشيم، ولي اكنون بايد 30 واحد را در نظر بگيريم كه هر كدام به‌طور مستقل عمل مي‌كنند. ملك در ادامه اظهار كرد: در آخرين سميناري كه پيش از انقلاب در ايران و در سال 1356 تشكيل شد، باستان‌شناسان بايد حدود سه يا چهار روز در يك محل با يكديگر تبادل اطلاعات مي‌كردند و سپس برنامه‌ي سال بعد را طوري تنظيم مي‌كردند كه ايران را در روند فرهنگي بشريت مطرح كند؛ ولي اكنون از آخرين سمينار باستان‌شناسي كه در بندرعباس برگزار شد، هيچ ارتباطي بين باستان‌شناسان نبوده است. اين باستان‌شناس اضافه كرد: اصلا چند سال تمام فعاليت‌هاي باستان‌شناسي متوقف شود تا ضوابط دقيقي تعريف شود. اين‌گونه تصميم‌گيري‌ها نابساماني ايجاد مي‌كند. البته ممكن است، افراد تصميم‌گيرنده در سازمان ميراث فرهنگي نيت خوبي داشته باشند؛ ولي هر فرد خوش‌نيتي نمي‌تواند تصميم‌گيري درستي داشته باشد. اين قبيل كارهاي فرهنگي و تخصصي فرد خاصي را مي‌خواهد، زيرا كار كه از كار بگذرد، ديگر اقدامي نمي‌توان كرد. انتهاي پيام